Χωρίς αμφιβολία η δήλωση της κυρίας Αχτσιόγλου περί ανάπτυξης κέρδισε υψηλή θέση στο πόντιουμ των πιο πικρόχολα σχολιασμένων πολιτικών δηλώσεων. Όμως η δήλωση αυτή ίσως έχει τη «λογική» της, αν την προσεγγίσουμε υπό το πρίσμα των πορισμάτων πρόσφατης έκθεσης της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που αφορά τον λειτουργικό αναλφαβητισμό των μαθητών και μαθητριών στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με την έκθεση της ΑΔΙΠΠΔΕ «Ο λειτουργικός αναλφαβητισμός αναφέρεται στα επίπεδα εγγραμματισμού (literacy) που δεν επαρκούν για την πλήρη αποτελεσματική συμμετοχή σε μια προηγμένη τεχνολογική κοινωνία. Προσδιορίζει τους εφήβους με χαμηλό εγγραμματισμό ή τους ενήλικους που παρακολούθησαν το σχολείο, αλλά οι οποίοι, για διάφορους λόγους, είτε δεν ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους είτε άλλως την ολοκλήρωσαν, χωρίς, όμως, να αποκτήσουν το αναμενόμενο επίπεδο δεξιοτήτων ανάγνωσης». Στην ουσία ο λειτουργικός αναλφαβητισμός αναφέρεται στην αδυναμία εφαρμογής των γνώσεων που κάποιος αποκτά στο σχολείο. Με άλλα λόγια, δε φτάνει να γνωρίζω το Πυθαγόρειο. Το ζητούμενο είναι να μπορώ να το χρησιμοποιήσω για να επιλύσω ένα πρόβλημα της καθημερινής ζωής. Δεν επαρκεί να μπορώ να παραθέσω την ημερομηνία και λέξη προς λέξη τους όρους κάποιας ιστορικής συνθήκης, αλλά να μπορώ να εκτιμήσω το συνολικό γεωπολιτικό και ιστορικό πλαίσιο της διαμόρφωσής της και να το αντιπαραβάλω με γεγονότα του σήμερα. Σε αυτό τον τομέα, δηλαδή στην πρακτική και λειτουργική εφαρμογή των σχολικών γνώσεων, παρά την πληθώρα σχολικών ωρών, την μακροχρόνια παρουσία του συνόλου του πληθυσμού στα θρανία και την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών, σχεδόν οι μισοί μαθητές και μαθήτριες στην Ελλάδα, σύμφωνα και με την έκθεση της ΑΔΙΠΠΔΕ, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Συνοπτικά, «μορφώνουμε» ανθρώπους για να καταλήξουν λειτουργικά αγράμματοι και αυτό δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων αλλά μάλλον των τελευταίων αρκετών δεκαετιών.
Ερχόμαστε λοιπόν στην πρώην υπουργό, η οποία υποθέτουμε ότι από την κυβερνητική της προϋπηρεσία στο Υπουργείο Εργασίας, είχε την ευκαιρία να «εμβαθύνει» σε ζητήματα ανάπτυξης, εργασίας και οικονομικής πολιτικής. Η κα. Αχτσιόγλου λοιπόν με μία σύντομη και περιεκτική φράση προσπάθησε να αντιπολιτευτεί και να αναδείξει το «χάος της οικονομικής σκέψης» που χωρίζει την προηγούμενη κυβέρνηση με την τωρινή. Έτσι το κόμμα της, σύμφωνα με την ίδια, δεν περιμένει την ανάπτυξη για την αύξηση των μισθών. Η αύξηση των μισθών είναι αυτή που θα φέρει την ανάπτυξη! Η κα Αχτσιόγλου είναι μια νέα σε ηλικία πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς άριστη μαθήτρια στο σχολείο και με άριστες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές, νομικές σπουδές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Ως τυπικό προϊόν του εκπαιδευτικού μας συστήματος και με «αριστερές» πολιτικές ανησυχίες, η παραπάνω δήλωσή της αποκτά νόημα μόνο στα πλαίσια ενός πολιτικού λειτουργικού αναλφαβητισμού. Δηλαδή ενός πλαισίου όπου η πολιτικός γνωρίζει επαρκώς τα γραπτά του Τζον Μέυναρντ Κέυνς, αλλά τα αντιμετωπίζει όπως τις συνταγές μαγειρικής όσοι κάνουν τις πρώτες τους προσπάθειες στην κουζίνα!
