Πόσα πράγματι μπορεί να προσφέρει η συνεργασία του καλλιτεχνικού μας δυναμικού. Και πόσο τυχεροί. θα πρέπει να αισθανόμαστε που τόσο σπουδαίοι καλλιτέχνες ζουν και δημιουργούν στην πόλη μας.
Αφορμή για τις διαπιστώσεις αυτές μας έδωσε η μουσικοθεατρική παράσταση αφιέρωμα στους ποιητές Άλκη Αλκαίο και Νίκο Καβαδία που είχε την υπογραφή των Alma λibre και της ομάδας Garage.
Παρά τις επιφυλάξεις λόγω πανδημίας το θέατρο «Ερωφίλη» στη Φορτέτζα δεν άργησε να συγκεντρώσει αρκετό κόσμο. Με μάσκες και όλα όσα προβλέπει το πρωτόκολλο έγινε η προσέλευση. Και η βοήθεια τόσων ανθρώπων, που στάθηκαν υποχρεωτικοί με όσους προσπαθούσαν να προσαρμοστούν άξια κάθε επαίνου.
Η Μαριέλλα Βιτώρου μια ανυπολόγιστη και πάντα σταθερή αξία στο καλλιτεχνικό μας γίγνεσθαι είχε όλη την ευθύνη της παράστασης. Κι όπως πάντα δικαίωσε τις προσδοκίες μας προσφέροντας και αυτή τη φορά κάτι πιο πέρα από την πιο ευοίωνη προοπτική.
Νομίζεις πως ξέρεις έναν ποιητή. Κι όμως από τα πρώτα λεπτά της παράστασης κατάλαβα πως γνώριζα απλά βιογραφικά στοιχεία για τον Νίκο Καβαδία και τον Άλκη Αλκαίο.
Με τα εξαιρετικά κείμενα των Δημήτρη Κουμπή και της Ελένης Δάγκα, που είχε και την σκηνοθετική επιμέλεια της εκδήλωσης, άνοιξαν τα παράθυρα της ψυχής και γνωρίσαμε τα μύχια των τόσο γνωστών αλλά άγνωστων μέχρι χθες ποιητών.
Δεν θα προχωρήσουμε σε λεπτομέρειες. Θα πρέπει να διατηρηθεί το στοιχείο της έκπληξης για τους επόμενους θεατές. Αρκεί μόνο ότι η Ελένη Δάγκα μας έπεισε ακόμα μια φορά για το πόσο πλούσια σε ιδέες είναι και πόσο απλά μπορεί να απογειώσει ένα καλλιτεχνικό θέμα με τη σκηνοθετική της άποψη.
Από τις πρώτες νότες με ένα αγαπημένο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου αντιληφθήκαμε την καλλιτεχνική δεινότητα των μουσικών που ήταν:
Γιάννης Κιαγιαδάκης (πιάνο), Σάκης Σακελλαρίδης (μπουζούκι – λαούτο), Σπύρος Ξενιτόπουλος (ακορντεόν), Αρτέμης Κυρτάσογλου (κιθάρα), Άρης Συσκάκης (βιολί-φλάουτο), Γιώργος Μαθιανάκης (μπάσο) και Μάνος Ναζλής (ντράμς).
Κι έπειτα ξεκίνησε μια παράσταση αξιώσεων, ένα ταξίδι στον κόσμο με πλοηγούς δυο ποιητές τόσο αδικημένους αλήθεια, αφού τους περάσανε σε δεύτερη μοίρα καλλιτεχνικές «συντεχνίες» και στενόμυαλες αντιλήψεις.
Κι όμως τραγούδια με στίχους τους δεν λείπουν από τα χείλη ανθρώπων κάθε ηλικίας.
Και αυτή τη φορά η Μαριέλλα Βιτώρου έβαλε τον πήχη ψηλά. Μα δεν την απογοήτευσε κανένας από τους συνεργάτες της. Ούτε καν η Εύα Πολιτάκη η «μικρή» της παρέας, αλλά με ένα σθένος αξιοπρόσεκτο που εντυπωσίασε, καθώς εκείνη άνοιξε και το πρόγραμμα δημιουργώντας και την πρώτη εντύπωση.
Για ποιον να γράψεις κάτι ιδιαίτερο όταν όλοι τους ήταν υπέροχοι.
Ο Αντώνης Παλιεράκης, ένας ηθοποιός που βάζει τη δική του σφραγίδα σε κάθε του ερμηνεία και δεν τον ξεχνάς ποτέ, ήταν ένας καταπληκτικός Καβαδίας. Τόσο αληθινός, τόσο αξιαγάπητος.
Από κοντά και ο Μιχάλης Βόλακας. Έδωσε μια άλλη διάσταση στην προσωπικότητα του ποιητή Αλκαίου. Και ειλικρινά δεν ξέρω ποια από τις δυο ιδιότητες επί σκηνής να ξεχωρίσω. Και σαν ηθοποιός και σαν τραγουδιστής μας κατέπληξε.
Η Αλεξάνδρα Βεργαδή είναι από τις συμπαθέστερες νέες καλλιτέχνιδες, απόκτημα για το ελληνικό πεντάγραμμο αλλά τόσο σεμνή.
Κάθε της ερμηνεία στην παράσταση ήταν ανάλογη με το θέμα. Και η κρυστάλλινη φωνή της μας ταξίδευε και κανένας δεν ήθελε να τελειώσει το ταξίδι αυτό.
Η Μαρία Δασκαλάκη μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική παρουσία υποστήριξε με τον ιδανικότερο τρόπο τα δικά της τραγούδια που της εμπιστεύθηκαν.
Ο Σάκης Σακελλαρίδης παλιός γνώριμος κι αγαπημένος μας πλημμύρισε με τη βελούδινη φωνή του και μας θύμισε πόσο κοντά μας είναι η ποιότητα και στο τραγούδι που ευλογείται να το διακονούν τόσο άξιοι λειτουργοί της Τέχνης.
Ο Σπύρος Ξενιτόπουλος με τη φωνή που ξεσήκωνε θύελλα ενθουσιασμού ήταν συγκλονιστικός.
Ο Γιάννης Κιαγιαδάκης, ο σπουδαίος αυτός αρχιμουσικός που τιμά τον τόπο μας με την καλλιτεχνική του προσφορά μας έδωσε και στην παράσταση αυτή τον καλύτερο εαυτό του.
Η Εύα Πολιτάκη στα 16 χρόνια της μας θύμισε ακόμα μια φορά πως όταν ξεκινάς σωστά τη μουσική σου παιδεία κι όταν έχεις την τύχη να σε διδάσκει φωνητική μια Μαριέλλα Βιτώρου θα έχεις αυτή την εξέλιξη.
Ευχόμαστε να επιτρέψουν οι συγκυρίες να δουν και πολλοί άλλοι την παράσταση αυτή που ειλικρινά μας έμεινε αξέχαστη.