Τα παλικάρια που θερίσανε τα πολυβόλα.
Τα δάκρυα των μανάδων πάνω απ’ όλα.
Χαμένα πήγαν όλα.
Οι μελλοθάνατοι στα τρένα καρμανιόλα.
Το αίμα των αθώων πάνω απ’ όλα.
Χαμένα πήγαν όλα.
Χαμένοι οι νεκροί στα ξερονήσια.
Χαμένα πάνω απ’ όλα τα κορίτσια.
Χαμένα πήγαν όλα.
Τα ξυπόλυτα παιδιά, πάνω στο χιόνι
Μα πάνω απ’ όλα, εκείνο εμένα που με λιώνει.
Είναι ‘νας θάνατος παλιά στην Αλαμάνα
που κάποιος έφυγε ‘να Μάη μ’ ένα κλάμα.