Ο Γρηγόρης Κουκουβάγιας ήταν ένα κομμάτι αυτής της γενιάς που προσπαθούσε να δώσει ελπίδα στο Ρέθυμνο μετά από τόσα χρόνια δυστυχίας και μιζέριας που έφερε ο πόλεμος κι άλλες συγκυρίες που δεν αξίζει πια να θυμόμαστε.
Μεγάλωσε στη γειτονιά της Σοχώρας που έθρεψε τους πιο αφοσιωμένους λάτρεις αυτής της πόλης.Κι έκανε μόνο φίλους. Είχε το σπάνιο χάρισμα να κερδίζει με την πρώτη ματιά , με το πρώτο «εβίβα» Και να μη χάνει τους φίλους ακόμα κι αν το κυνήγι της επιβίωσης δημιουργούσε αποστάσεις.
Πνεύμα ανήσυχο, με πάθος για ένα βήμα πιο πάνω από το μέτριο, κόντρα στη μιζέρια αναζητούσε δρόμους προόδου
Έπιαναν τα χέρια του, άριστος με ό,τι ασχολήθηκε , αλλά κέρδισε το στοίχημα της ζωής με τη δημιουργία του το μεζεδοπωλείο που ήταν κι ένα μαυσωλείο μνήμης με τις ιστορικές φωτογραφίες που γέμιζαν τους τοίχους.
Κατάφερε να κάνει το παραδοσιακό καφενείο ένα από τα πιο δημοφιλή μεζεδοπωλεία της πόλης «Τα 2 Ρου» ήταν το σημείο συνάντησης όλων των νοσταλγών μιας εποχής που στο Ρέθυμνο και το κέφι είχε ψυχή.
Κι ο Γρηγόρης εκτός από τις νοστιμιές του κέρναγε με το κρασί και μνήμες που έκαναν τους πάντες να ζουν ομορφότερες στιγμές στην αναπόλησή τους.
Μα ποιος ξέρει πως αποφάσισε ξαφνικά να κεράσει πίκρα απερίγραπτη ,τους ανθρώπους της γενιάς του , τους φίλους του που τον είχαν πάντα μέσα στην καρδιά τους.
Πόσο σημαντικός ήταν γι αυτούς το είδαμε στα συγκινητικά αποχαιρετιστήρια μηνύματα που κατέκλυσαν χθες τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης ,μόλις έγινε γνωστή η αναχώρηση, τόσο πρόωρα και τόσο αναίτια, του Γρηγόρη.
Από αύριο εκείνη η γειτονιά που της έδινε τόση ζωή δεν θα είναι πια η ίδια.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του και ευχόμαστε στον αξέχαστο συμπολίτη να έχει ένα φωτεινό δρόμο στο αιώνιο ταξίδι του, από τις μνήμες που άφησε πίσω του ,τις γεμάτες από το φως μιας όμορφης νιότης