Δάνεια, λοιπόν, επί δανείων μας δόθηκαν, αλλά με όρους σκληρούς, αβάστακτους, μερικοί από τους οποίους ήδη εξελίσσονται σε χρήσιμα εργαλεία-ανταλλάγματα: λιγότερο κράτος, δηλαδή λιγότερες σπατάλες. Διαφάνεια παντού: όχι διορισμοί από το παράθυρο με όρους πελατειακής εξυπηρέτησης, όπως γινόταν από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Όχι δαπάνες δημόσιου χρήματος χωρίς διαφανείς όρους, χωρίς μελέτη, χωρίς έγκριση, αλλά με το «έτσι θέλω» του εκλεγμένου άρχοντα (π.ρ.β.λ. Ψωμιάδης, Περιφέρειας Μακεδονίας). Όχι χωρίς συνέπεια η φοροδιαφυγή-φοροαποφυγή-φοροκλοπή, αλλά καταδίκη ακόμη και εξωχώριων (οφ σορ) εταιριών, οι οποίες μέχρι πρότινος ήταν στο απυρόβλητο.
Είναι ενθαρρυντικό για τον τόπο το ότι κάποιοι μεγαλοσχήμονες κρατούνται στη φυλακή και θα δικαστούν από τον φυσικό δικαστή για καταχρήσεις προς το Δημόσιο.
Σ’ αυτή τη φάση είναι, νομίζω, κομβικό σημείο να συνειδητοποιήσει καθένας μας ότι, παρά τις οικονομικές θυσίες που όλοι έχομε υποστεί, επιβάλλεται όλοι να πληρώνουν φόρους, ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα. Επιβάλλεται, δηλαδή, να αποκτήσομε όλοι φορολογική συνείδηση. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν περίπου ήρωες όσοι φοροδιέφευγαν. Τώρα όμως έγινε η αρχή για να πηγαίνουν στη φυλακή, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, τέτοιου είδους… παλληκάρια (π.ρ.β.λ. Μάκης Ψωμιάδης-ΑΕΚ).
Καιρός είναι να αποκτήσομε τη συνήθεια να ζητούμε και να παίρνομε απόδειξη πάντοτε σε κάθε συναλλαγή στην οποία υπάρχει ΦΠΑ. Αυτός ο φόρος, λίγος ή πολύς, είναι αυτό που με σοφία λέει η παροιμία: «Φασούλι και φασούλι γεμίζει το σακούλι», δηλαδή τα ταμεία του κράτους.
Αυτά τα χρήματα είναι ιερά, είναι τα χρήματα που δίδονται για τα Νοσοκομεία, για τα Σχολεία, για τα Πανεπιστήμια, για μισθούς.
Προσωπικά πιστεύω στην απροσδιόριστη δύναμη και στο μεγαλείο του λαού μας στην πρόσφατη κρίση: αποσόβησε την κοινωνική επανάσταση η οποία ξεκίνησε με το κάψιμο δεκάδων καταστημάτων και ιστορικών κτιρίων της Αθήνας από αυτούς που στόχο είχαν να κάψουν το Κοινοβούλιο (με όποιες συνέπειες θα επακολουθούσαν). Ο ίδιος λαός, παρά την οικονομική στενότητα, ανάσυρε το φιλότιμο και το μετέτρεψε σε αλληλοβοήθεια, σε κοινωνικά ιατρεία, σε φαρμακεία, σε καθημερινά συσσίτια, σε μικρές αλλά γενναιόδωρες παροχές στον συνάνθρωπο, χωρίς θόρυβο, χωρίς φαρισαϊσμό, αλλά μόνο με το φιλότιμο και την ανθρωπιά…
Αυτός ο λαός εκτιμώ ότι θα συνεχίσει να βοηθά από το υστέρημά του…
Αυτός ο λαός μπήκε μπροστά από κόμματα και κοινωνικές ομάδες και κωφεύει στις λαϊκιστικές σειρήνες, τις οποίες και θα ανταμείψει ανάλογα στην κάλπη των αυτοδιοικητικών και των εθνικών εκλογών.
Ο ίδιος λαός όμως αγανακτεί με το «μαύρο» της ΝΕΤ και να μένει στωικά να σχεδιάσει το συντομότερο η κυβέρνηση σύγχρονη, αντικειμενική, υψηλής ποιότητας ραδιοφωνία-τηλεόραση…
Ο ίδιος ο λαός δείχνει και επιβεβαιώνει με τη συμπεριφορά του ότι είπε ο Σωκράτης «μητρός τε και πατρός… τιμιώτερον εστί η πατρίς» και επανέλαβε μετά από δυο χιλιετίες με τον απελέκητο λόγο του ο Μακρυγιάννης: «όσο αγαπώ την πατρίδα μου, δεν αγαπώ άλλο τίποτας…».
Αυτός ο λαός σήμερα, στην κρίση που περνούμε, με έμπρακτο πατριωτισμό στέκει και αγωνίζεται, αναμένει και καθοδηγεί για το καλό του συνόλου, δηλαδή της πατρίδας μας.
