Πολλές φορές λόγοι οικονομικοί, οικογενειακοί ή ακόμα και παλιομοδίτικες αντιλήψεις των γονέων τους για το θέμα της μάθησης, τους οδήγησαν στο παρελθόν να γυρίσουν την πλάτη τους στο σχολείο, εγκαταλείποντας έτσι την εκπαίδευση σε μικρή ηλικία… Όμως, επειδή ποτέ δεν είναι αργά για γνώση, το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας που λειτουργεί και στην πόλη μας, παρέχει χρόνια τώρα αυτή την δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν, με την προϋπόθεση να είναι πάνω από 18 ετών.

Το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης λοιπόν, το Σ.Δ.Ε. Ρεθύμνου πραγματοποίησε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του φοιτητικού πολιτιστικού κέντρου «Ξενία», μια ενδιαφέρουσα ημερίδα, με στόχο την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, όπου πέρα από τον απολογισμό των δράσεων των εκπαιδευομένων την σχολική χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε, έγινε και η τελετή αποφοίτησης των μαθητών.  Το «παρών» στην ημερίδα έδωσαν τόσο ο δήμαρχος της πόλης, Γιώργος Μαρινάκης, όσο και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αγίου Βασιλείου, Αντώνης Τσουρδαλάκης.

Όπως τονίστηκε στην διάρκεια της ημερίδας από τους ομιλητές, το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας είναι ένα δωρεάν, δημόσιο σχολείο που παρέχει τη δυνατότητα να αποκτήσει κάποιος έναν τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο του γυμνασίου, ώστε να συνεχίσει εάν το επιθυμεί στην επόμενη βαθμίδα εκπαίδευσης, που είναι είτε το γενικό, είτε το επαγγελματικό λύκειο. Σημειώνεται ότι τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Χαρακτηριστικά στο σημείο αυτό η διευθύντρια του σχολείου, δεύτερης ευκαιρίας, Ειρήνη Αντωνίου τόνισε τα εξής: «Το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας απευθύνεται σε ενήλικες, από 18 ετών και άνω, που δεν έχουν τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίνει απολυτήριο τίτλο ισότιμο με του γυμνασίου, αλλά η διαφορά είναι ότι οι μαθητές – εκπαιδευόμενοι παίρνουν το απολυτήριο σε δύο χρόνια μόνο, χωρίς εξετάσεις και διαγωνίσματα με εκπαιδευτικές τεχνικές ποικίλες, με βιωματικό τρόπο, με εργασία σε ομάδες και πολλές φορές το μάθημα γίνεται εκτός σχολείου σε χώρους πολιτισμικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος».

Και συνεχίζοντας πρόσθεσε πως «το πρόγραμμα του Σ.Δ.Ε. είναι ανοιχτό, δηλαδή, δεν υπάρχουν βιβλία. Η ύλη είναι φτιαγμένη στα ενδιαφέροντα και στις ανάγκες των εκπαιδευόμενων και συνδημιουργείται με τους εκπαιδευτικούς».

Σύμφωνα με την κα Αντωνίου, κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς που μόλις ολοκληρώθηκε, τους δύο κύκλους σπουδών του σχολείου, παρακολούθησαν περίπου 65 άτομα. «Τα προηγούμενα χρόνια, ανέφερε χαρακτηριστικά, είχαμε κυρίως μεγαλύτερους σε ηλικία μαθητές, αλλά τώρα έχουν έρθει και μικρότερης ηλικίας εκπαιδευόμενοι. Κάποιοι είχαν εγκαταλείψει το σχολείο χωρίς τη θέλησή τους, άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι έπιασαν δουλειά από μικροί, άλλους δεν τους άφηναν, οπότε το είχαν απωθημένο να ξαναγυρίσουν και να συνεχίσουν το σχολείο. Όσο πιο μεγάλοι είναι θέλουν να βρουν και ένα δημιουργικό ενδιαφέρον, να βοηθάνε ίσως τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους στο σχολείο και άλλοι έρχονται για να βελτιώσουν την επαγγελματική τους θέση».

Οι μαθητές που φέτος «έκλεψαν» την παράσταση στο σχολείο -όχι μόνο με τις δράσεις τους ή τις δεξιοτεχνίες τους- αλλά με το περίσσευμα ψυχής και την όρεξη για μάθηση που διαθέτουν, δεν ήταν και λίγοι. Ανάμεσα σε αυτά τα μεγάλα «παιδιά, θα μπορούσε εύκολα κάποιος να ξεχωρίσει ορισμένες περιπτώσεις και ενδεικτικά να μιλήσει για αυτές.

Στην πραγματικότητα όμως και οι 65 εκπαιδευόμενοι στο φετινό πρόγραμμα, είναι πραγματικά αξιέπαινοι. Κατάφεραν έχοντας πείσμα και μεράκι για τα γράμματα, έστω και σε μεγάλη ηλικία να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, «σβήνοντας» μια και καλή το απωθημένο του παρελθόντος.

Κάποιοι από τους εκπαιδευόμενους, σήμερα είναι είτε συνταξιούχοι, είτε άνεργοι, είτε εργαζόμενοι, είτε ακόμα και παντρεμένοι με παιδιά. Επίσης, κάποιοι άλλοι επέλεξαν συνειδητά στα νεανικά τους χρόνια να εγκαταλείψουν το σχολείο προκειμένου να εργαστούν για να βοηθήσουν την οικογένεια, ενώ υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που «θυσίασαν» την αγάπη τους για το σχολείο, για μια άλλη μεγάλη αγάπη, αυτή της δικής τους οικογένειας.

Σε κάθε περίπτωση όμως, όπως θα διαβάσετε και στην συνέχεια του ρεπορτάζ, όλοι τους άρπαξαν αυτή την δεύτερη ευκαιρία που τους δόθηκε, επέστρεψαν με χαρά στα θρανία και σήμερα δηλώνουν πολύ υπερήφανοι για αυτή την επιλογή τους.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μαθήτριας, αποτελεί ίσως η κα Χρυσούλα Δαμβακάκη, η οποία στα 76 της χρόνια, αποφάσισε να καθίσει και πάλι στα θρανία, ενώ του χρόνου αναμένεται να ολοκληρώσει το σχολείο. Η κα Χρυσούλα αναγκάστηκε κάποτε να αφήσει τις σχολικές αίθουσες και να γίνει μοδίστρα.

Στην πορεία των χρόνων, δημιούργησε την δική της οικογένεια, μέχρι που το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και για την ίδια. Το μαράζι, όπως είπε, που χρόνια τώρα είχε μέσα της, πλέον δεν υπάρχει και στην εκδήλωση της περασμένης Πέμπτης, αισθανόταν πλέον πολύ υπερήφανη που στις πρώτες θέσεις ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια της να καμαρώνουν για την πρόοδό της στα γράμματα.

«Μου αρέσει που φοιτώ στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Το είχα μαράζι που δεν πήγα στο γυμνάσιο τότε. Και από την στιγμή που το αποφάσισα, μου αρέσει πάρα πολύ, διότι άλλαξε η ζωή μου προς το καλύτερο. Τότε δεν πέρασα στο γυμνάσιο και με πήγε η μητέρα μου και έμαθα μοδίστρα. Για χρόνια εργάστηκα ως μοδίστρα, αλλά τώρα σκέφτηκα να τελειώσω και το γυμνάσιο και αν μπορέσω και το λύκειο!», ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Δαμβακάκη.

Η Αντωνία Κλίνη από τα Ζωνιανά, αν και 32 ετών, είναι ήδη μία πολύτεκνη μητέρα με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αυξημένες υποχρεώσεις που έχει και η οποία για δύο χρόνια πηγαινοερχόταν καθημερινά από τα Ζωνιανά στο Ρέθυμνο προκειμένου να αξιοποιήσει στο έπακρον, αυτή την δεύτερη ευκαιρία που της έδωσε η ίδια η ζωή.

Όπως μας είπε, παντρεύτηκε στα 15 της χρόνια και σήμερα έχει τέσσερα παιδιά, ηλικίας 17, 15, 12 και 4 ετών. Λατρεύει την οικογένειά της, η οποία την στήριξε πολύ σε αυτή της την απόφαση και μόνο όταν εξασφάλισε την σύμφωνη γνώμη των παιδιών της, γράφτηκε στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Μάλιστα στην εκδήλωση της Πέμπτης, η Αντωνία ήταν εκεί μαζί με τα παιδιά της, τα οποία είναι και αυτά μαθητές.

«Δεν πήγα καθόλου στο γυμνάσιο, δεν μου έδωσαν την ευκαιρία. Όμως τώρα μου την έδωσαν τα παιδιά μου, πήγα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας με την συγκατάθεσή τους και το έβγαλα! Πάντα ήθελα να πάω στο γυμνάσιο, όμως τότε επέλεξα να κάνω οικογένεια. Νιώθω τώρα πολύ περήφανη που τα κατάφερα και νιώθω πολύ ωραία, γιατί το ήθελα πραγματικά», τόνισε μεταξύ άλλων κα Κλίνη.

Πέρα όμως από την Αντωνία, μία ακόμα μητέρα, τρίτεκνη στην προκειμένη περίπτωση, ήταν ανάμεσα στις μαθήτριες του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας.

Ο λόγος για την Ζαμπία Γεωργιουδάκη, η οποία στα 34 της χρόνια κατάφερε και «έπαιξε» με επιτυχία όλους τους ρόλους της ζωής της, αυτόν της συζύγου, της μητέρας, της επαγγελματία, αλλά και της μαθήτριας.

Τα παιδιά της Ζαμπίας είναι 17 ετών και 7 ετών τα δίδυμα αγοράκια της. Και όπως η ίδια σχολίασε «τότε δεν ήμουν καλή μαθήτρια, δεν μου άρεσε το σχολείο και προτιμούσα να μάθω την κομμωτική και από τότε, δουλεύω ως κομμώτρια. Με τα χρόνια, όμως, άλλαξα γνώμη και είπα πως αυτό που άφησα πρέπει να το τελειώσω. Μου άρεσε, λοιπόν, πολύ και είμαι χαρούμενη που μάθαινα πράγματα, αν και είναι δύσκολο για μια γυναίκα, αλλά όταν θέλεις κάτι, το καταφέρνεις».

Ο Αριστείδης Ξερουδάκης ήταν και αυτός μαθητής του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας στην πόλη μας και μάλιστα, όπως είπε, τώρα που «έπεσαν» οι «τίτλοι τέλους» στο σχολείο, θα του λείψει αφάνταστα…

Ο Αριστείδης είναι 45 ετών και υδραυλικός στο επάγγελμα. Πέρα από σύζυγος είναι και πατέρας τριών παιδιών, ηλικίας 21 και 18 ετών, ενώ έχει και ένα μωρό μόλις 8 μηνών. Τότε που ήταν μαθητής δεν αξιολόγησε σωστά, όπως είπε, το σχολείο και έτσι του γύρισε την πλάτη, για να περάσουν τα χρόνια, να αναθεωρήσει και να αποφασίσει να επιστρέψει στις σχολικές αίθουσες. Καθημερινά, όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά, εργαζόταν από το πρωί έως το αργά το μεσημέρι στην δουλειά του, ενώ από το απόγευμα έως και το βράδυ ήταν στο σχολείο μαζί με τους συμμαθητές του…

«Ήθελα να επιστρέψω για να μάθω κάποια πράγματα. Είχα εγκαταλείψει το σχολείο στα 12 μου χρόνια, τότε, ίσως δεν το είχα θεωρήσει τόσο σημαντικό. Όμως στην πορεία των χρόνων είδα και κατάλαβα πως είναι απαραίτητο. Η γνώση και τα γράμματα χρειάζονται παντού. Επαγγελματικά δεν το χρειάζομαι απαραίτητα, όμως σίγουρα θα βοηθήσει. Ήταν κάτι που ήθελα χρόνια να το κάνω και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Σε ό,τι αφορά στα παιδιά μου, φυσικά και τα προέτρεψα να μην σταματήσουν το σχολείο», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Ξερουδάκης.