Απέμενε μόλις μία εβδομάδα πριν την πρώτη του παρουσία στις επίσημες διοργανώσεις που περιλαμβάνει το φετινό καλεντάρι της Ιταλικής ποδηλασίας. Μετά από μια απαιτητική προετοιμασία δύο εβδομάδων, υπό τις οδηγίες του νέου του προπονητή Μικέλε Φάτζι, ο Γιάννης Δαβαρίας ήταν έτοιμος φορώντας και επίσημα την κόκκινη εμφάνιση της Lorenzo Mola ASD, να πατήσει τα πεντάλ και να δώσει ξανά δείγματα των στοιχείων εκείνων που οδήγησαν τον σύλλογο της γειτονικής χώρας να επενδύσει στην παρουσία του Έλληνα ποδηλάτη στο ρόστερ του.
Η πολύ μεγάλη νίκη του ταλαντούχου έφηβου, εκπροσωπώντας ανεπίσημα τον ποδηλατικό όμιλο της Πιατσέντζα στις αρχές του περασμένου Ιουλίου στο 6ο διεθνές τουρνουά SPS Trophy στο Μποργκόνο της Βερόνα, ανάμεσα σε πολύ καλούς Ιταλούς αθλητές, ήταν αρκετό ως πειστήριο για να κινηθούν όλες οι απαιτούμενες διαδικασίες για την «μετανάστευση» του στην γείτονα.
Ο πρωταθλητής στους Παραολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000 Πιεράντζελο Βινιάτι, φιλοξενώντας τον Γιάννη Δαβαρία, ήταν εκείνος που έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο της Lorenzo Mola ASD και παλιό Παγκόσμιο πρωταθλητή Λούκα Κολόμπο, να προσθέσει στο αγωνιστικό τιμ του συλλόγου ένα ταλέντο. αλλά και στον Έλληνα ποδηλάτη του Άτλαντα Ρεθύμνου την ευκαιρία να «ανοίξει τα φτερά» του εκτός Ελληνικής επικράτειας.
Διαφορετικοί ρυθμοί προπόνησης
«Οι ρυθμοί προπόνησης είναι τελείως διαφορετικοί. Ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί και μέχρι τελικής πτώσης. Στον Άτλαντα πραγματοποιούσαμε προπόνηση μέχρι 3 άτομα και στον ιταλικό σύλλογο είμαστε τουλάχιστον 10 που εκτός προπόνησης είμαστε πολύ καλοί φίλοι, όμως κατά την διάρκειά της όλα αλλάζουν», ήταν τα πρώτα λόγια του γεννημένου την 1η Ιουλίου 2002 ταλαντούχου ποδηλάτη, όταν του ζητήσαμε να μας περιγράψει τις συνθήκες προετοιμασίας με τους νέους συναθλητές του, αλλά και τις πρώτες του εμπειρίες επί Ιταλικού εδάφους. Και έσπευσε να προσθέσει «Στην Ιταλία το άθλημα της ποδηλασίας βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Στο γκρουπ των εφήβων, όπου ηλικιακά είμαι από τους μεγαλύτερους, απαρτίζεται από πολύ ευγενικά και φιλικά άτομα. Ακόμη και στην προπόνηση όμως όλοι αναζητούν το κάτι παραπάνω. Έτσι λογικό είναι να ανεβαίνουν και οι ρυθμοί».
Στην εποχή του κορονοϊού…
Στις 3 εβδομάδες παραμονής του στην Πιατσέντζα, ο Γιάννης Δαβαρίας πρόλαβε να αποκτήσει όμως και μια ακόμη εμπειρία εκτός από ποδηλατική υψηλών απαιτήσεων. Διαμένοντας σε μια περιοχή που γεωγραφικά ανήκει στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνια και απέχοντας μόλις 61 χλμ από το Μιλάνο, είχε την ατυχία να ζήσει ότι και οι υπόλοιποι κάτοικοι στο 2ο πιο βαριά χτυπημένο από τον κορανοϊό τμήμα της Ιταλίας. «Ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι για 3 εβδομάδες. Οι πολύ καλές σχέσεις που είχα με τους συναθλητές μου ξαφνικά κόπηκαν, λόγω της καραντίνας. Ήταν όλοι τρομοκρατημένοι από αυτό που συνέβαινε. Ήταν πραγματικά πολύ άσχημο το συναίσθημα που νιώθαμε, ακούγοντας καθημερινά από το πρωί που ξυπνούσαμε μέχρι το βράδυ που ετοιμαζόμασταν να κοιμηθούμε συνεχώς τις σειρήνες των ασθενοφόρων που μετέφεραν εκείνους που νοσούσαν στα νοσοκομεία. Ευτυχώς έπειτα από την μεσολάβηση της ελληνικής κυβέρνησης ναυλώθηκε το πλοίο που μας μετέφερε από την Ανκόνα ξανά στην Ελλάδα. Χαίρομαι που επέστρεψα ξανά στην πατρίδα».
«Να πάνε όλα καλά» και επιστροφή τον Ιούνιο…
Έτσι ο Γιάννης Δαβαρίας από την καραντίνα στην Πιατσέντζα, βρέθηκε στην αντίστοιχη του Ρεθύμνου και ουσιαστικά για ένα μήνα με ατομικές προπονήσεις. Έχοντας λάβει το πρόγραμμα που του παρέδωσε ο προπονητής της Lorenzo Mola ASD, Μικέλε Φάτζι, και με την πολύτιμη βοήθεια του παλιού του προπονητή στον Άτλαντα Ρεθύμνου Γιώργου Βαρβεράκη, ο 18χρονος αθλητής μέχρι και περίπου πριν μια εβδομάδα ήταν υποχρεωμένος να περιοριστεί σε αυτοσχέδια βάρη αλλά και προσαρμοσμένη σε προσομείωση μορφή προπόνησης, μέχρι και να του δοθεί η σχετική άδεια να εξέλθει από την επιβαλλόμενη για λόγους πρόληψης καραντίνα, στην οποία προσαρμόστηκε βάση των μέτρων της ελληνικής κυβέρνησης.
«Για μένα αυτό το χρονικό διάστημα ήταν δύσκολο. Όλα όσα έζησα, αλλά και ένας μήνας μακριά από τους κανονικούς ρυθμούς προπόνησης με επηρέασαν. Τα αυτοσχέδια βάρη, τα Virtual Racing και Virtual training όπως και η προπόνηση με εργόμετρο(καρούλι), σίγουρα δεν ήταν ότι καλύτερο για προετοιμασία. Ούτε και το πρόγραμμα προσομείωσης», τόνισε ο Ρεθεμνιώτης ποδηλάτης, αναφερόμενος στον τρόπο προετοιμασίας σε αυτή την ιδιάζουσα περίοδο περιοριστικών μέτρων.
Όμως όπως ο ίδιος συνέχισε: «Ευτυχώς η χρονική περίοδος καραντίνας ολοκληρώθηκε και πλέον θα μπορώ να προπονηθώ έστω και βάση ατομικού προγράμματος σε ρεαλιστικές συνθήκες. Με την πολύτιμη βοήθεια του Γιώργου Βαρβεράκη θα ακολουθήσω το πρόγραμμα που μου έχει δοθεί, έτσι ώστε να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση όταν επιστρέψω ξανά στην Ιταλία. Αν όλα πάνε καλά υπολογίζω αυτό να συμβεί στις αρχές Ιουνίου. Όμως θα έχω την ευκαιρία να λάβω μέρος σε αρκετούς αγώνες καθώς η περίοδος σύμφωνα με τις νεότερες αποφάσεις που λήφθηκαν θα παραταθεί μέχρι και τον Νοέμβριο».
Με τις εικόνες από την πολύπαθη Ιταλία να γυρνούν ταχύτατα στο μυαλό του, σε μια περίεργα αρμονική συνύπαρξη με όσα πλέον βιώνει ως τρόπο αντιμετώπισης του ίδιου μεγάλου παγκόσμιου φαινομένου της Πανδημίας, ο Γιάννης Δαβαρίας θέλησε ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του, μέσα από λίγες λέξεις και με την χρήση μιας έκφρασης που χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση αυτός και οι συναθλητές του το διάστημα που παρέμεινε στην γειτονική χώρα, να περάσει το δικό του μήνυμα ελπίδας. Το μήνυμα της νέας γενιάς που αντιμετωπίζει όπως και κάποιες προγενέστερες την πρωτοφανή δοκιμασία μιας θανατηφόρας πανδημίας.
«Πιστεύω ότι πήραμε ένα μάθημα από την Ιταλία που προηγήθηκε σε κρούσματα, για το πώς θα έπρεπε να λειτουργήσουμε προληπτικά και σε λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Εκεί δεν πήραν έγκαιρα τις αποφάσεις που έπρεπε και το πρόβλημα διογκώθηκε με τα γνωστά σε όλο τον κόσμο αποτελέσματα. Αντίθετα, στην Ελλάδα προνοήσαμε και καταφέραμε να πετύχουμε το περιορισμό στην εξάπλωσης της πανδημίας, στοιχείο που αναγνωρίστηκε και από περισσότερο προηγμένα και από εμάς κράτη. Εύχομαι στην πατρίδα μου, αλλά και σε όλο τον κόσμο, να ισχύσει αυτό που ανταλλάσαμε σαν έκφραση ελπίδας και αισιοδοξίας εγώ και οι συναθλητές μου για όσο διάστημα βρισκόμουν στην Ιταλία. Το γνωστό ‘tutto sta andando bene’’ που σημαίνει ‘’να πάνε όλα καλά’’».