Αρμένοι Ρεθύμνου, ένα από τα τρία χωριά της Κρήτης (με την ίδια ονομασία στον Αποκόρωνα Χανίων και στη Σητεία).
Βρίσκονται 9 χλμ. από το Ρέθυμνο στο δρόμο προς το Σπήλι, στο κέντρο του Αρμενόκαμπου και σε υψ. 380 μ., με πληθυσμό 379 κάτοικοι (απογραφή 2011) Δημοτικό Διαμέρισμα Δ. Ρεθύμνου με τους οικισμούς: Σωματά 161 κάτοικοι, Αγ. Γεώργιο 87, Φωτεινού 79, σύνολο 706 κάτοικοι.
Σήμερα όμως δεν υπάρχει κανένας κάτοικος Αρμενικής καταγωγής, αφού εγκαταστάθηκαν αργότερα κάτοικοι από Σφακιά, Ροδάκινο κ.ά. Οι Αρμένοι φαίνεται να υπήρχαν από τη Μινωική περίοδο, αφού στην περιοχή υπήρχε βιομηχανική πόλη, όπως δείχνει το Υστερομινωικό Νεκροταφείο (1350-1200 π.Χ.), στη θέση Πρινοκέφαλο, 1 χλμ. από το Σωματά, με τους 300 θαλαμωτούς τάφους (Βλέπε αφιέρωμα «Ρ.Ν.» στις 20-9-2013, Σωματάς το χωριό των μετοίκων).
Το 1928 η κοινότητα είχε 593 κατοίκους, το 1991, 554 κατοίκους.
Όμως το 1828 οι Τούρκοι έπαθαν πανωλεθρία στο ίδιο μέρος από τους αγωνιστές Γ. Κατσούρη, Μαν. Ρουστικιανό και Α. Σουδεράκη, αφήνοντας 200 νεκρούς Τούρκους, ενώ αιχμαλωτίστηκαν 300 γυναικόπαιδα.
Μάρτυρες: σεβαστός παπάς Μάρκος Σαράζης π. σεβαστού παπα Τζώρτζη, nob. Νικολό Γρίτη nob. Φραγκίσκου.
(«Το Πρωτόκολλο του Ρεθεμνιώτη Νοτάριου Αντρέα Καλλέργη, 1634-1646), Γιάννη Μ. Γρυντάκη»).
Τότε έβαλαν φωτιά και άρχισαν φοβερές εκρήξεις, όλος ο κάμπος καιγόταν για μια βδομάδα, όμως πολλά βλήματα δεν αχρηστεύτηκαν, αλλά παρέμειναν στα χωράφια.
Είχαμε ακόμη δύο τυφλούς, τον 8χρονο Μιχάλη Δρουδάκη, που περιεργαζόμενος ένα πυροσωλήνα αυτός έσκασε στα χέρια του, χάνοντας το ένα του χέρι και το φως του. Το Γενάρη του 1945 ο 15χρονος τότε Μανόλης Πλουμής (ο λαχειοπώλης), πήγε στους Αρμένους μαζί μ’ άλλα δυο παιδιά από το Ρέθυμνο για να βρουν πυρομαχικά, αποτέλεσμα να χάσει το χέρι και το φως του.
Συνολικά σ’ όλους τους αγώνες υπέρ πατρίδας έπεσαν 24 Αρμενιώτες από το 1912-1967. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και ο Διοικητής Χωροφυλακής Στέλιος Μανιουδάκης, που έχασε τη ζωή του στις 25-5-1941 κατά τη Μάχη της Κρήτης.
Το άλλο προς τον Αγ. Γεώργιο του «Λοχαγού Παντελάκη», ήταν μονάδα επιστράτευσης 299 Μοίρας Πυροβολικού, όμως αργότερα παραχωρήθηκε στη ΜΟΜΑ και μετά τη διάλυσή της, γίνονται ενέργειες για να δοθεί στον εκπολιτιστικό Σύλλογο Αρμένων για αξιοποίηση, αφού είναι ερειπωμένο.
1. Μεταμόρφωση Χριστού (ενοριακή) του 1887.
2. Κοίμηση Θεοτόκου, βυζαντινή εκκλησία στο δρόμο προς Κούμους, που ανακαινίστηκε το 1994.
3. Αγ. Γεώργιος (23 Απριλίου).
4. Αγ. Γεώργιος (3 Νοεμβρίου).
5. Αγ. Κυριακή.
6. Αγ. Νεκτάριος.
7. Αγ. Στυλιανός.
8. Αγ. Ανάργυροι.
9. Αγ. Κωνσταντίνος και Αγ. Ελένη (Κοιμητιριακή).
Ιερείς: Γεώργιος Βογιατζάκης (1946-1987), Σωκράτης Ξενικάκης (1987-2011), Ευάγγελος Ζαφειρόπουλος (2011-).
Από τα πρώτα δέκα σχολεία που ιδρύθηκαν στο νομό ήταν και των Αρμένων το 1881 και χτίστηκε το 1888. Λειτούργησε μέχρι το 1941, που έγινε φρουραρχείο για να χτιστεί αργότερα, ενώ το 1953 προστέθηκε και δεύτερη αίθουσα, στο χώρο της εκκλησίας.
Διευθυντές: (1923-24) Πλιαδάκη, (1924-28) Γαβράκη, (1928-31), Μονιάκη, (1931-32) Ζερβού, (1932-34) Βαγ. Βερνάδος, (1934-39) Θεοδωράκης, 1939-40) Πετράκη, (1940-42) Παπαβασιλείου, (1942-43) Παντ. Φραϊδάκης, (1943-44) Παπιονάρη, (1944-46) Παπαδάκης, (1946-63) Μ. Κανακάκης, (1963-64) Στέφ. Βαλέργας, (1964-82) Μαρία Φραϊδάκη, (1982-84) Νίκος Τυροκομάκης, (1984-87) Γ. Αρχοντάκης, (1987-90) Γ. Βασιλάκης, (1990-91) Δημ. Ερμή, (1991-92) Κ. Βολτυράκης, (1992-99) Σωκράτης Ξενικάκης, (1999-2009) Μαν. Γασπαράκης, (2009-10) Θ. Θάνος, (2010-) Ελένη Μιχελουδάκη.
Μετά τη δεκαετία του 1980, οι Αρμένοι ανέπτυξαν πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα, σε διάφορους τομείς: Βιοτεχνίας κοπής και μορφοποίησης σιδήρου, εμπόριο οικοδομικών υλικών, ζωοτροφών, γεωργικών εργαλείων, με θαυμάσιες ταβέρνες, σούπερ μάρκετ, φαρμακείο, βενζινάδικα κ.ά.
Στον πλούσιο Αρμενόκαμπο με αρκετά δέντρα και ιδιαίτερα παλαιότερα από δάση βελανιδιάς, προϊόν που ήταν πολύτιμο την περίοδο εκείνη για τη βυρσοδεψία.
Το 1962 ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα Όμιλος Φιλάθλων Αρμένων ΟΦΑ, με πρώτο πρόεδρο τον Γιώργη Σκουλούδη και πρώτους προπονητές τους: Μάρκο Καλούδη, Ν. Τσουπάκη, Γ. Κτιστάκη.
Από το 1981 άρχισε να λειτουργεί το δικό της γήπεδο, που τα τελευταία χρόνια έγινε στολίδι με συνθετικό τάπητα.
Τίτλοι ομάδας: Γ’ Τοπικού (1) 1976, Β’ (2) 1966, 1977 Κυπελλούχος ΕΠΣΡ (1) 2010 ΟΦΑ-Επισκοπή 0-0 (4-3 πεν.), φιναλίστ Κυπέλλου ΕΠΣΡ (2) 1998, 2011 και Κρήτης (1) 2010 Σούπερ Καπ (1) 2010 ΟΦΑ-Ρεθυμνιακός 2-1. Αρκετούς όμως τίτλους έχουν κατακτήσει όλες οι κατηγορίες της ομάδας στις Υποδομές.
Στο χωριό υπάρχει ένας δραστήριος πολιτιστικός Σύλλογος, που αναβιώνει αρκετά έθιμα και κυρίως κάθε Καθαρή Δευτέρα με το «μουντζούρωμα» κ.ά.
