Ήταν προδιαγεγραμμένο ότι με νέα ηγεσία το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, εξαιρουμένου του Γ. Παπανδρέου, θα είχε μια εντυπωσιακή άνοδο γιατί ΚΑΙ ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ (σοσιαλιστικής προέλευσης) είχαν αρχίσει να νιώθουν άβολα με την αντιπολιτευτική του στάση ΚΑΙ ψηφοφόροι της Ν.Δ. (κέντρο-σοσιαλιστικής προέλευσης) ένιωθαν τη νοσταλγία να επαναπατριστούν στο νέο ΠΑΣΟΚογενές κόμμα.
Όλες οι μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις αυτή την τάση δείχνουν με τη νέα ηγεσία χωρίς αυτό να προδικάζει την μελλοντική πορεία της (αυξητική, σταθεροποιητική ή πτωτική).
Η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια της να σηκώσει ανάστημα στον ιδεολογικό της χώρο δήλωσε εξαρχής αποστασιοποιημένη ΚΑΙ από την κυβερνητική ΚΑΙ από την αξιωματική αντιπολιτευτική πολιτική. …για να μην μολυνθεί ούτε από τη «Δεξιά» του Μητσοτάκη ούτε και από την κάλπικη «Σοσιαλδημοκρατία» του Τσίπρα.
Η ζώσα πραγματικότητα όμως λέει ότι ο Μητσοτάκης με την πολιτική του ακουμπάει τα όρια του σοσιαλφιλελευθερισμού λεηλατώντας το «ΚΕΝΤΡΟ», ο δε Τσίπρας έχει καταφέρει να «παίζει μπάλα» με τους ευρωσοσιαλιστές, καλώντας τον, στις συναντήσεις τους (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, PES).
Μέχρι σήμερα το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν έχει αποσαφηνίσει το περιεχόμενο του περιγράμματος των θέσεων του και γι’ αυτό βάλλεται πολιτικά εκατέρωθεν.
Η υπερψήφιση της πρότασης δυσπιστίας μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν πολιτικά μονόδρομος, χρυσώνοντας την, με τη διαφοροποίηση της μη επίσπευσης εκλογών αλλά η στάση του με αφορμή το πρόσφατο επεισόδιο Πολάκη στη Βουλή θυμίζει το «ολίγον έγκυος».
Εάν το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν αποσαφηνίσει σύντομα θέσεις και στάση τότε ο πολιτικός χώρος που θεωρεί ότι θα καταλάβει θα είναι ένας χώρος άχρωμος, άγευστος, άοσμος με τη δημοσκοπική του καμπύλη να παίρνει την κατιούσα.
