Στις 13-4-1943, δύο περίπου μήνες μετά τη συντριβή των χιτλερικών στο Στάλινγκραντ, ο ρ/φ σταθμός του Βερολίνου ανακοίνωσε την «ανακάλυψη» από τη Βέρμαχτ ενός μαζικού τάφου 3.000 Πολωνών αξιωματικών σε μια περιοχή στο δάσος του Κατίν, κοντά στο Σμολένσκ (στη συνέχεια, ο αριθμός αυτός ανέβηκε στις 15.000 με 22.000 – 25.700, σύμφωνα με τη «Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού»!). Ένοχος αυτού του εγκλήματος: Ο εβραιομπολσεβικισμός.
Ο ίδιος ο Γκέμπελς, στα απομνημονεύματά του, είναι αρκετά αποκαλυπτικός. Γράφει: «Έδωσα οδηγίες να γίνει η ευρύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του προπαγανδιστικού υλικού. Θα μπορέσουμε να επιζήσουμε με αυτό για μια – δυο βδομάδες (…) Δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες (…) Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε» (Απομνημονεύματα Γκέμπελς, Goebbels J, 1948, «The Goebbels Diaries, 1942 – 1943», μετάφραση Louis P. Lochner, New York: Doubleday & Company). Και αλλού: «Υπολογίζουμε το ενδεχόμενο να πάμε την αντισοβιετική καμπάνια πολύ μακριά, αλλά αισθανόμαστε ότι δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τη Γενική Συνέλευση (του ΟΗΕ) για έναν τόσο πολύτιμο προπαγανδιστικό σκοπό. Μπορούμε να αναδείξουμε τη σφαγή στο Κατίν…» (ντοκουμέντα του US Department of State / Foreign Relations of the United States, «Σχέσεις ΗΠΑ – ΟΗΕ», τόμος ΙΙΙ, 1952 – 1954, σελ. 13). Ο νομικός Γιούρι Σλομπότκιν, στέλεχος και πρώην βουλευτής του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα «Εργαζόμενη Ρωσία», αποδείχνει ότι η υπόθεση του Κατίν ήταν οργανωμένη από τη Γερμανία. Γράφει: «Στο Κατίν οι Γερμανοί εγκατέστησαν γερμανική ομάδα της προπαγάνδας. Ο Γκέμπελς υποδείκνυε με επιμονή στους υφισταμένους του: «Οι Γερμανοί αξιωματικοί, που θα αναλάβουν την καθοδήγηση, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά πολιτικά προετοιμασμένοι και έμπειροι άνθρωποι, ικανοί να ενεργούν με ευελιξία και βεβαιότητα. Μερικοί άνθρωποί μας πρέπει να είναι εκεί πιο πριν, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα κατά την άφιξη του Ερυθρού Σταυρού και κατά τις εκταφές να μην αντιμετωπίσουν καταστάσεις που δεν αντιστοιχούν στη γραμμή μας». Το 1995 κυκλοφόρησε στη Μόσχα το βιβλίο «Έρευνα για το Κατίν», του Γ. Μούχιν. Μεταξύ πολλών, ο Γ. Μούχιν κατονομάζει τρεις άμεσες αποδείξεις: 1) Τα συμπεράσματα των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά απ’ αυτούς, οι οποίοι το 1943 ήταν στην επιτροπή του Γερμανού καθηγητή Γ. Μπουτς, για το ότι, βάσει του βαθμού της αποσύνθεσης των πτωμάτων, της κατάστασης του ιματισμού τους και άλλων σημαδιών, μέχρι τη στιγμή της εκταφής από τους χιτλερικούς, οι σκοτωμένοι ήταν θαμμένοι στη γη το πολύ ενάμιση χρόνο. Δηλαδή, ο χρόνος της δολοφονίας τους αφορά το φθινόπωρο του 1941. 2) Οι σφαίρες και οι κάλυκες, που ανακαλύφθηκαν στους τάφους, είχαν διαμέτρημα 7,65 χιλιοστών και 6,35 χιλιοστών και τα χαρακτηριστικά του γερμανικού εργοστασίου παραγωγής σφαιρών «Genshovik», σε συντομογραφία «Geko», δηλαδή, παράχθηκαν στη Γερμανία. 3) Περίπου στο 20% των πτωμάτων τα χέρια δέθηκαν με τύπο σπάγκου, ο οποίος πριν από τον πόλεμο δεν παραγόταν καθόλου στην ΕΣΣΔ, αλλά παραγόταν στη Γερμανία. Η επιτροπή των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, στην οποία επικεφαλής ήταν ο Γ. Μπουτς, έμεινε στο Κατίν μόνο δύο μέρες και, αφού άνοιξε εννέα πτώματα, που εκ των προτέρων είχαν προετοιμάσει οι χιτλερικοί, την 1η Μάη του 1943 αναχώρησε για το Βερολίνο. Τον Μπουτς τον σκότωσαν το 1944 οι ίδιοι οι Γερμανοί, με την υποψία ότι θα αποκαλύψει τη βρώμικη δουλειά τους για τους ενταφιασμένους στο Κατίν.