Μεγάλο πράμα στη ζωή να γεννηθείς στην Κρήτη
και νοιώθω υπερήφανος ωσάν τον Ψηλορείτη.
Στην Κρήτη εγεννήθηκα μα ζω στην Αυστραλία
με κρητικά τα έθιμα κι ούλα τα μεγαλεία.
Όταν τελείωσα το στρατό μεγάλη ανεργία
Γι’ αυτό το αποφάσισα να ‘ρθω στην Αυστραλία.
Και όταν επαντρεύτηκα, ασφαλώς κρητικοπούλα,
μελαχρινή και όμορφη σωστή αρχοντοπούλα.
Κάναμε οικογένεια μαζί, πολύ μεγάλη,
με λεβεντιά και υγιής κι έχω χαρά μεγάλη.
Κάναμε δύο λεβέντες γιούς, δύο όμορφες θυγατέρες.
Όλοι τους παντρευτήκανε κι ούλοι φοράνε βέρες.
Δέκα είναι τα εγγονάκια μας, αγόρια πέντε, κορίτσια πέντε
υγιή και αξιαγάπητα, κι όλα για Κρήτη λένε.
Όργανα παίζουν κρητικά και λεν και μαντινάδες
και καμαρώνουμε οι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες.
Γάμους, βαφτίσεις και γιορτές και γλέντια στη ζωή μας
τα κάνουμε όλα κρητικά και χαίρεται η ψυχή μας.
Εγώ πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά στην Κρήτη
και ανεβαίνω με χαρά στο Μέγα Ψηλορείτη.
Μακάρι να ναι τυχερό στην Κρήτη ν’ αποθάνω
να κελαηδούν οι πέρδικες στο μνήμα μου επάνω.
Γιατί στα ξένα ο κρητικός δεν πρέπει ν’ αποθαίνει
γιατί το χώμα είναι βαρύ κι η πλάκα είναι ξένη.
Ρεράκης το επίθετο και Γιώργης τ’ όνομά μου
και το χωριό μου Επισκοπή μα του Μυλοποτάμου.
Κι είμαι πολύ υπερήφανος για την καταγωγή μου
κι αυτό το λέω όπου βρεθώ εις όλη τη ζωή μου.
Κρήτη μου όμορφο νησί, Κρήτη λεβεντογέννα
σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ κι όλο μιλώ για σένα.
Γεώργιος Ρεράκης
Μελβούρνη Αυστραλίας