Αν κάτι απαιτείται στη χώρα μας για την επόμενη μέρα, είναι ένας καλύτερος σχεδιασμός και προγραμματισμός για την Ελλάδα που θέλουμε, όταν αυτή περάσει τον δύσκολο κάβο της οικονομικής κρίσης. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει με ρεαλισμό και ευελιξία, παραμένοντας πάντα σε κάποιες αρχές να μπορέσουμε να διακρίνουμε τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζονται, προκειμένου η χώρα να διαθέτει το οπλοστάσιο εκείνο που θα κάνει την κοινωνία καλύτερη.
Η χώρα μας πλέον αντιμετωπίζει τεράστιο το θέμα της ανεργίας, σε κάθε ηλικιακό φάσμα. Και θα συνεχίσει να αποτελεί πρόβλημα για πολλά χρόνια ακόμα, έως ότου ομαλοποιηθεί νομοτελειακά η διεύρυνση της αγοράς στη χώρα μας.
Η αντιμετώπιση του θέματος έως σήμερα είναι ελλιπής και αναχρονιστική. Δεν είναι σε καμία περίπτωση προοδευτική η επιδότηση της ανεργίας όπως αυτή γίνεται κυρίαρχα σήμερα στη χώρα μας. Γιατί δεν βοηθάει στην επίλυση του θέματος της εύρεσης εργασίας των ανέργων, ενώ παράλληλα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με τα πρόσθετα έξοδα της επιδοματικής αυτής πολιτικής.
Βαθειά προοδευτική πρόταση για τη χώρα μας θα έπρεπε να είναι η ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Και αν αυτό γίνεται αποσπασματικά στις μέρες μας θα έπρεπε να ισχυροποιηθεί ως θεσμός και να γίνει ο κυρίαρχος. Με πολυεπίπεδο το θέμα της επιδότησης. Οφείλουμε να κοιτάξουμε τους νέους όρους επιδότησης της εργασίας και όχι της ανεργίας.
– Κρατική επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών κάθε άνεργου νεοπροσλαμβανόμενου.
– Πρόβλεψη για προσλήψεις από όλες τις ηλικιακές ομάδες ανέργων.
– Μείωση συντελεστών φορολογίας των επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν έναν αριθμό ανέργων από τις καταστάσεις του ΟΑΕΔ.
– Υποχρέωση κάθε νέας επιχείρησης στην πρόσληψη ανέργου προκειμένου να δοθεί η απαραίτητη άδεια σε αυτήν.
– Δημιουργία Τράπεζας Άνεργων Επιστημόνων, προκειμένου να ελαττωθεί η αιμορραγία επιστημόνων από τη χώρα.
Τα παραπάνω είναι μια μικρή μόνο γκάμα από λύσεις που θεωρώ πως βοηθούν στην αντιμετώπιση του τεράστιου θέματος της ανεργίας στη χώρα μας. Είναι όμως σε κατεύθυνση διαφορετική από τα συνηθισμένα.
Η Ευρωπαϊκή Πολιτική προβλέπει προγράμματα επιδότησης της εργασίας και όχι της ανεργίας. Πολλές χώρες ήδη στρέφουν τις πολιτικές τους σε αυτό τον τομέα, αφήνοντας πίσω την αναχρονιστική αντίληψη δια βίου επιδότησης της ανεργίας.
Και επειδή κάποιοι θα προτρέξουν να σκεφτούν ότι δεν αναφέρω τίποτα σχετικά με τους ήδη ανέργους, λύσεις υπάρχουν και είναι ανέξοδες. Δημιουργία προσοντολογίου των ανέργων της χώρας, ώστε να γνωρίζουμε τις ειδικές ικανότητες του καθενός και να αποτελεί φίλτρο αυτό για όποιον ενδιαφέρεται να προσλάβει κάποιον με συγκεκριμένες δεξιότητες. Διατήρηση ενός ελαχίστου αλλά βιώσιμου ποσού για ένα κάποιο χρονικό διάστημα για κάθε άνεργο, στον οποίο όμως θα προτείνονται πιθανές θέσεις εργασίας. Αν κάποιος από αυτούς αρνηθεί ένα συγκεκριμένο αριθμό προσφερόμενων θέσεων να μπορεί το κράτος να προχωράει σε διακοπή του επιδόματος ανεργίας.
Προοδευτικό για την κοινωνία δεν είναι η διαφύλαξη των κεκτημένων με κάθε τρόπο και ανεξάρτητα του περιβάλλοντος. Προοδευτικό είναι να αναλύεις τις συνθήκες, να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες και να προωθείς νέες λύσεις σε προβλήματα που αδυνατούν να λύσουν οι υπάρχουσες λύσεις. Και οι νέες ανάγκες, καθώς και το υπάρχον οικονομικοκοινωνικό τοπίο δεν επιτρέπουν την παραμονή στις παλιές λογικές. Η χώρα οφείλει να αναγνώσει τις ανάγκες, να ελέγξει το υφιστάμενο περιβάλλον και να προχωρήσει δυναμικά στις προτάσεις που θα τη βοηθούν και αυτή και τους πολίτες της να περάσουν σταδιακά στην επόμενη μέρα.
* Ο Γιάννης Λίτινας είναι πολιτικός μηχανικός
