Οι πανηγυρισμοί δεν έχουν κοπάσει στις τάξεις του ΝΟΡ. Η 3η θέση στην Α1 πόλο Γυναικών έφερε τον Ρεθεμνιώτικο Όμιλο… στον αφρό της ελληνικής υδατοσφαίρισης και οι πρωταγωνίστριες παραθέτουν στοιχεία από το πανέμορφο ταξίδι.
Οι πολύπειρες Τόνια Σολανάκη, Χριστιάνα Καραλόγου κάνουν τον απολογισμό τους και η δεύτερη αποκαλύπτει τον τρόπο που μεταγράφηκε στο ΝΟΡ. Η Χριστιάνα Καραλόγου γνωστοποιεί την απόφασή της να… κρεμάσει το σκουφάκι της, καθώς θέλει να το κάνει μετά από μία τεράστια επιτυχία. Εξαίρει το οικογενειακό κλίμα στις τάξεις της ομάδας, το οποίο παρακινεί τη Τόνια Σολανάκη να κάνει δεύτερες σκέψεις σχετικά με την εξαιρετική πρόταση που έχει από ομάδα της Ουγγαρίας.
Από κοντά και το τεράστιο ταλέντο που ακούει στο όνομα Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη, η οποία άρπαξε την ευκαιρία… από τα μαλλιά και φόρτωσε με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα. Επίσης, βρέθηκε στην 6η θέση της κατάταξης με τις κορυφαίες παίκτριες κάτω των 18 ετών. Ακόμα, παραθέτει μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για το κολυμβητήριο Ρεθύμνου και συμφωνεί με την Βαγγελιώ Θεοδωράκη και την Άρτεμις Σαφέτη πως οι έμπειρες αθλήτριες… τους έδειξαν τον δρόμο της βελτίωσης και παράλληλα της επιτυχίας.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος των δηλώσεων των πρωταγωνιστριών του ΝΟΡ, μέσα από το οποίο προέκυψαν και αρκετές ειδήσεις.
Τόνια Σολανάκη: «Έγινε μεγάλος ντόρος και όλοι πλέον μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά»
Η πολύπειρη φουνταριστός πέρασε πάρα πολλά κατά τη διάρκειας της χρονιάς και έχασε αρκετά ματς λόγω τραυματισμού. Στα κρίσιμα, όμως, δήλωσε βροντερό «παρών» και πλέον διεισδύει σε πολύ σημαντικές λεπτομέρειες της επιτυχίας.
«Εάν βάλουμε κάτω τις συνιστώσες, δηλαδή το ότι η ομάδα έχει πολλά νέα παιδιά, ότι δεν έχουμε πισίνα, δεν προπονούμαστε όλες μαζί, ο προπονητής μας έχει αναλάβει όλα τα τμήματα και είναι απολύτως λογικό να είναι κουρασμένος, ότι εμείς δεν βλέπαμε τα σπίτια μας, πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Δείξαμε τα δόντια μας και είναι πολύ ωραίο αυτό».
Από τις εμπειρίες και τις παραστάσεις περίμενες ότι θα έρθει αυτή η επιτυχία;
«Καθαρά εμπειρικά, στην αρχή της χρονιάς είπα τη γνώμη μου στον Κώστα (σ.σ. Φιτσανάκη) ότι περιμένω την 3η θέση. Το δικαιολόγησα, αναλύοντας κάποια πράγματα και το αναφέραμε ξανά όταν πήραμε το μετάλλιο. Παίζω πόλο από το 1997 και με βάση την ομάδα μου, το κλίμα, τις υπόλοιπες ομάδες και τις αλλαγές, το πίστευα».
Για το θέμα της πισίνας; Σας έχει δυσκολέψει το συγκεκριμένο θέμα;
«Είναι τόσο καλή η διαχείριση και το κλίμα που θεωρώ ότι δεν είναι πρόβλημα. Όταν δεν έχεις κανέναν άλλο πρόβλημα, δηλαδή με τα οδοιπορικά, τον προπονητή και μεταξύ μας, η διαδρομή δεν θα μας εμποδίσει να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά. Οι δικοί μας άνθρωποι έρχονταν και μας στήριζαν στο Ηράκλειο, αλλά γενικά είμαι παίκτρια που της αρέσει να παίζει εκτός έδρας.
Πρόβλημα είναι για τα μικρά παιδιά. Γιατί αν μπορούσαν να ήταν 500 παιδιά στο κολυμβητήριο θα ήταν. Εμείς που είμαστε συνειδητοποιημένες, ότι πρέπει να δώσουμε για 2 ώρες το 100% και θα το δώσουμε. Αλλά είναι πολύ κρίμα να βλέπεις ότι ο Όμιλος προσπαθεί, με όλες του τις δυνάμεις, χωρίς ανταπόκριση. Αν παίζαμε εδώ, θα μπορούσε και ο κόσμος να γνωρίσει το άθλημα. Η περιφέρεια βγάζει πολλά ταλέντα και είναι κρίμα να μην δίνεται αυτό το «βήμα». Εγώ στα Χανιά δεν πηγαίνω στο κολυμβητήριο γιατί στενοχωριέμαι. Ήταν διαφορετικές οι συνθήκες παλιότερα».
Αισθάνεσαι σαν να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα ο ΝΟΡ;
«Με βάση των δεδομένων και το ότι έχεις να αντιμετωπίσεις μεγαθήρια και καταλήγεις αήττητος, νιώθεις κάπως έτσι. Φυσικά, δεν μπορείς να κερδίσεις τον Ολυμπιακό και την Βουλιαγμένη. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αποκομίσεις ότι μπορείς και να παίξεις καλά. Είχαμε αξιοπρεπέστατη παρουσία. Πλέον μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Έγινε μεγάλος ντόρος και όχι άδικα, γιατί η ομάδα χτίστηκε σιγά – σιγά, το άξιζε».
Το οικοδόμημα του ΝΟΡ και η προοπτική της Ευρώπης
Η Τόνια Σολανάκη έχει ζήσει τα πάντα στην καριέρας της. Ομάδες πρωταθλητισμού, εμπειρίες από Ισπανία και Αυστραλία, Εθνικές ομάδες και σπουδαίες μονομαχίες με κορυφαία ονόματα της υδατοσφαίρισης. Μιλώντας για τη δουλειά που γίνεται στον ΝΟΡ, τονίζει πως είναι λειτούργημα.
Μοιάζει το οικοδόμημα του ΝΟΡ με εκείνο του Ναυτικού Ομίλου Χανίων;
«Δεν μοιάζει. Εδώ είναι πιο οικογενειακά. Έχουμε τον κύριο Μανώλη Κουφάκη, ο οποίος είναι ο «λαιμός» και μας δίνει την κατεύθυνση. Ο ρεθεμνιώτικος αθλητισμός και εμείς σαν ομάδα, του έχουμε μεγάλη υποχρέωση. Εδώ γίνεται λειτούργημα. Είναι ένα σχολείο».
Πως φαντάζεσαι την επόμενη μέρα και το κίνητρο της Ευρώπης;
«Μας έχουν πει ότι η ομάδα θα συμμετάσχει στην Ευρώπη. Εγώ έχω αγωνιστεί ξανά. Οι μεγάλες διοργανώσεις είναι εμπειρίες ζωής. Δίνουν κίνητρο στα μικρά παιδιά. Είναι ένα μεγάλο πάρτι και μία τεράστια επιβράβευση για αυτό που κάνεις. Είναι ευτυχία να είσαι σε μία ομάδα που είναι αγαπημένη. Πρώτη φορά το νιώθω αυτό σε τέτοιο βαθμό. Πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα.
Όσον αφορά εμένα δεν ξέρω αν θα συνεχίσω. Έχω δεχθεί κάποια πρόταση από την Ουγγαρία, αλλά είναι ανασταλτικός παράγοντας το πόσο καλά περνάω εδώ με την ομάδα».
Χριστιάννα Καραλόγου: «Σταματάω το πόλο με όμορφες εικόνες, με μία μεγάλη επιτυχία»
Η εμπειρία της βοήθησε τα μέγιστα τον ΝΟΡ την τελευταία 3ετία. Εξ ου και το ότι η επιτυχία δεν ήρθε φέτος, αλλά μέσα από την πάροδο των χρόνων. Μιλάει για τις δυσκολίες προπόνησης στην Αθήνα και το στοίχημα με τον εαυτό της και αποκαλύπτει πως ήρθε η ώρα να κρεμάσει το σκουφάκι της. Πήρε αυτή την απόφαση γιατί έχει όμορφες εικόνες και θέλει να σταματήσει την σπουδαία καριέρα της μετά από μία επιτυχία.
«Η 3η θέση δεν ήρθε φέτος. Ήταν μία προσπάθεια χρονιά με τη χρονιά και δη τα τελευταία 3 χρόνια που είμαι εγώ στην ομάδα. Προχωρήσαμε βήμα-βήμα και ποτέ δεν ήταν στόχος η 4η θέση, τα πλέι οφ ή ένα μετάλλιο. Με πολύ θέληση, προσπάθεια και αγάπη μεταξύ μας φτάσαμε στη φετινή πολύ μεγάλη επιτυχία».
Πού πιστεύεις πως κρίθηκε η 3η θέση;
«Μετά από τόσο χρόνια που παίζω πόλο, θεωρώ πως τα μετάλλια κρίνονται στη ψυχή και στο αν η ομάδα είναι μία αληθινή παρέα. Κάθε ομάδα παίζει για το καλύτερο και προπονείται για το καλύτερο, αλλά πάντα στο φινάλε υπάρχει αυτό το κάτι για να αποδώσουν οι κόποι.
Η ομάδα ήταν αγαπημένη, η μία έπαιζε για την άλλη και κυριολεκτικά ήμασταν μία οικογένεια».
Πόσο δύσκολο ήταν να προπονείσαι μόνη σου και να κάνεις συνεχώς ταξίδια για να ακολουθήσεις τις υποχρεώσεις της ομάδας;
«Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, γιατί πριν πάω στο Ρέθυμνο ήμουν σε μία ομάδα (σ.σ. Εθνικό), από την οποία δεν είχα φύγει ποτέ. Αυτό από μόνο του ήταν πολύ δύσκολο και σε τέτοιες καταστάσεις η μεγαλύτερη δυσκολία είναι ο εαυτός σου. Το πώς θα παρακινήσεις τον εαυτό σου να κάνει αυτά που πρέπει. Κάνεις ένα ομαδικό άθλημα, αλλά προπονείσαι μόνη σου, κάτι που είναι εκτός νοοτροπίας. Είναι δύσκολο να παλέψεις με τον εαυτό σου, να μην κουραστείς, να μην βαρεθείς και να βρεις ένα κίνητρο για να κάνεις αυτά που πρέπει».
Ανοίγει ένα κεφάλαιο στην ομάδα. Η Ευρώπη.
«Είναι λίγο περίεργο, καθώς παίζω πόλο από τα 12 και έχω φτάσει στα 32. Ένας τεράστιος κύκλος που ίσως ήρθε η ώρα να κλείσει έτσι όμορφα, επιτυχημένα. Το Ρέθυμνο μου προσέφερε μία τεράστια αγκαλιά και ένιωσα πάρα πολύ όμορφα από την πρώτη στιγμή. Από τον Εθνικό δεν έφυγα με όμορφο τρόπο και μετά την πανέμορφη εμπειρία με το Ρέθυμνο, θεωρώ πως ήρθε η ώρα να σταματήσω το πόλο με όμορφες εικόνες. Όταν έχεις φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, είναι καλό να σταματήσεις όταν είσαι σε ανάλογο επίπεδο, μετά από μία επιτυχία. Αυτή είναι η δικιά μου λογική.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ την Τόνια Σολανάκη, που ουσιαστικά με πρότεινε στο Ρέθυμνο και έτσι έγινε η μεταγραφή. Επίσης, τον προπονητή μου, τον Κώστα Φιτσανάκη, και τον πρόεδρο της ομάδας, τον κ. Μανώλη Κουφάκη. Η εμπειρία ήταν μοναδική, σε μία ομάδα που ήταν πραγματική οικογένεια».
Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη: «Ευγνώμων που κάνω κάθε μέρα προπόνηση»
Η νεαρή φουνταριστός έδειξε τις ικανότητές της στην Α1, αγωνιζόμενη σε πολλά και κρίσιμα ματς. Αποκαλύπτει το όνειρό της, τα συστατικά της επιτυχίας και δηλώνει ευγνώμων που το Ρέθυμνο έχει ένα κολυμβητήριο και μπορεί κάθε μέρα να κάνει προπόνηση. Σαφώς, όμως, θα ήθελε μία πισίνα αγωνιστικών προδιαγραφών.
«Ήταν μία εντυπωσιακή σεζόν, καθώς κανένας μας δεν το περίμενε. Δεν είχαμε δουλέψει πολύ γιατί δεν διαθέτουμε τις υποδομές και πολλά κορίτσια δεν ήταν στο Ρέθυμνο για να κάνουμε όλες μαζί προπόνηση.
Όσο αφορά εμένα, πήρα πολύτιμες εμπειρίες γιατί είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Μπόρεσα να βοηθήσω την ομάδα μου ενεργά και αντιμετώπισα παίκτριες που αγωνίζονται στις Εθνικές ομάδες. Έμαθα πάρα πολλά από τις συμπαίκτριές μου και προσέφερα πράγματα στην ομάδα μου και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό».
Ποιά είναι τα όνειρά σου και οι στόχοι σου;
«Εγώ θέλω να βοηθάω την ομάδα μου και να γίνομαι καλύτερη. Επίσης, αν μπορώ να παίξω σε επίπεδο Εθνικής ομάδας».
Η θέση της φουνταριστής είναι δύσκολη. Πίστευες πως μπορείς να τα βγάλεις πέρα σε μία τόσο απαιτητική κατηγορία;
«Πέρυσι είχα πάλι τον ίδιο ρόλο, αλλά δεν αγωνιζόμουν τόσο πολύ. Ουσιαστικά ξεκούραζα την βασική μας φουνταριστή. Φέτος, όμως, και επειδή η βασική μας δεν ήταν σε τόσο καλή κατάσταση και χρειάστηκε χρόνο να ξεπεράσει έναν τραυματισμό, κλήθηκα να την αντικαταστήσω. Ήταν κάτι το εκπληκτικό γιατί μπόρεσα να πάρω παρουσίες και με βελτίωσε σε προσωπικό επίπεδο».
Έχετε αντιληφθεί το πόσο σημαντικό επίτευγμα είναι η κατάκτηση της 3ης θέσης;
«Όταν ξεκινήσαμε τη χρονιά, θέλαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρυσι. Να μπούμε στα πλέι οφ. Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Ήταν κάτι το συναρπαστικό. Γιατί βάσει των συνθηκών, πρόκειται για κάτι τεράστιο αυτό που καταφέραμε».
Το ότι καταφέρατε να φτάσετε στην 3η θέση αήττητες, κάνει την επιτυχία μεγαλύτερη;
«Παιχνίδι με παιχνίδι ήμασταν καλύτερες. Παίρναμε τις νίκες μέσα στην έδρα μας, κάναμε ανατροπές και νιώθαμε πως δεν υπάρχει κάποιος που θα μας το στερήσει. Μετά που συνειδητοποιήσαμε τι αρχίζει να γίνεται, πήραμε αυτό που μας αναλογούσε».
Αναφέρθηκες στην έδρα της ομάδας, αλλά ουσιαστικά δεν έχει έδρα. Έχεις κάποιο παράπονο που θες να εκφράσεις στις αρχές;
«Φυσικά και έχω παράπονα, αλλά πιστεύω πως δεν μπορεί να γίνει κάτι αυτή τη στιγμή. Με καλή θέληση, όμως, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Απ’ ότι βλέπετε διαθέτουμε μία πισίνα που είναι ανοιχτή όλο το χρόνο. Άλλες ομάδες δεν έχουν κολυμβητήριο για παραπάνω από το μισό χρόνο. Άρα, είμαι ευγνώμων που έρχομαι κάθε μέρα και μπορώ να κάνω προπόνηση».
Βαγγελιώ Θεοδωράκη: «Μία πάρα πολύ ωραία εμπειρία»
Η νεαρή πολίστρια επεσήμανε τις δυσκολίες που συνάντησε η ίδια και οι συμπαίκτριές της, τονίζοντας όμως πως η εμπειρία της Α1 ήταν μοναδική.
«Είμαστε πολύ χαρούμενες γιατί όλο αυτό ήταν έργο δικό μας μέσα από πολλή δουλειά. Υπήρχε μεγάλη θέληση και ελπίζω στο μέλλον να έχουμε παρόμοιες επιτυχίες».
Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν αυτή η επιτυχία;
«Δεν ήταν τόσο εύκολο, γιατί παίζαμε μακριά από το σπίτι μας. Είναι δύσκολο να παίζεις μακριά από την πόλη σου και χωρίς τη στήριξη των δικών σου ανθρώπων στην κερκίδα. Για μένα ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Έχω μάθει πολλά πράγματα που θα τα χρησιμοποιήσω στο μέλλον. Αφιερώνω αυτή την επιτυχία σε όλους όσους μας βοήθησαν και φυσικά στις συμπαίκτριες μου. Το όνειρο μου είναι να καταξιωθώ μέσα από αυτό το άθλημα γιατί είναι κάτι που το αγαπώ πολύ».
Άρτεμις Σαφέτη: «Μείναμε ενωμένες και συγκεντρωμένες και τα καταφέραμε»
Από τον Ολυμπιακό και τις μικρές Εθνικές ομάδες στο Ρέθυμνο. Η νεαρή αθλήτρια αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α1, πήρε σπουδαίες εμπειρίες και τονίζει πως είναι ακόμα νωρίς για να γνωρίζει αν τη νέα χρονιά φορέσει το σκουφάκι του ΝΟΡ, μιας και είναι δανεικός από τον Ολυμπιακό.
Περίμενες την κατάκτηση της 3ης θέσης. Πού θεωρείς ότι κρίθηκε;
«Δεν το περίμενα, αλλά βλέποντας το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, θέλαμε πολύ να το πετύχουμε. Υπήρχαν ορισμένα κομβικά παιχνίδια και αφού ξεπεράσαμε τις δυσκολίες, όπως τις συνθήκες προπόνησης και τα συνεχή ταξίδια, και μείναμε ενωμένες και συγκεντρωμένες, τα καταφέραμε.
Βέβαια, δεν ήταν όλα εύκολα. Οι δυσκολίες ήταν πολλές και είναι δύσκολο να προσαρμοστείς. Θέλει όρεξη και να αγαπάς αυτό που κάνεις».
Ήταν πολύτιμες οι εμπειρίες από την Α1;
«Ήταν η πρώτη μου χρονιά στην Α1 και στην αρχή είχα άγχος. Με βοήθησαν πάρα πολύ οι συμπαίκτριές μου. Αθλήτριες με τεράστια εμπειρία και παραστάσεις. Θεωρώ πως αυτή η χρονιά θα βοηθήσει πάρα πολύ, καθώς φτάσαμε πολύ ψηλά με την ομάδα μου».
Σκέφτεσαι την επόμενη χρονιά; Το κίνητρο της Ευρώπης;
«Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για τη νέα χρονιά. Έχουμε μπροστά μας και τα ηλικιακά πρωταθλήματα και θέλουμε να πετύχουμε κάτι πολύ καλό. Θέλω να συνεχίσω στο Ρέθυμνο και να παίξω στην Ευρώπη, αλλά γι’ αυτό θα πρέπει να περιμένουμε».