Ο εναργής και φιλόπονος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού σχολείου Ατσιτσοπούλου, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα αναπηρίας και γενικότερα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν ορισμένοι συμπολίτες μας, συνεργάστηκε με τους μαθητές και τη δασκάλα της Έκτης τάξεως κι έκαναν το εξής: στη νότια πλευρά του Δημοτικού κήπου της Ρεθύμνης (που είναι και ο μεγαλύτερος Δημοτικός στην Κρήτη) πήραν ένα αναπηρικό αμαξίδιο και το χρησιμοποίησαν όπως ακριβώς τα χρησιμοποιούν τα άτομα με αναπηρία.
Επίσης έδεσαν τα μάτια τους με ένα μαντήλι και περπάτησαν μόνοι τους για να νιώσουν πως αισθάνονται οι τυφλοί.
Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά ένιωσαν πως είναι να είσαι καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι, να μην έχεις την όρασή σου και να αντιμετωπίζεις προβλήματα σε έναν απλό καθημερινό περίπατο στους δρόμους της πόλεως μας.
Όταν μάλιστα ερωτήθηκαν πως ένιωθαν εκείνη τη στιγμή απήντησαν: άγχος για το από πού θα περάσουμε το αμαξίδιο, στενοχώρια, επειδή δεν βλέπαμε αλλά μόνο ακούγαμε, θλίψη και οργή, γιατί οι μεγάλοι παρκάρουν στις διαβάσεις με αποτέλεσμα να μην μπορούν να περάσουν όσοι αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσης προβλήματα.
Οι μαθητές συνειδητοποίησαν ότι «οφείλομε όλοι να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο, να κατανοούμε και συναισθανόμαστε» τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άλλος.
Απεδείχθη εντέλει ότι «ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ενσυναίσθηση».
Νικολέων Ι. Τσουπάκης