Του Κωστή Κοντογιάννη
Με τον αγιασμό των σχολείων ξεκίνησαν και οι καταλήψεις. Καλά που υπάρχει και η πανδημία για να έχουμε αιτήματα για μάσκες, απολυμάνσεις, αντισηπτικά, άλλες χρονιές είχαμε για τυρόπιτες, χαρτιά υγείας και κρεμοσάπουνα. Τα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι πολύ σοβαρά και υπάρχουν πολλά χρόνια και δυστυχώς κανείς δεν θέλει να δει την ουσία και να τα λύσει. Όταν δεν υπάρχουν καθηγητές, όταν δεν υπάρχουν σχολεία, δεν υπάρχουν υποδομές, εργαστήρια, όταν δεν μπορούν μαθητές από απομακρυσμένες περιοχές να μετακινηθούν στα σχολεία. Εμείς συζητάμε για χαρτιά υγείας και αντισηπτικά, όχι ότι αυτά δεν χρειάζονται, αλλά όσα και να πάνε στα παιδιά μας, τα ρίχνουν στις λεκάνες και στους νιπτήρες για να πούνε ότι δεν έχουν και να βρουν αιτία να ξανακάνουν κατάληψη.
Όπου να ‘ναι θα κλείσουν τα σχολεία λόγω covid-19 και θα είμαστε σε διακοπές.
Εάν οι διακοπές του καλοκαιριού δεν επαρκούν στα παιδιά να πούμε στην υπουργό Παιδείας να τους δώσει άλλον ένα μήνα για να μην μπαίνουν στον κόπο να κάνουν κατάληψη. Δυστυχώς το ξέρουμε όλοι και τα παιδιά, ότι με πέντε και δέκα μέρες κατάληψη δεν λύνονται τα προβλήματα. Δεν μπορούμε οι γονείς να μένουμε αμέτοχοι και να περιμένουμε από παιδάκια του γυμνασίου να λύσουν τα προβλήματα της παιδείας. Όλο το θέμα είναι για να μην κάνουν κάποιες μέρες μάθημα χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι εις βάρος τους. Αλλά τι μπορούμε να περιμένουμε από τα παιδιά, όταν υπάρχουν γονείς που λένε ότι η κατάληψη είναι πλέον έθιμο και ότι τα παιδιά του γυμνασίου τη σχεδίαζαν από το δημοτικό και δεν μπορεί κανείς να τους τη χαλάσει…
Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι τα προβλήματα στην εκπαίδευση δεν λύνονται με τέτοιους τρόπους δυστυχώς.
Έχουμε όλοι ευθύνες για το κατάντημα και τον ξεπεσμό της κοινωνίας και του κράτους, όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να γίνουμε θεατές του «Bachelor» και του «Big Brother» και δεν υπάρχει ίχνος ντροπής να έχουνε πάει είκοσι γυναίκες και να περιμένουν να διαλέξει ένας λεβέντης μία, για να την «αγαπήσει».
Ήθελα και να ήξερα πώς αισθάνονται οι γονείς τους γι’ αυτήν τη κατάντια. Αυτές οι κοπέλες δεν ντρέπονται να ξεφτιλίζονται έτσι, αλλά έχουμε περάσει στα παιδιά μας τη νοοτροπία ότι, για χάρη της δημοσιότητας και του χρήματος, τα θυσιάζουμε όλα. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ποια είναι η ποιότητα της ζωής μας και η παιδείας μας. Δεν έχουμε μόνο οικονομική κρίση, το βασικό είναι ότι έχουμε κρίση αξιών.
Φαίνεται μάλιστα ότι όλο αυτό μας αρέσει και το έχουμε αποδεχτεί, γιατί ο καθένας μας κοιτάζει πώς θα βολευτεί και δεν κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε.
Αϊ Γιώργη μου βοήθα μου
Σειέ και ‘συ τα πόδια σου.