Έγινε Γκέτσε ο Κικίλιας;

H πρώτη επίσημη αναφορά στο πρόσωπο του Μαζιώτη έγινε από ένα tweet του Νίκου Δένδια. «Συγχαρητήρια στην ΕΛΑΣ και στην ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη για τη μεγάλη επιτυχία της σύλληψης Μαζιώτη». Όντως μεγάλη, σχεδόν σουξέ. Και μετά ήρθε ο Άδωνις που έσπευσε να συμπληρώσει: «Νομίζω ότι θα ήταν άδικο να μην πούμε ότι ο @Vkikillias εξελίσσεται στην πλέον θετική έκπληξη του Ανασχηματισμού. Εύγε Βασίλη».

 

Σκέφτηκα ότι θετική έκπληξη ήταν, ας πούμε, ο Γκέτσε για τους Γερμανούς. Μπήκε αλλαγή, έβαλε γκολ, έδωσε ολόκληρο παγκόσμιο κύπελλο. Έκανε κάτι αντίστοιχο ο Κικίλιας; Εξ όσων γνωρίζω, κατά τη σύλληψη του Μαζιώτη ο υπουργός δεν ήταν καν στο Μοναστηράκι. Δεν βρισκόταν ούτε στο κέντρο επιχειρήσεων. Συνέντευξη Τύπου έδινε ο άνθρωπος. Πρώτα ενημερώθηκα εγώ, που λέει ο λόγος, μετά ο Κικίλιας.

 

Με έφαγε η απορία. Και είπα να ρωτήσω τον Άδωνι. Μέσω twitter φυσικά: «Τι σχέση έχει ο υπουργός που ανέλαβε πριν από μερικές εβδομάδες με το πώς κάνει τη δουλειά του ένας αστυνομικός;». Ο Άδωνις μου απάντησε αμέσως: «δεν φαντάζεσαι πόσο γρήγορα ένας αδιάφορος υπουργός μπορεί να τα ξεχαρβαλώσει όλα όμως». Ήθελα να του γράψω ότι, αν όντως πιστεύει αυτό που λέει, τότε ουσιαστικά συγχαίρει τον Κικίλια επειδή δεν ξεχαρβάλωσε την αστυνομία. Όμως θα τον αδικούσα. Ο Άδωνις ήταν, απλώς, συνεπής με τα επικοινωνιακά ήθη της πολιτικής μας ζωής.

 

Τα πάντα χρεώνονται και πιστώνονται στον υπουργό. Είναι γενικός κανόνας. Για αυτό και κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι δίκαιο, άλλες άδικο και συχνά γελοίο. Όχι όμως και παράλογο. Σε μία χώρα όπου οι μηχανισμοί δεν λειτουργούν, είναι αναμενόμενο να προσωποποιούνται στον πολιτικό προϊστάμενο. Αν ο υπουργός είναι εκείνος που συλλαμβάνει τον τρομοκράτη, τότε θα είναι και υπεύθυνος για τη διαφυγή του. Θυμηθείτε πώς ο Παπουτσής έφταιγε για το ναυάγιο, κοινώς του ζητούσαν να αναλάβει την ευθύνη για την αβλεψία ενός επαγγελματία, ο οποίος δούλευε υπό την πολιτική εποπτεία του υπουργείου. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο υπουργός παραιτείται προκειμένου να δείξει την οδύνη του ή να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Όμως είπαμε, στην Ελλάδα τα πάντα αντιστοιχούν και αντανακλούν σε πρόσωπα. Αυτός είναι και ο λόγος που θα δεις ως και τον πρωθυπουργό να φωτογραφίζεται δίπλα στην περούκα του Μαζιώτη. Έτσι, όμως, υπονομεύεις στην πράξη την αυτονομία και τη σοβαρότητα των μηχανισμών του κράτους. Ψιλά γράμματα. Εδώ το κράτος είναι οι υπουργοί του. Και κάπως έτσι, ο Κικίλιας, η Όλγα και ο Βορίδης πήγαν να δουν τον Αυστραλό τουρίστα στο νοσοκομείο που, όντως, έπεσε τελικά θύμα τρομοκρατίας.