Μετά τα «εγκαίνια» του νέου ιού από ένα «ορφανό» κρούσμα, δίχως εντοπισμένη αιτιολόγηση στο νησί μας, η κατάσταση δείχνει σοβαρή με απρόβλεπτη εξέλιξη και χρήζει ειδικών προληπτικών μέτρων.
Ενώ είχα προγραμματίσει να γράψω σχετικά με το μείζον θέμα της μάχης του προϋπολογισμού της Ε.Ε. και τις κρυφές της πτυχές, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα με οδήγησε σε κάποιες σκέψεις που πρέπει να διατυπωθούν.
Πρόκειται για μια ασθένεια, η οποία εξαπλώνεται πολύ εύκολα και με γρήγορο ρυθμό, ενώ το πλέον ανησυχητικό είναι η διαφοροποίηση τρόπου μετάδοσης με επαναλαμβανόμενη υποτροπή του.
Δηλαδή ακόμη κι αν αρρωστήσει κάποιος και θεραπευτεί, έχοντας αποκτήσει αντισώματα, ο ιός επανέρχεται με άλλη μορφή και πλήττει ξανά τον οργανισμό, κάτι που πρακτικά ίσως δυσκολεύει πολύ την εύρεση εμβολίου.
Η ελπιδοφόρα άποψη ότι μόλις ανέβει η θερμοκρασία θα σταματήσει την εξάπλωσή του δεν φαίνεται να ευσταθεί δεδομένου των συνεχών περιστατικών στην Σιγκαπούρη που το κλίμα είναι καλοκαιρινό.
Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου είναι η ταυτοποίηση του ιού και ο εντοπισμός όλων των χαρακτηριστικών του, καθώς ο εν λόγω ιός 2019-NCOV αποτελεί ίσως συνέχεια του 2003-SARS και 2012-MERS.
Τα μηνύματα από εξειδικευμένο προσωπικό στην πληττόμενη Ιταλία είναι συγκλονιστικά από τα οποία αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, ήταν ενός γιατρού που στο δίλλημα πανικού -αδιαφορίας, έθεσε την πρώτη επιλογή…
Πέραν όμως αυτών, υπάρχει και η αντικειμενική αξιολόγηση της κατάστασης με μια ψύχραιμη αποδοχή της για την καλύτερη κι αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η αποτίμηση μεγέθους της πανδημίας, θα φανεί το επόμενο κρίσιμο διάστημα αναφορικά με τις προεκτάσεις της πέρα από τα άμεσα κρούσματα, τις οικονομικές επιπτώσεις, την ενδεχόμενη έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης, αλυσιδωτές αντιδράσεις κλπ.
Χρειάζεται εδραίωση μιας συλλογικής ευθύνης κι η ανάπτυξη αισθήματος αλληλεγγύης σε αυτή τη νέα πρόκληση που ενδεχομένως αλλάξει τα έως τώρα δεδομένα μας.
Η ιεράρχηση των αξιών της ζωής πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην ασφάλεια και την τήρηση μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας για αποτροπή κινδύνων από την εξάπλωση της ασθένειας.
Υποκειμενική μου άποψη, είναι ότι ο ιός, ουσιαστικά γεννήθηκε από μια αδηφάγο τερατογενή οικονομία διεθνών κέντρων που δημιούργησε το δίπολο υπερπαραγωγή-υπερκατανάλωση στην ανθρωπότητα.
Αυτή η νοοτροπία διακατέχει τη χώρα προέλευσης της πανδημίας, την Κίνα, με το αδιαφανή κατεστημένο ενός πολιτεύματος που αυτοβαπτίζεται «λαϊκή δημοκρατία» και τους περισσότερους αναλογικά, δισεκατομμυριούχους παγκοσμίως.
Υπήρξε διαγνωσμένα απόκρυψη κι εσκεμμένη αναστολή από την επίσημη κυβέρνηση της Κίνας, ενημέρωσης για έγκαιρη προειδοποίηση κινδύνων της νέα νόσου, υπό το φόβο των επικείμενων οικονομικών επιπτώσεων στην παραγωγή της.
Η ορθή επανεκτίμηση των μικρών απολαύσεων της καθημερινότητας, συνθέτουν ένα μεγαλείο: το αγαθό μιας ελεύθερης υπεύθυνης και υγιούς φυσικής ζωής, που η ίδια μας διδάσκει πως να την διατηρήσουμε.
Ας ευχηθούμε όλοι μας, κυρίως στη γείτονα χώρα Ιταλία, να ξεπεράσει την δύσκολη φάση που δοκιμάζεται και τα προβλήματά της να μην επεκταθούν περαιτέρω με συνέπειες που δεν είναι δυνατή η διαχείρισή τους.