Δύο σεζόν που ξεκίνησαν με προγραμματισμό, όνειρα, στόχους, βλέψεις, δαπάνες. Δύο σεζόν που εκατοντάδες ομάδες, χιλιάδες παίκτες, προπονητικά επιτελεία, άνθρωποι των διοικήσεών τους, μπήκαν με ελπίδες, αλλά και αγωνία και άγχος στις αθλητικές εγκαταστάσεις ανά την επικράτεια και έθεσαν σε λειτουργία τα δικά τους «σχέδια επί χάρτου» προσδοκώντας το καλύτερο για τις ομάδες που υπηρετούσαν.
Δύο σεζόν επίσης όπου «ό,τι άρχισε ωραίο, τελείωσε ή ακόμη και συνεχίζεται με… πόνο» όπως σύμφωνα και με την απαιτούμενη παράφραση του γνωστού λαϊκού άσματος συμβαίνει τις… υγειονομικού περιεχομένου ημέρες που διανύουμε στους χώρους που φιλοξενούν τα ομαδικά αθλήματα και εδώ και 47 ημέρες περίπου «διακοσμούνται» από λουκέτα που απαγορεύουν κάθε πρόσβαση σε αυτούς.
Και μπορεί ο «πόνος» αυτός να μην είναι έντονος όταν μιλάμε για αθλητές που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι νεαρής ηλικίας όμως, η νέα διακοπή αν δεν υπάρχει η σωστή ακολουθία επανένταξης στους κανονικούς ρυθμούς μπορεί να επιφέρει όσα κάθε αθλητής και προπονητής απεύχεται. Η «απραξία» πολλές δεν αντικαθίσταται ούτε αναπληρώνεται. Δύο άνθρωποι της επιστήμης όπου η παρουσία τους κοσμεί τον αθλητισμό του Ρεθύμνου, ένωσαν την φωνή τους και εξέφρασαν με τον πιο κατανοητό τρόπο ό,τι θα ακολουθήσει όταν θα αρθούν σταδιακά τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί για τον περιορισμό της πανδημίας του κορονοϊού.
Ο χειρουργός ορθοπεδικός και χειρουργός σπονδυλικής στήλης Γιάννης Γαϊτάνης και ο φυσικοθεραπευτής εξειδικευμένος στην αποκατάσταση αθλητικών κακώσεων Χρήστος Λεωνιδάκης που μεριμνούν και φροντίζουν για την άμεση αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών των εκπροσώπων στην Γ’ Εθνική Αστέρα Ρεθύμνου και Ρεθυμνιακού επισημοποίησαν δια κοινού τις γνώσεις τους στηρίζοντάς τις όμως με επιχειρήματα που προήλθαν από παγκόσμιας εμβέλειας επιστημονικές μελέτες, θέλοντας να προφυλάξουν τους αθλητές αλλά και να δώσουν την σημαντική διάσταση που φέρει η έλευση του 2ου «κύματος» του covid-19 σε κάθε μορφής αθλητική λειτουργία μετά την περίοδο της καραντίνας.
«Μπορούν να γίνουν αγώνες με ασφάλεια»
Οι δύο επιστήμονες που γνωρίζουν όσο κάθε άλλος εκείνες τις πτυχές που έχει μια απεικόνιση στα 90 και κάτι λεπτά μιας ποδοσφαιρικής συνάντησης αλλά προτιμούν να εστιάζουν και σε όσα προηγούνται ή ακολουθούν εκείνης, ξεκινούν την έκφραση μιας σειράς από γνώσεις, διαγνώσεις και επιστημονικές μελέτες, από την «πηγή του κακού».
«Τον Δεκέμβριο του 2019 υπήρξε η έξαρση ενός οξέος αναπνευστικού συνδρόμου που προκλήθηκε από τον κορονοϊό 2 (Sars – cov – ή Covid 19) στη Γιουχάν της Κίνας. Ο ιός εξαπλώθηκε στη χώρα και στην συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου πανδημία αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν μια σχεδόν παγκόσμια καραντίνα. Οι μεγαλύτερες αθλητικές διοργανώσεις όπως, το Euro και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο πήραν αναβολή για έναν χρόνο», ήταν τα πρώτα λόγια των δύο επιστημόνων, που αποτέλεσαν παράλληλα και τον καλύτερο πρόλογο λίγο πριν την εμπεριστατωμένη εισαγωγή που έκαναν για τους κινδύνους αλλά και τις επιπτώσεις που θα επέφερε ο κορονοϊός σε όλους όσοι μετέχουν ενεργά στα ομαδικά αθλήματα και δη στο ποδόσφαιρο. «Μια έρευνα που πραγματοποίησαν οι Ashley, Ying-Ying Wong και άλλοι κατά την διάρκεια της χρονιάς που διανύουμε, έδειξε ότι σε 90’ αγώνα ο μέσος όρος της επαφής των αθλητών ήταν 19’ και ο κάθε αθλητής εμφάνισε 52 επεισόδια πιθανής προσβολής από το ιό. Παρ’ όλαυτα σε μία ακόμη έρευνα του ιατρού Τίμ Μάγερ και άλλων που πραγματοποιήθηκε στην διάρκεια 9 εβδομάδων στην Μπουντεσλίγκα το διάστημα Μάιος – Ιούλιος του τρέχοντος έτους έδειξε ότι με τα κατάλληλα μέτρα προφύλαξης και την διεξαγωγή των απαιτούμενων μοριακών τεστ οι αγώνες μπορούν να γίνουν με ασφάλεια», τόνισαν χαρακτηριστικά οι κ.κ. Γαϊτάνης, Λεωνιδάκης αναφερόμενοι στα ποσοστά των κινδύνων διασποράς του κορονοϊού κατά την διάρκεια μιας αθλητικής συνάντησης βασίζοντας μάλιστα τον λόγο τους και σε διεθνείς αναγνωρισμένες έρευνες ειδικών.
«Η αποχή επηρεάζει δύναμη και ταχύτητα»…
Ποια είναι όμως η επίπτωση που έχει η νέα διακοπή των πρωταθλημάτων για τους ποδοσφαιριστές και πόσο επηρεάζει την απόδοσή τους; Οι Γιάννης Γαϊτάνης και Χρήστος Λεωνιδάκης σε καθημερινή βάση αντιμετωπίζουν περιπτώσεις παικτών που «γνώρισαν» τι θα πει σε αρκετές περιπτώσεις η «βιαστική» επιστροφή παικτών σε κανονικούς ρυθμούς μετά από μια περίοδο αδράνειας από κάθε αθλητική δραστηριότητα και επισημαίνουν: «Η πλήρης διακοπή ή η αξιοσημείωτη μείωση της προπόνησης προκαλεί μια αντιστροφή των προηγούμενων «ανεπτυγμένων» προσαρμογών που είχαν προκληθεί από την προπόνηση.
Αυτή η κατάσταση ορίζεται ως «deconditioning» και οδηγεί σε μείωση της αθλητικής επίδοσης ενώ οι αθλητές υπόκεινται σε μεταβατικές περιόδους στην διάρκεια της σεζόν συνήθως στη διακοπή, στο τέλος των πρωταθλημάτων ως την επερχόμενη προετοιμασία ή μετά από κάποιο τραυματισμό.
Η απώλεια της φυσικής δραστηριότητας δεν συγκρίνεται με τον περιορισμό της καραντίνας και την πολύμηνη αποχή που ακολουθεί. Η έλλειψη της προπόνησης επηρεάζει διάφορα συστήματα του οργανισμού (νευρομυϊκό, καρδιοαγγειακό, αναπνευστικό και μυοσκελετικό) και επομένως διάφορες ικανότητες των αθλητών (δύναμη, ισχύς, αντοχή, ταχύτητα και ελαστικότητα). Ειδικότερα έχει αναφερθεί μείωση της ελαστικότητας μετά από 8 εβδομάδες, ενώ ακόμα και η προσωρινή αποχή από την προπόνηση 4 με 6 εβδομάδες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πλειομετρική δύναμη και το μέγεθος των μυϊκών ινών ταχείας συστολής τύπου 2, οι οποίες μετατρέπονται σε ίνες βραδείας συστολής τύπου 1. Αυτομάτως λοιπόν υπάρχει διαταραχή της μυϊκής επίδοσης, ειδικά στην δύναμη και την ταχύτητα».
Η διακοπή αύξησε τους τραυματισμούς
Πόσο όμως επαρκείς είναι οι ατομικές προπονήσεις που πραγματοποιούν αυτό το διάστημα πολλοί ποδοσφαιριστές, λόγω της απαγόρευσης που έχει επιβληθεί για την προσέλευση τους στα γήπεδα;
«Είναι αρκετά δύσκολο να ελεγχθεί αν η προπόνηση που κάνουν οι αθλητές στο σπίτι είναι ικανή να διατηρήσει τη φυσική κατάσταση στα επιθυμητά επίπεδα.
Όσον αφορά τους αθλητές επιπέδου χρειάζεται εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης. Για να διατηρήσουν τη φυσική τους κατάσταση αυτοί οι αθλητές χρειάζονται υψηλά φορτία υπομεγίστης και μέγιστης έντασης. Εξαιτίας της έλλειψης χώρων και την αδυναμία εκτέλεσης ειδικών (αναλόγως το άθλημα) ασκήσεων όπως, ταχύτητες, αλλαγές κατεύθυνσης, καθώς και την πλήρη έλλειψη αγωνιστικών δραστηριοτήτων, οι αθλητές που επιστρέφουν από την καραντίνα παρουσιάζουν υψηλότερη πιθανότητα τραυματισμού.
Για παράδειγμα σε μια έρευνα του Dr Joel Mason που πραγματοποιήθηκε στην Μπουντεσλίγκα πριν την 1η διακοπή των πρωταθλημάτων λόγω του κορονοϊου το ποσοστό τραυματισμού ανά αγώνα ήταν 0,27, ενώ τις δύο πρώτες εβδομάδες μετά την έναρξη του πρωταθλήματος το ποσοστό έγινε 0,88, εμφανίζοντας μια αύξηση της τάξης του 226%».
«Η σωστή εκτέλεση και όχι η ένταση θα αποσοβήσουν τους τραυματισμούς»
Καταλήγοντας οι δύο επιστήμονες που φροντίζουν έτσι ώστε άμεσα και με υγεία να επιστρέψουν στους αγαπημένους τους αγωνιστικούς χώρους δίνουν στους αθλητές την δική τους συμβουλή προστασίας από ενδεχόμενους τραυματισμούς. «Το σημαντικότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες να γίνει με προοδευτική επιβάρυνση για να μειωθεί το ρίσκο να υποστεί έναν τραυματισμό υπερχρήσης όπως, τενοντίτιδα, κάταγμα, κόπωση κ.α. Ο αθλητής λοιπόν θα πρέπει να επικεντρωθεί στην τεχνική εκτέλεσης της εκάστοτε άσκησης και όχι στην ένταση της προπόνησης, ενώ θα πρέπει να αυξηθεί και η διάρκεια ξεκούρασης μεταξύ των προπονητικών μονάδων. Τέλος, οι αθλητές θα πρέπει να αξιοποιήσουν τον χρόνο της καραντίνας με σκοπό να ξεκουραστούν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά», τόνισαν με εμπειρική έμφαση οι Γιάννης Γαϊτάνης και Χρήστος Λεωνιδάκης. Αμφότεροι λειτουργούν με την ευθύνη του όρκου που έχουν δώσει αλλά και με την εκτίμηση και τον σεβασμό που τρέφουν για την προσπάθεια τους, κοντά στον κάθε αθλητή και αθλήτρια φροντίζοντας να επανέλθουν άμεσα στους αγαπημένους τους αγωνιστικούς χώρους με υγεία αλλά και δύναμη να διακριθούν προσφέροντας τον καλύτερό τους εαυτό στον αθλητισμό.