Αισθάνομαι Βαγγέλη μου
πως έχω ένα χρέος
να γράψω για τη μνήμη σου
και να ‘σαι ο τελευταίος.
Όλοι οι Έλληνες θρηνούν
ένα καλό κοπέλι
μα να βρεθούν οι αίτιοι
που έφυγες Βαγγέλη.
Σήμερα η ευγένεια
μάλλον παρεξηγείται
αδυναμία την περνούν
αλλιώς δεν εξηγείται.
Αν ήξερες στα Γιάννενα
ίντα θα συναντήσεις
σ’ ένα μιτάτο θα ‘θελες
να πας για να φοιτήσεις.
Μάνα που τον εγέννησες
να το ‘χεις σε τιμή σου
σα μάρτυρας στον ουρανό
επήγε το παιδί σου.
Θερμά συλλυπητήρια
στην οικογένειά του
η Παναγιά η Σελιανή
να ‘ναι πάντα κοντά του.
Μαρία Πρικάκη-Λίτσα
(Από το Αμάρι Ρεθύμνου,κάτοικος Φιλιατρών Μεσσηνίας)
Καλό ταξίδι Βαγγέλη
Γέλια, φωνές ακούγονται, στσ’ αυλές του παραδείσου
κι άγγελοι υποδέχονται, Βαγγέλη την ψυχή σου.
Εκεί που τώρα δεν θα κλαις… και δε θα νιώθεις πόνο
μα θα ‘σαι άγγελος κι εσύ, μπρος στου Θεού τον θρόνο.
Στου Πλάστη σου την αγκαλιά, τώρα θα βρεις γαλήνη
τα βάσανά σου τέλειωσαν, η θλίψη κι η οδύνη.
Κάποιοι θελήσαν γρήγορα, να σβήσει το φυτίλι,
το λάδι να γοργοσωθεί, στσι ζήσης το καντήλι.
Γιατί δεν ήσουν σαν αυτούς, σκληρός κι αντρειωμένος
ήσουν ευαίσθητος πολύ, άρα για εκείνους ξένος.
Λένε πως ο Θεός ψηλά, μας βλέπει και μας κρίνει
και στον καθένα από ‘μας, ό,τι του πρέπει δίνει.
Γι’ αυτό κι εσύ γαλήνεψε κι η ώρα δε θ’ αργήσει
να δικαστούν από Θεού κι από ανθρώπων κρίση.
Και μην ξεχνάς τη μάνα σου, που κλαίει το παιδί της
να έρχεσαι στον ύπνο της, να ηρεμεί η ψυχή της.
Να της μιλάς και να της λες, «καλά είμαι τώρα μάνα,
πια δεν πονώ γι’ αυτό κι εσύ, παράτησε το κλάμα».
Καλό ταξίδι στην ψυχή, να ‘ναι ελαφρύ το χώμα,
που δέχτηκε και σκέπασε, το τρυφερό σου σώμα.
Χαρά Παπιομύτογλου-Παλάσση
Αποχαιρετισμός στο γλυκό και αδικοχαμένο παλικάρι
Παρθένα Παναγία μου, που διάεις στσι Αρμένους,
μάνα και γιο, σπλαχνή σου τσι,
κι ούλους τσοι πληγωμένους.
Όρνια, θηρία, τρωχτικά, ο κόσμος μας γεμίζει,
δεν τα θωρείτε «άρχοντες», «σοφοί» δε σας μυρίζει…
Του μπαρουθιού η αποφορά, και του θανάτου η βρόμα
κι όλοι σας καταγίνεστε, στο χρήμα και το κόμμα;
«Οι ξένοι πόνοι χάχαρα, λέει η παροιμία
μα η ΜΑΝΑ και η μοίρα μας, είναι στον κόσμο μία!».
Τα δάκρυά της σφάζουνε! Ο πόνος της μετριέται;
Πώς αναθρέφει τα παιδιά; Και πόσο τυραννιέται;
Μανούλα Ρεθεμνιώτισσα και Μάνα του Βαγγέλη
κοντά σου κλάψαμε πολλοί, και κλαίμε το κοπέλι!
Πολλά είναι τα δάκρυα, μα η λεβεντιά, τα νιάτα,
γυρίζουν πίσω στη ζωή; Να λάμψουν, δρόμοι κι άστρα;
Μαύρα πουλιά Σταυραετέ, σε στείλανε στην Κρήτη
γιατί ‘χες χάρες, κι ομορφιές, παιδί του Ψηλορείτη!
Ηλίας Ι. Πολυχρονάκης
Αφιερωμένο στον Βαγγέλη
Σήμερα ώρα 12…
Ραγίσανε κι οι πέτρες
μα δε θα ηρεμήσουμε
αν δεν βρεθούν οι φταίχτες.
Πάντα θα σε θυμόμαστε
μ’ αγάπη και με πόνο
μορφή αξιοπρέπειας
Βαγγέλη είχες μόνο.
Νομίζω από διαίσθηση
εκείνο το μαχαίρι
άλλος στο τοποθέτησε
στ’ αριστερό σου χέρι.
Δεν είχες λόγο μόνο σου
να βάλεις τέτοιο τέλος
στόχος που τώρα ξεκινά
θα βρούμε και το βέλος.
Τα μάτια μας πάντα υγρά
θα ‘ναι στη θύμησή σου
εύχομαι να ξεκουραστεί
η όμορφη ψυχή σου.
Μαρία Λαϊνάκη Γκίκα
