Τα χαμόγελα ήταν πράγματι, πλατιά αυτή τη φορά! Η αναμονή για μια τέτοια νίκη ήταν μεγάλη, όπως μεγάλη ήταν και η απόγνωση σε κάποια χρονικά διαστήματα, όπου η φετινή «πτήση» της Επισκοπής παρουσίαζε κενά αέρος. Το βέβαιον είναι ένα, στον συγκεκριμένο σύλλογο το μόνο που δεν μπορεί να πει κάποιος είναι ότι σκέφτηκαν ποτέ να θέσουν το σκάφος στον αυτόματο πιλότο.
Ο Μάρκος Στεφανίδης έφτιαξε ένα σχεδόν τέλειο πλάνο για να αναχαιτίσει τα… «μιγκ» του Εθνικού (Μάναλης, Παυλάκης, Πολίτης), στάθηκε τυχερός σε δύο φάσεις (στα δοκάρια των γηπεδούχων όμως και η τύχη χρειάζεται για να φτάσει κάποιος σ’ ένα θετικό αποτέλεσμα) και στο τέλος, αποδιοργάνωσε βγάζοντας εκτός «FIR» τους επίδοξους μπόμπερ του Εθνικού κάνοντας άσκοπες βόλτες έξω από την περιοχή του Χανιωτάκη.
Το ήθελαν, το αναζητούσαν και εν τέλει, δικαιούνταν όλοι μια τόσο μεγάλη νίκη. Από τους παίκτες -πρωτίστως- την τεχνική ηγεσία που λειτούργησε ομαδικά (σ.σ. υπενθυμίζουμε ότι ο Μ. Στεφανίδης βρισκόταν στην εξέδρα ως τιμωρημένος και βρισκόταν σε συνεχή ανοικτή σύνδεση με τους Γιοκαριδάκη-Χαρλαύτη) μέχρι τη διοίκηση που έδωσε κανονικά το «παρών» σ’ έναν ακόμη αγώνα εκτός έδρας.
Κι επειδή λίγο πριν μιλήσαμε για τύχη, είναι αλήθεια ότι, σε προηγούμενους αγώνες, όπου η Επισκοπή ήταν καλύτερη, ή τουλάχιστον όχι χειρότερη από τον αντίπαλό της, δεν μπόρεσε να πάρει νίκη ή ακόμα-ακόμα και την ισοπαλία. Δεν ήταν δηλαδή λίγα τα ματς όπου ο αντίπαλος με μία ή δύο ευκαιρίες σε 90 λεπτά έπαιρνε αποτέλεσμα.
Συνεπώς, τα ερωτήματα που πλανόνταν για ένα μη θετικό αποτέλεσμα πριν από το ματς με τον Εθνικό, ήταν πολλά. Με μια τέτοια νίκη όμως, κάποια πλέον δεν θα μπορούσαν να απαντηθούν ποτέ.
Οι σύλλογοι που επιθυμούν να εγκαθιδρύονται στις κατηγορίες και στις συνειδήσεις των φιλάθλων του χώρου (εν προκειμένω του ποδοσφαίρου) οφείλουν να βγαίνουν από τις δύσκολες στιγμές μέσα δύσκολες νίκες. Αυτή η στιγμή λοιπόν έμελλε να έρθει απέναντι στον πρωτοπόρο Εθνικό.
Μ. Στεφανίδης: «Γυάλιζε το μάτι των παικτών μου – Ευτυχισμένος γι’ αυτούς»
Ο προπονητής, Μάρκος Στεφανίδης έδειχνε -και ήταν- πανευτυχής, κάτι που ομολόγησε άλλωστε λίγο μετά το τέλος του αγώνα. Μία εβδομάδα πριν, είχε θέσει τους παίκτες του δημοσίως προ των ευθυνών τους και μπορούμε να πούμε, όχι άδικα… Οι ίδιοι παρ’ ότι αγωνίστηκαν με μεγάλη πίεση, ήξεραν ότι έχουν απέναντί τους έναν αντίπαλο που είχε χάσει μόλις μία φορά στο πρωτάθλημα.
Το τέλος του αγώνα του Ταύρου, τους βρήκε όλους να αγκαλιάζονται, μα κυρίως αποδείκνυαν με την εμφάνισή τους ακούσια και εκούσια ότι, οι δυνατότητές τους είναι μεγάλες και πως στην ουσία έχουν αδικήσει τους ίδιους τους τους εαυτούς.
Αυτό είναι το κρίμα για τους βαθμούς που έχουν χαθεί, αλλά και το μεγάλο «επιστρέφουμε» (από αυτούς εξαρτάται) για τη συνέχεια ενός πρωταθλήματος που έγινε μύλος. Από τη νίκη της Επισκοπής επί του Εθνικού (0-1) και από τη νέα ήττα του ΟΦΙ από το Κερατσίνι (2-1): «Είμαστε ευτυχισμένοι μετά από τέτοια νίκη. Όχι γιατί κερδίσαμε τον πρωτοπόρο Εθνικό. Εγώ προσωπικά νιώθω ευτυχισμένος πιο πολύ για τους παίκτες μου, για το πόσο αξίζουν οι ίδιοι και για να δουν πόσο ψηλά θα έπρεπε να βρίσκεται αυτή η ομάδα.
Βαδίσαμε πάνω σ’ ένα πλάνο που είχαμε φτιάξει 1000% στο πως το χωρίζουμε το ματς σε ενότητες αλλά και το πόσο το υπηρετήσαμε.
Δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα όπως τα υπολογίζαμε έχοντας για μεγάλο όπλο την ποιότητα των παικτών, το σκάουτινγκ και φυσικά, το πόσο «γυάλιζε το μάτι των παικτών μου. Αυτό το στοιχείο που δεν είχαμε τα τελευταία παιγνίδια, καθώς μοιάζαμε αλαζόνες και το πληρώσαμε. Αυτή τη φορά το μάτι τους «γυάλιζε» από την αρχή και τα καταφέραμε.
Παίζαμε με μία από τις καλύτερες ομάδες της κατηγορίας και του ομίλου και μπορέσαμε σε μια πολύ κρίσιμη φάση να σηκώσουμε το ανάστημά μας και πήραμε το ζητούμενο που ήταν οι τρεις βαθμοί. Συγχαρητήρια σε όλους.
Συγχαρητήρια και στους Κρητικούς που ήταν στο γήπεδο και έδωσαν μια αύρα πολύ διαφορετική. Πιστεύω να ένιωσαν την ίδια χαρά τόσο στο γκολ όσο και στο τέλος του αγώνα όπως την νιώσαμε και εμείς».