α. «Αναγκαιότητα» Φτώχιας Αν κάποτε η Φτώχια «εξαλειφόταν» -λέω «αν»-, θα φτώχαινε το οπλοστάσιο της Εκμετάλλευσης, της Διαφθοράς, της Εξαγοράς συνειδήσεων, του Εξανδραποδισμού, του Πατερναλισμού της Αλλοτρίωσης του Εκβιασμού, του Λαϊκισμού της «Ανάγκης» και  της Εργαλειοποίησής της και θα συγκλονιζότανε συθέμελα η απανταχού κατάσταση της Aδικίας! Γι αυτό οι… πονόψυχοι καταστασιάρχες ρίχνουν τα ψίχουλά τους […]

Υπέγραφες ως killah Past, – «φονιάς του παρελθόντος» -, γιατί στο μέλλον των ονείρων σου το μαύρο παρελθόν καμιά δεν είχε θέση. Ράπιζες, δεινέ ράπερ, τη μαυρίλα του με τη φωνή και με την πένα σου κι έσπερνες τα τραγούδια σου  λουλούδια και αστέρια σε Γη και Ουρανό!… *     *     * Οι στοχασμοί σου έγιναν […]

Η ιστορία διάλεξε τα στενά σου Σαλαμίνα για τη μεγάλη ναυμαχία των αιώνων ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι στο ανθρώπινο και το ζωώδες στο «ευ ζην» και το απλώς «ζην» στο  δημιουργικό πνεύμα και το μεσσιανισμό στη δημοκρατία και τον ανατολίτικο δεσποτισμό στον ελεύθερο πολίτη και τον ανελεύθερο υπήκοο στο έλλογο θάρρος και την […]

Αν δεν μπορείς να καταλάβεις την υπερεθνική γλώσσα που ρέει μέσ’από των προτάσεων τα κενά, απ’ τις σχισμάδες των λέξεων, τις παρηχήσεις των φθόγγων, τις ρωγμές των συλλαβών, τα πάθη  των φωνηέντων, το ρίγος των φράσεων, την επανάληψη των λέξεων, τη συστολή των συνιζήσεων, το φτεροκόπημα των καταλήξεων, τις σταλαματιές των αποσιωπητικών, το καμπούριασμα των […]

Ανήμερα της Μέρας της Ειρήνης πάλι  ακούστηκαν οι κλασικές ευχές:  Να σταματήσουνε τα τύμπανα  πολέμου και ν’ακουστούν οι υμνωδίες της αγάπης! Να υποσταλούν τα φλάμπουρα του μίσους και να ψηλανεμίσουν οι σημαίες της Ειρήνης! Να αποστομωθεί η συγχορδία των αρπακτικών από την άρπα της Ειρήνης και τα λαλήματα των αηδονιών μέσ’ από τα φυλλώματα της […]

Βρέθηκα στην «ουδέτερη ζώνη» -που ονομάζουν και «νεκρή»- κυνηγημένος από τη «φωτιά και το τσεκούρι» του Πολέμου κι ενθαρρυμένος απ’ τις αγγελίες κάποιων «σωτήρων» διακινητών για Έξοδο σε… «Γη Επαγγελίας»! Και βρίσκομαι σε τραγικό αδιέξοδο ανάμεσα σε φράχτες συρματόπλεκτους που κλείνουνε το δρόμο προς τα εμπρός και Κέρβερους φρουρούς που κόβουν τον δρόμο τώρα πια […]

Στην έκπληξή μας: Παναγιά μου! Στο θαυμασμό μας: Παναγιά μου! Στο φόβο μας: Παναγιά μου! Στον κίνδυνο και στην ανάγκη: Παναγιά πρόφτασε! ή: Βοήθα Παναγιά! Στο πένθος μας και πάλι: Παναγιά μου! Στο εύκολο χιούμορ ή την ειρωνεία μας:  Τι να σε κάνουμε κι εσένα, Παναγιά μου, με τόσους σήμερα Παναγιότατους! Στο εύκολό μας ξέσπασμα: […]

Το δυο χιλιάδες είκοσι, εικοσιτέσσερις του Ιούλη, μέρα Παρασκευή, καταμεσήμερο άρχισαν να κτυπούνε οι καμπάνες με ένα ήχο μεγαλο-παρασκευιάτικο για την Αγιά Σοφιά που έγινε Τζαμί ξανά μετά ’πό ένα αιώνα με το παλιομοδίτικο φιρμάνι που μάνι μάνι έβγαλε  ο μεγαλομανής και παλιο-οθωμανικός νέο-σουλτάνος που το ’χε βάλει  απ’ τα μκράτα του αμέτι μουχαμέτι, ο […]

Το Μεγαλείο Δικαιοσύνη, πώς αντέχεις να αγορεύεις και να γράφεις αντιδικώντας αδιάκοπα με το άδικο, πότε να χάνεις, πότε να κερδίζεις μάχες,  όμως ποτέ σου τελεσίδικα τον Πόλεμο; Ακόμα ελπίζεις ή σκέπτεσαι το πόσο θα ήταν πιο μεγάλο το άδικο δίχως το Μεγαλείο του Αγώνα σου; Λεξικά αλλοπρόσαλλα Έχουνε άλλο λεξικό οι θύτες, αλλ’ άλλο […]

Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη, θλίψις απαραμύθητος1 και μένος στους Χριστιανούς της Οικουμένης! Θα γίνει πάλι τέμενος η Αγιά Σοφιά! Το εμβληματικό μνημείο σύνθεσης ανθρώπινης και Θεϊκής σοφίας και πολιτιστικής κληρονομιάς παγκόσμιας, ένα… μνήμα! Δεν είναι τώρα θέλημα Θεού2 αλλά διάταγμα της ασοφίας ενός νεοσουλτάνου μεγαλομανούς με οσμή μιας ναφθαλίνης οσμαν-λίδικης3! Έξω […]