Στου Αιγαίου τα νερά

Στου Αιγαίου τα νερά καθημερινά πνίγονται μεγάλοι, παιδιά ως και μωρά, στην προσπάθειά τους να βγουν στα ελληνικά νησιά, ελπίζοντας ότι στη συνέχεια θα περάσουν στην Ευρώπη, όπου και είναι ο τελικός προορισμός τους.

Εκεί λοιπόν στα ελληνικά νησιά ελπίζουν να πατήσουν το πόδι τους και οι δουλέμποροι με τα πλεούμενα της συμφοράς, ενδιαφέρονται μόνο να εισπράξουν υπέρογκα ποσά εκμεταλλευόμενοι την αγωνία δύστυχων υπάρξεων, που άφησαν τις πατρίδες τους για να γλυτώσουν τη ζωή τους ή να ζήσουν καλύτερα.

Η προσφυγιά πάντα είχε δυσκολίες στον τρόπο μετακίνησής της. Δυσκολίες που στοίχισαν με ζωές μερικών απ’ αυτούς.

Οι Έλληνες στη φυγή τους από την Ιωνία και στις συνθήκες που έζησαν στο ταξίδι αλλά και στην εγκατάστασή τους στην πατρίδα έχουν πείρα από τη φυγή τους και κατανοούν όσους σήμερα φτάνουν στην πατρίδα μας κάτω από δραματικές συνθήκες.

Δεν είναι ως τώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ανοικτός ο δρόμος, για όσους φτάνουν στην πατρίδα μας και επιθυμούν τελικά να πάνε στην κεντρική Ευρώπη.

Και δεν ήταν και κατανοητή της πατρίδας μας η δυσκολία να απορροφήσουν εκατοντάδες χιλιάδες δυστυχείς και να τους προσφέρει τα αναγκαία.

Τι σας λέω τώρα;

Καθημερινά τα Μ.Μ.Ε. περιγράφουν και την περιπέτεια των μεταναστών στη θάλασσα του Αιγαίου, όπου πνίγονται παιδιά και μωρά και μετά στην δυσκολία που υπάρχει, ώστε να μείνουν κάπου με σχετική βολή και των αναγκαίων για την επιβίωσή τους.

Και το πλήθος των μεταναστών και η οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας δεν είναι ευνοϊκές συνθήκες επιβίωσής τους.

Τέλος πάντων.

Ακούω τώρα νέους πνιγμούς γυναικόπαιδων, Το δράμα συνεχίζεται… που θα πάει αυτό το δράμα των ανθρώπων, πόσοι ακόμα θα πνιγούν θύματα ασυνείδητων μεταφορέων.