Η Μακεδονία και οι Έλληνες

Πιστεύω πως η προσωπική άποψη εφόσον διίσταται λίγο ή μπόλικο των κομματικών, (κάθε κόμματος) θέσεων και ορίων, οφείλεται να διατυπώνεται. Δημόσια μάλιστα όταν τυγχάνει δυνατόν.

Αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι πως προ και μετά της συμφωνίας, θέσεις – απόψεις – επιχειρηματολογία των κομμάτων, δεν αρκούν. Πρόσθετες γνώμες, πληροφορίες, συλλογισμοί και διάλογοι, ισχυρισμοί και αντικρούσεις, επιφυλάξεις και αρνήσεις, αποδεικτικότητες, αιτιολογήσεις και δικολαβισμοί ακόμη, ψεύδη, στρεβλώσεις, χρησίμευσαν και χρησιμεύουν στη διαμόρφωση ατομικής και κοινής στάσης.

Εξάλλου η όποια προσωπική ή γενική οποιουδήποτε ποσοστού, γνώμη, κάποια στιγμή ενδέχεται να τροποποιηθεί. Όπως και η ίδια η συνθήκη. Ελάχιστοι πιστεύουν, ολοένα λιγότεροι ή έτσι παριστάνουν στομφωδώς, καιροσκοπικά, δήθεν αποσβολωμένοι, πως τελείωσε κάθε τι με την υπογραφή και εφαρμογή της. Πως η συνθήκη δεν αλλάζει, μήτε καταργείται. Ούτε το διεθνές δίκαιο ούτε η πραγματικότητα διεθνώς, συμφωνούν. Άπειρες συνθήκες διακρατικές τροποποιήθηκαν ή έπαψαν ισχύουσες. Μονομερώς ή διμερώς αθετήθηκαν καταθρυμματισμένες. Δεν εφαρμόστηκαν καν ποτέ. Η συνθήκη των Σεβρών επί Ελ. Βενιζέλου π.χ.

 Κράτη και λαοί ζουν -και οφείλουν να ζουν- για το ασφαλές και ευημερές παρόν. Μαζί με το ιστορικό, αληθινό τους παρελθόν μολονότι πολλοί, όντως, αναγκάσθηκαν υπό καταπιεστικές συνθήκες να το περικόψουν, αλλοιώσουν ή και απεμπολήσουν. Εν προκειμένω, οι γείτονες δεν φαίνεται να έκαναν κάποια σοβαρή υποχώρηση, οι Έλληνες καλούνται να διαγράψουν για τη Μακεδονία σωρεία γεγονότων, ηρώων, τις ΑΛΗΘΕΙΕΣ από την αρχαιότητα μέχρι τις κρίσιμες πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα (1903 – 1908, 1912 – 1913) και τα μετά τον Β’ Παγκόσμιο – εμφύλιο. Η «Μακεδονία» της Γιουγκοσλαβίας ιδρύθηκε το 1947!

Κράτη και λαοί συγχρόνως, εξίσου, ζουν -και οφείλουν να ζουν- με στόχο και όραμα το ευοίωνο, ευήνεμο και ευδόκιμο μέλλον. Η συνθήκη των Πρεσπών το διασφαλίζει; Εγκαθιστά, εκδιπλώνει ειρήνη, προβλέπει, προετοιμάζει ανάπτυξη και συνύπαρξη ή σπέρνει δυναμίτες μακρύτερα και από τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας; Ποιος απαντά κατηγορηματικά και μακροπρόθεσμα; Ο (εκ ΠΑΣΟΚ, ξάφνου ασήμαντα και δευτερεύοντα αποκτούν νέες διαστάσεις και πελώρια μεγέθη) Μάρκος Μπόλαρης στη βουλή επέμενε πως η συνθήκη του Βουκουρεστίου όριζε ποσοστά «Μακεδονίας» σε τρεις χώρες. ΨΕΜΑΤΑ. Δεν υπάρχει η λέξη «Μακεδονία» στη συγκεκριμένη συνθήκη. Τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα του βιλαετιού του Κοσσυφοπεδίου, επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μοιράστηκε τότε με τα βιλαέτια Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης (Ελληνικά και τα τρία ονόματα). Πουθενά βιλαέτι Μακεδονίας. ΠΟΥΘΕΝΑ. Η Γιουγκοσλαβική και Βουλγαρική του Πιρίν υπήρξαν α) αργότερα πολύ, β) ως γεωγραφικοί προσδιορισμοί και όχι κρατικές οντότητες γι’ αυτό και οι τρεις Βαλκάνιοι (Ελλάς – Γιουγκ. – Βουλγ.) ΔΕΝ ανακήρυξαν Μακεδονικά κράτη, όρισαν γεωγραφικές – διοικητικές επί μέρους περιφέρειες. Η «Μακεδονία» του γαμψώνυχου Τίτο είχε ονομασία (όπως 6 παρόμοιες) και κανενός είδους αυτονόμηση εντός Γιουγκοσλαβίας. Όταν, τότε, κάποιοι, κάπως, κάτι ψιθύρισαν ή έτσι φάνηκε στον Τίτο, μετακόμισαν για παραθέρισμα σε βουνά όπου οι Ελληνικές Μακρόνησοι μοιάζανε για Μπαχάμες με τα μαγιό στα κύματα.

Το όνομα, η μοναδική στοχοπροσήλωσή τους.

Αλήθεια επίσης ότι από αιώνων κι όχι μόνο στον 20^ο, η Μακεδονία ενίοτε επιμηκύνονταν ή μαζεύονταν, εξαπλώνονταν ή μίκραινε αναλόγως. Στην ΠΓΔΜ του 1947 εντάχθηκαν περιοχές που ουδεμία σχέση είχαν με Μακεδονία, ενώ οι νότιες Μοναστηρίου – Γευγελής και περί των λιμνών Πρεσπών – Αχρίδας – Δοϊράνης ήταν ανέκαθεν Ελληνοκρατούμενες ή Βυζαντινές.

Άλλη αλήθεια ότι οι Πρέσπες επιβλήθηκαν έξωθεν. Αμφιβάλλει κανείς; Η επίκυψη θα συνέβαινε με όποιο κόμμα τύχαινε στη συγκυρία, σύμφωνοι. Υπήρξαν ωστόσο ΟΧΙ του Ελ. Βενιζέλου ή ελιγμοί του παροιμιώδεις, το ΟΧΙ του γέρου Παπανδρέου, ΟΧΙ Γ πατρός – Α υιού ομού, για την Κύπρο. Επί Κ. Καραμανλή βγήκαμε το 1974 από το ΝΑΤΟ. Το σχέδιο Ανάν οι Ελληνοκύπριοι το έστειλαν αδιάβαστο και τον Ανάν παρέα, τότε ο ΓΑΠ εγγονός – υιός ζητούσε να ψηφίσουμε ΝΑΙ!… Να τα θυμόμαστε γιατί οι μνήμες βοηθούν την προσέγγιση στις αλήθειες.

Τηλεγραφικά, ολίγες απορίες ακόμη. Οι Πρέσπες υπό απειλή, υπό την μπότα που θα μας λειώσει μαθηματικά όλους και όχι μόνον τον όποιον ΣΥΡΙΖΑ του έτυχε η στραβή κι ανάποδη, οι Πρέσπες, σίγουρα δεν άφηναν περιθώριο για ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ; Δόθηκαν σκύβαλα. Εάν η συμφωνία βλάπτει, μας ενδιαφέρει η θετική γνώμη και τα συγχαρητήρια των Γερμανών, της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ; Κυκλοφέρνουν για το καλό μας, το καλό της ευρύτερης περιοχής, βλέπουν καθαρότερα και μακρύτερα από εμάς;

Αντί των ατερμόνων, ατελεύτητων και ατελέσφορων άτακτα και ατάραχα δουλοπρεπών τεμενάδων και προσκυνημένων κυβιστήσεων, η Ελλάδα επιβάλλονταν από αποσαρίδι απόξησης, να επικεντρωθεί στη συγκέντρωση δυνάμεων, τις δυνάμεις που διαρκώς προσμετρά στα απολεσθέντα και αγνοούμενα. Στις δυνάμεις που θα την ωθήσουν ξανά ν’ ανεβεί στο άλογο. Και να σπιρουνίσει σύροντας το σπαθί.