Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΡΙΠΟΛΙΤΑΚΗ*
Η συνεργασία σχολείων του Δημοσίου και ιδιωτών θα ήταν καλό να διατυπώνεται με πολλή προσοχή και να εκφράζει μόνο το σκοπό για τον οποίο θα πραγματοποιηθεί; Νόμοι, υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι καθορίζουν τη διαδικασία, τους όρους και το σκοπό της συνεργασίας των; Δράσεις, εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές επισκέψεις σε ακίνητα ιδιωτών πραγματοποιούνται μόνο μετά από έγκριση των αρμόδιων Στελεχών της Εκπαίδευσης; Υπάρχουν περιπτώσεις σχολείων ή μεμονωμένοι εκπαιδευτικοί που πραγματοποιούν εκπαιδευτικές επισκέψεις σε χώρους ιδιωτών χωρίς έγκριση, με αποτέλεσμα να παρανομούν και να θέτουν σε επικινδυνότητα τη μάθηση και την ασφάλεια των μαθητών; Υπάρχουν περιπτώσεις εκπαιδευτικών του Δημοσίου που έχουν απολυθεί, γιατί αποδείχτηκε σε βάρος τους παράβαση της Εκπαιδευτικής Νομοθεσίας για το συγκεκριμένο θέμα;
Σε αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα έχει σκοπό να δώσει απαντήσεις το παρόν κείμενο, με την παρουσίαση περίπτωσης συνεργασίας σχολείου του Δημοσίου με ιδιώτη, στην Κρήτη. Εκπαιδευτική επίσκεψη σε ακίνητο ιδιώτη που πραγματοποιήθηκε πριν μερικά χρόνια, περιγράφεται από εκείνον σε έγγραφο που απευθύνεται σε άλλη Δημόσια Αρχή για άλλο σκοπό, ως εξής:
«Έχω φτιάξει ….. και ένα δενδρόσπιτο…. Μάλιστα έχω δώσει κλειδιά του ακινήτου στο διευθυντή του σχολείου ώστε να πηγαίνουν σε αυτό οι μαθητές του σχολείου με τους δασκάλους και να κάνουν μαθήματα για τη φύση στο δενδρόσπιτο που έχω διαμορφώσει…».
Από την ανωτέρω γραπτή δήλωση-μαρτυρία του ιδιώτη, κάθε εχέφρων πολίτης και μάλιστα ένα πρώην Στέλεχος Εκπαίδευσης που θα έπεφτε στην αντίληψή του μια τέτοια δήλωση, γνωρίζοντας μάλιστα και τους λόγους για τους οποίους αναφέρεται και περιγράφεται αυτή η «συνεργασία», εύλογα και για το καλό των παιδιών, θα έθετε γραπτώς ενδεικτικά προς τις αρμόδιες Εκπαιδευτικές Αρχές, τα ακόλουθα ερωτήματα:
«Γνωρίζουν οι αρμόδιες Εκπαιδευτικές και Παιδαγωγικές Αρχές ότι το σχολείο έχει πάρει κλειδιά του ακινήτου του ιδιώτη, για την πραγματοποίηση του αναγραφόμενου εκπαιδευτικού σκοπού; Έχουν χορηγήσει οι ανωτέρω Αρχές άδεια για την πραγματοποίηση μαθημάτων για τη φύση στο δεντρόσπιτο που έχει διαμορφώσει ο ιδιώτης; Κάθε πότε πραγματοποιούνται επισκέψεις στο ακίνητο του ιδιώτη από δασκάλους και μαθητές; Έχει χορηγηθεί έγκριση μετακίνησης των μαθητών με το σχολικό λεωφορείο; Καταγράφει το σχολείο όπως οφείλει τις εκπαιδευτικές επισκέψεις για τις διδασκαλίες στο ακίνητο του ιδιώτη στα αντίστοιχα βιβλία του»;
Η επίσημη έγγραφη απάντηση μετά από έρευνα των αρμόδιων Εκπαιδευτικών Αρχών από τα αρχεία τόσο της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του οικείου νομού όσο και του Σχολείου, απέδειξε ότι:
«Ουδέποτε παρελήφθησαν κλειδιά της εισόδου του ακινήτου του ανωτέρω ιδιώτη από τον Διευθυντή ή κάποιον δάσκαλο που υπηρετεί ή υπηρέτησε στο συγκεκριμένο Σχολείο. Ουδέποτε χορηγήθηκε άδεια για την πραγματοποίηση μαθημάτων για την φύση στο δενδρόσπιτο που έχει διαμορφώσει ο συγκεκριμένος ιδιώτης στο ακίνητό του και ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν τέτοια μαθήματα. Ουδέποτε απεστάλη τέτοια αίτηση. Δεν ετέθη στη διαδικασία ελέγχου την στιγμή που δεν χρησιμοποιήθηκε και ούτε χρησιμοποιείται ως χώρος μάθησης. Δεν υπάρχει συχνότητα επισκέψεων στον συγκεκριμένο χώρο από τους δασκάλους και μαθητές του σχολείου. Η μοναδική φορά που έγινε επίσκεψη στο ακίνητο του ιδιώτη, όπως προκύπτει από το ημερολόγιο Σχολικής Ζωής του Σχολείου, ήταν την 15/04/2015. Αυτό συνέβη ύστερα από απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων (Πράξη 46/15-04-2015) και αφορούσε τους μαθητές του ΣΤ1 τμήματος του Σχολείου. Η απόφαση αυτή ελήφθη ομόφωνα ύστερα από πρόταση του δάσκαλου της ΣΤ1 Τμήματος του Σχολείου, στο τμήμα του οποίου φοιτούσαν τα τέκνα του ιδιώτη. Η επίσκεψη είχε διάρκεια δύο ωρών και έγινε στο πλαίσιο της βιωματικής – εργαστηριακής – διερευνητικής μάθησης με σκοπό την μελέτη οικοσυστημάτων. Για την μετακίνηση των μαθητών δεν χρησιμοποιήθηκε κάποιο μεταφορικό μέσο αλλά έγινε με τα πόδια λόγω της κοντινής απόστασης από το σχολείο. Για τη μετακίνηση των μαθητών ενημερώθηκε προφορικά η διεύθυνσή μας, αφού δεν απαιτείται από τη νομοθεσία γραπτή έγκριση μετακίνησης γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Επιπλέον, όπως και σε κάθε άλλη μετακίνηση των μαθητών εκτός σχολείου και πριν αυτή πραγματοποιηθεί είχε ζητηθεί εγγράφως συναίνεση των γονέων τους».
Από όλα τα ανωτέρω αβίαστα μπορεί να προκύψουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
Ήταν εύκολο ο αναγνώστης να καταλάβει ότι η απάντηση στα ερωτήματα της αρχής του κειμένου είναι ναι σε όλα;
Αποδείχτηκε από την επίσημη απάντηση των Εκπαιδευτικών Αρχών, ότι η απάντηση στα ερωτήματα της συνεργασίας του ιδιώτη με το σχολείο είναι όχι σε όλα, εκτός από έναν εκπαιδευτικό περίπατο που πραγματοποιήθηκε πριν μερικά χρόνια;
Μήπως αδιαμφισβήτητα αναδύεται πως οποιαδήποτε αναφορά ιδιωτών, και μάλιστα γραπτή, για συνεργασία τους με Σχολείο του Δημοσίου πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένη και να δηλώνει μόνο το σκοπό για τον οποίο πραγματοποιήθηκε ή θα πραγματοποιηθεί, γιατί σε αντίθετη περίπτωση οι ψευδείς δηλώσεις εκθέτουν το σχολείο νομικά και ηθικά στο σύνολό του ή τον Διευθυντή ή μεμονωμένες περιπτώσεις εκπαιδευτικών αλλά και τον ιδιώτη;
Μήπως οι ιδιώτες-πολίτες-γονείς πρέπει μόνο με αληθείς δηλώσεις αβίαστα να περνούν στις επόμενες γενιές θετικές συμπεριφορές, στάσεις και αντιλήψεις, σκοπούς που θέτει η Πολιτεία στα Προγράμματα Σπουδών και στα Αναλυτικά Προγράμματα σε όλες τις βαθμίδες Εκπαίδευσης;
Οποιοδήποτε σχολείο ή ιδιώτης μπορεί έγκυρα να πληροφορηθεί για τη διαδικασία και τους όρους συνεργασίας σχολείων του Δημοσίου με ιδιώτες και αντιστρόφως, από τους υπεύθυνους Εκπαιδευτικών Θεμάτων στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων.
* Ο Κωνσταντίνος Τριπολιτάκης είναι διδάκτωρ του Τμήματος Διεθνών Σπουδών-Κοινωνικών Επιστημών και Προγραμματισμού, πρώην σχολικός σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης Κρήτης και Βορείου Αιγαίου