Έκθεση «Φως και Σκιές»

Το φως  δίνει θέση στη μνήμη προς αποφυγή της επανάληψης ακραίων επιθετικών συμπεριφορών από άνθρωπο σε άνθρωπο (βλ. Χορευτάκη). Το φως κάνει ορατά τα αντικείμενα και το περιβάλλον μας. Οι σκιές πάνω στο αντικείμενο (κύριες) και οι σκιές που δημιουργούνται από τα αντικείμενα που πέφτουν σε μια άλλη επιφάνεια (προσπίπτουσες) επιβεβαιώνουν τη δύναμη του φωτός. Άλλωστε δε φτάνει να κοιτάς, πρέπει να βλέπεις. Δεν αρκεί να ακούς, χρειάζεται να νιώθεις. Να συνομιλείς και να ενημερώνεσαι. Έτσι αποκτάς ευαισθησία για το περιβάλλον.
Η σημασία του κατάλληλα σχεδιασμένου φωτισμού εξωτερικών χώρων στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, έχει γίνει ιδιαίτερα εμφανής τα τελευταία χρόνια. Ο τεχνητός φωτισμός, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στις πόλεις, ανταποκρίνεται σε ποικίλες κοινωνικές απαιτήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, όπως για παράδειγμα στη δημιουργία ενός πιο ασφαλούς και ευχάριστου νυκτερινού περιβάλλοντος, στην οικονομική ανάπτυξη ολόκληρων περιοχών, στην προβολή εμπορικών επιχειρήσεων καθώς και στην αισθητική ανάδειξη σημαντικών κτιρίων & δημοσίων χώρων. Παρόλη όμως τη θετική συνεισφορά του εξωτερικού φωτισμού στην ποιοτική αναβάθμιση του νυκτερινού τοπίου, η κακή εφαρμογή και η έλλειψη αποτελεσματικού ελέγχου της χρήσης του, έχει οδηγήσει τις τελευταίες δεκαετίες στην εμφάνιση του φαινομένου της φωτορύπανσης.
Η ανάγκη για σχολιασμό των παραπάνω οδήγησε στη σκέψη για ένα εικαστικό δρώμενο-φωτιστικής εγκατάστασης μια έκφραση πάνω στον πειραματισμό, εννοιολογικό συμβολισμό και την επικοινωνία.
Επεμβαίνοντας σημειακά δημιουργείται ένας εναλλακτικός τρόπο χρήσης απλών στοιχείων, κοινότοπων φωτιστικών σωμάτων, κατασκευασμένα κατ αρχήν από ανακυκλωμένα υλικά (σύρμα, πλέγμα και νήμα) με λάμπες πυράκτωσης ή με γραμμικά φθόρια. Τα απλά αυτά στοιχεία μπορούν να γίνονται αφηγηματικά μέσα ή εικαστικά αντικείμενα στη φωτιστική εγκατάσταση. Θεωρώντας πολύ σημαντική τη διάδραση και τη γενικότερη ενεργοποίηση της παρατήρησης του φωτός από τους αποδέκτες των έργων, μιλάμε για ένα είδος βιωματικού φωτιστικού χώρου, μια φωτιστική εμπειρία για τον θεατή.
Το γεγονός ότι ο υπερβολικός φωτισμός ή η απουσία φωτισμού και η βαρετή ομοιομορφία στον αστικό φωτιστικό εξοπλισμό δημιουργεί προβληματισμό, γιατί λείπουν ο σχεδιασμός και η φαντασία.
Το πνεύμα του τόπου πρέπει να περνάει στα φώτα της πόλης. Καλό θα ήταν να υπάρχουν επεμβάσεις που να λαμβάνουν υπόψη τους τα διαφορετικά γεωγραφικά, αρχιτεκτονικά και ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά της πόλης και να τα αναδεικνύουν. Χωρίς ποτέ να ξεχνούμε τι σημαίνει εννοιολογικά το φως στη ζωή του ανθρώπου».