Σε ένα ταξίδι από το παρόν του ιστορικού παρελθόντος στον μέλλοντα χρόνο του χθες, μεταφέρει τους αναγνώστες το μυθιστόρημα του Αντώνη Σανουδάκη με τίτλο «Οι ναυαγοί της Ανδρομέδας». Ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές δυο νέους, το Μάρκο Ευγενικό και την Βασιλεία των Πόλεων, που βιώνουν την πατρική αυθεντία και την κρατική βία. Διαπομπεύονται, φυλακίζονται και απελευθερώνονται από τη νεραϊδομάνα, γυναίκα και μηχανή, για να οδηγηθούν «σε άλλη γη και σ’ άλλα μέρη», στον αστερισμό της Ανδρομέδας.
Το μυθιστόρημα παρουσιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο Σπίτι του Πολιτισμού, σε μια εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Ρεθύμνου, το βιβλιοπωλείο «Βιβλιοσκόπιο» και οι εκδόσεις «Ταξιδευτής».
Πολύς ο κόσμος που παρευρέθηκε. Εκπρόσωποι τοπικών φορέων, εκπαιδευτικοί-συνάδελφοι του συγγραφέα, φίλοι του Ρεθεμνιώτες αλλά και πρώην μαθητές του Αντώνη Σανουδάκη, ο οποίος θήτευσε ως εκπαιδευτικός στο Ρέθυμνο.
Για το βιβλίο μίλησαν, ο φιλόλογος-συγγραφέας Γιώργος Φρυγανάκης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Ρεθύμνου Βαγγέλης Βασσάλος και ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μανώλης Δαφέρμος.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης, αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν η Μυρτώ Σαριδάκη, μαθήτρια Γ’ τάξης του Πειραματικού Λυκείου και ο Γιώργος Τζανιδάκης, μαθητής Β’ τάξης του Πειραματικού Λυκείου.
«Το βιβλίο αυτό είναι ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές δυο μαθητές, οι οποίοι έρχονται σε σύγκρουση με την γονεϊκή βία αλλά και την κρατική βία. Είναι ένα μυθιστόρημα θα λέγαμε του παρόντος, του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος. Μπλέκονται και οι τόποι και οι χρόνοι και επίσης θα έλεγε κανείς ότι είναι και μελλοντολογικό γιατί έχει σχέση και με ρομπότ. Τα παιδιά αυτά διαπομπεύονται, συλλαμβάνονται, δικάζονται και προσπαθούν να βρουν ένα νέο χώρο, μια νέα κοινωνία στην Ανδρομέδα. Προσπαθούν να φύγουν με τη μητέρα της κοπέλας, η οποία είναι ουσιαστικά ρομπότ. Και βρίσκουν τον τρόπο να φύγουν και να ζήσουν σε ένα άλλο κόσμο, σε ένα κόσμο φανταστικό, την Ανδρομέδα» ανέφερε ο συγγραφέας Αντώνης Σανουδάκης μιλώντας για το νέο του βιβλίο, προσθέτοντας ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα φαντασίας με υπερρεαλιστικά στοιχεία.
«Προβολή διαχρονικών ιδεών μέσα από τη μείξη εποχών»
Ο Γιώργος Φρυγανάκης, φιλόλογος – συγγραφέας που μίλησε για το βιβλίο, αναφέρθηκε στις σχέσεις του συγγραφέα με το Ρέθυμνο, όπου δίδαξε επί σειρά ετών σε σχολεία του νομού ως φιλόλογος, ενώ χαρακτήρισε το νέο του βιβλίο «Οι ναυαγοί της Ανδρομέδας» ως το σπουδαιότερο που έχει γράψει, καθώς ανήκει στο δυσκολότερο είδος, στο μυθιστόρημα.
«Τα προηγούμενα βιβλία του λειτούργησαν ως παιδεία, προπόνηση, για το σπουδαίο αυτό έργο. Αυτό το βιβλίο αναδεικνύει το πλούσιο γνωστικό υπόβαθρο που έχει ο συγγραφέας, το οποίο του επιτρέπει να περιδιαβαίνει μέσα από το βιβλίο τις διάφορες εποχές, να πηγαίνει από την αρχαία στη μεσαιωνική, από την μεσαιωνική στην βενετοκρατούμενη, να φτάνει μέχρι τη σύγχρονη εποχή με την κρίση στην Ελλάδα και τα κόκκινα δάνεια. Κάνει μια μείξη όλων των εποχών προκειμένου να προβάλλει τη διαχρονικότητα των ιδεών, των θεμάτων και των μηνυμάτων του. Επειδή ωστόσο πρόκειται για διαχρονικό έργο δεν έχει τόσο σημασία τι λέει, αλλά πως το λέει. Και εδώ μπαίνει το φιλολογικό στοιχείο, το στοιχείο δηλαδή της γλώσσας και αυτό είναι το μεγάλο προσόν του βιβλίου, διότι κατορθώνει ανάλογα με τα πρόσωπα, τα πράγματα, τις καταστάσεις να προσαρμόζει το λεξιλόγιό του και έτσι έχουμε το λεξιλόγιο που κινείται από επίσημο έως ανεπίσημο, ερωτικό, περιγραφικό, πλαστικό. Και αυτό είναι και η μεγάλη τέχνη του συγγραφέα».
Παράλληλα, όπως ανέφερε ο κ. Φρυγανάκης το βιβλίο είναι επίκαιρο, αφού θίγει μείζονα θέματα όπως τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Έχει τεράστια επικαιρότητα, διότι θίγει θέματα όπως η θέση της γυναίκας που εξακολουθεί να είναι υποδεέστερη -αν όχι στην Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο- και δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα είναι μια γυναίκα που συγχρόνως είναι και μηχανή, άρα ο άντρας της δεν είναι μόνο ο επιβάτης του γύρου του θανάτου που επαγγέλλεται, είναι και ο επιβήτοράς της, που όλα αυτά σημαίνουν πολύ σοβαρά πράγματα για τη θέση της γυναίκας. Οι κεντρικοί ήρωες είναι δυο ο Μάρκος και η Βασιλεία, ένα ζευγάρι μαθητές λυκείου αναχρονιστικού. Ένα σχολείο το οποίο αναπαράγει την κοινωνία, και αναπαράγεται από αυτή. Οι δύο μαθητές την «κοπανούν» από το σχολειό για να ζήσουν την ζωή τους και να αποδράσουν αν μπορούν σε ένα άλλο κόσμο, κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτό τον τετριμμένο που ζουν. Ένα κόσμο ευκοσμίας θα μπορούσαμε να πούμε. Αντίμαχοι σε όλη αυτή την ιστορία είναι ο πατέρας της κοπέλας, η μητέρα της με την ανοχή της, οι καθηγητές, η κοινωνία η ανεκτική και σιωπηρή που φτάνει στο σημείο να χειροκροτεί όταν τα παιδιά αυτά διαπομπεύονται, είναι η κρατική εξουσία, η κρατική βία και ιδιαίτερα η δικαστική εξουσία, η οποία τους επιβάλλει ποινές αφάνταστες για το αδίκημά τους, τελικά όμως με τη βοήθεια θετικών άλλων παραγόντων, όπως και της μητέρας, η οποία αλλάζει στάση διότι ξυπνά μέσα της το μητρικό φίλτρο, σώζονται με την βοήθεια και εξωανθρώπινων παραγόντων. Γενικά θα λέγαμε ότι ο συγγραφέας Σανουδάκης κατορθώνει να μας δώσει ένα έργο το οποίο διαποτίζεται από μια νεανική ωριμότητα ή αντίστροφα από μια ώριμη νεανικότητα και θεωρώ ότι είναι η αρχή μιας σειράς μυθιστορημάτων από τα οποία θα μπορέσουμε να συγκρίνουμε και αυτό το ίδιο».
Ο Βαγγέλης Βασσάλος, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Ρεθύμνου, διευθυντής του Λυκείου Περάματος, ανέφερε: «Είναι η πρώτη προσπάθεια για μυθιστόρημα, του καθηγητή μου Αντώνη Σανουδάκη, ένα άτομο με το οποίο έχω δεθεί ιδιαίτερα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η γραφή του και πολύ ιδιαίτερος ο τρόπος με τον οποίο μας κάνει μέσα από το βιβλίο του να ονειρευόμαστε. Δηλαδή μας δίνει μια διέξοδο από τα όνειρα. Όταν ο κόσμος είναι ιδιαίτερα αρνητικός, όταν νιώθουμε να μας πνίγει η Μέδουσα, τότε η λύτρωση έρχεται μέσα από τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Ουσιαστικά αυτό προσπαθεί να περάσει το βιβλίο, δηλαδή να δώσει διεξόδους στα αδιέξοδα όπως στην περίπτωση ενός νεαρού παιδιού που βιώνει αρνητικές καταστάσεις και προσπαθεί μέσα από το όνειρο και τη φαντασία να βρει τη δική του διέξοδο. Αυτή τη διέξοδο μέσα από μια έννοια που δεν υπάρχει συγκροτημένη κοινωνία, συγκροτημένος χρόνος, δηλαδή μέσα από αντιθέσεις προσπαθεί να δώσει αυτά τα αδιέξοδα».
Ο Μανώλης Δαφέρμος, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, χαρακτήρισε το βιβλίο ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα επισημαίνοντας πως: «Είναι ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα με ίχνη ρεαλιστικά του πραγματικού ιστορικού χρόνου. Μας δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από την γκρίζα πραγματικότητα της εποχής στην οποία βρισκόμαστε και να ταξιδέψουμε σε ένα δυνητικό μέλλον με όλες αυτές τις προκλήσεις, τις ανησυχίες, τις ελπίδες που μπορεί να φανταστεί ένας άνθρωπος στην εποχή μας. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα έχει τη δυνατότητα να μας ταξιδέψει και στο παρελθόν αλλά και σε ένα πιθανό μέλλον. Το συνιστώ αδιαμφισβήτητα σε όλους τους νέους ανθρώπους που έχουν ανησυχίες σχετικά με το που βρισκόμαστε και με το που πηγαίνει η κοινωνία».