Κάθε φορά που θέλουμε να αναφερθούμε στα μέτρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να λάβει για να βοηθήσει τα μέλη της χρησιμοποιούμε τον όρο αλληλεγγύη. Το ίδιο συμβαίνει και στην τρέχουσα υγειονομική κρίση. Όμως εδώ δεν είναι μόνο ζήτημα αλληλεγγύης. Η στήριξη των μελών της αποτελεί αυτονόητη κίνηση. Είναι, για να το θέσουμε πιο σωστά, η μόνη ορθολογική κίνηση μεταξύ δρώντων που μοιράζονται κοινούς στόχους και κοινά οφέλη. Αποτελεί κοινή λογική αν θέλουμε να μιλάμε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η Ε.Ε. περνάει την τρίτη κατά σειρά μεγάλη κρίση μέσα σε μια δεκαετία. Μετά την χρηματοπιστωτική και μεταναστευτική κρίση, ήρθε η πανδημία του κορωνοϊού. Αυτή η υγειονομική κρίση διαφέρει από την πρόσφατη οικονομική. Η κρίση αυτή δεν πλήττει τους πιο αδύναμους, οι οποίοι θα χρειαστούν βοήθεια από τα ισχυρά κράτη μέλη. Εδώ δεν έχουμε κράτη που χρεοκόπησαν λόγω κακής διαχείρισης των οικονομικών τους. Για την κρίση αυτή δεν ευθύνονται κάποια «κακά» κράτη μέλη. Έχουμε ένα θανατηφόρο ιό που έχει παγώσει ολόκληρο τον πλανήτη. Ο COVID-19 δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ αδύναμων και δυνατών, πλούσιων και φτωχών κρατών. Πλήττει εξίσου ολόκληρη την Ευρώπη. Για την ακρίβεια βλέπουμε ότι η μικρή, οικονομικά ασθενέστερη και με πιο αδύναμο σύστημα υγείας Ελλάδα, τα πάει καλύτερα από τους ισχυρούς της Ένωσης. Είναι η Ελλάδα που έθεσε από την πρώτη στιγμή ως απόλυτη προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή πάνω από το οικονομικό κόστος.
Εκτός από τον κορωνoϊό υπάρχει και κάτι άλλο που βρίσκεται σε διασπορά αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Μια απίστευτη εκστρατεία προπαγάνδας, με απώτερο σκοπό την αύξηση επιρροής, από ένα καθεστώς που είναι ο κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης. Ζούμε το οξύμωρο σε κράτη μέλη που πλήττονται βαριά από την πανδημία, όπως η Ιταλία, να εμφανίζεται η Κίνα ως ο «σωτήρας» που αποστέλλει γιατρούς, τεχνογνωσία και υγειονομικό υλικό την ώρα που η Ευρώπη φαίνεται στα μάτια των πολιτών να αργεί για μια ακόμη φορά να αντιδράσει ακόμη και στα αυτονόητα. Ξεχνάμε έτσι ότι ήταν η αρχική αντίδραση του καθεστώτος της Κίνας που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εξάπλωση του ιού. Όταν τους πρώτους δύο μήνες συγκάλυπταν κρούσματα, νεκρούς, τα χαρακτηριστικά και τις επιπτώσεις του νέου κορωνοϊού. Λογοκρισία, διώξεις ακόμα και αναφορές που έτρεφαν διάφορες θεωρίες συνωμοσίας ήταν αυτά που έδωσαν τον χρόνο στον ιό να εξαπλωθεί. Παρόλα αυτά σήμερα το κινεζικό καθεστώς εμφανίζεται ως ο από μηχανής θεός που θα σώσει ολόκληρο τον πλανήτη. Αλίμονο αν σε μια τέτοια κατάσταση η Ε.Ε. είναι απούσα. Γι’ αυτό η στήριξη των κρατών μελών της μέσα από την δημιουργία νέων θεσμών και εργαλείων αποτελεί μονόδρομο.
Η Ε.Ε. είναι ένας οργανισμός κι ένα πολιτικό σύστημα που πάνω απ’ όλα στηρίζεται στο συμβιβασμό. Κι όπως πάντα αυτός βρίσκεται, έτσι θα βρεθεί και τώρα. Και αν αυτός ο συμβιβασμός δεν είναι αρκετά αποτελεσματικός θα αναθεωρηθεί και θα εμπλουτιστεί στο μέλλον. Ο τρόπος θα βρεθεί και αργά ή γρήγορα και αυτή η κρίση θα ξεπεραστεί. Και αν υπάρχει κάτι θετικό που θα μας μείνει, είναι η υπενθύμιση ότι στον πολιτισμό μας η υπέρτατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή.