Άλλη μια σχολική εβδομάδα έφτασε στο τέλος της… Παρασκευή επιτέλους, σκέφτηκα στο χτύπημα του ενοχλητικού κουδουνιού. Άρχισα να κατευθύνομαι στο γραφείο εν μέσω μαθητικού και εκπαιδευτικού πλήθους που ετοιμάζεται για την αποχώρηση με τα σχολικά λεωφορεία. Μια εικόνα που επαναλαμβάνεται σαν ιεροτελεστία καθημερινά όλο το χρόνο. Η Στέλλα και η Εύη σχεδόν πέφτουν πάνω μου στην προσπάθειά τους να εξέλθουν από το γραφείο καθηγητών και να λάβουν με τους φορητούς ασυρμάτους θέση για να συντονίσουν την αποχώρηση των μαθητών. Κλείνοντας την πόρτα του γραφείου απομονώνω τη φασαρία του πλήθους και εστιάζω στην οθόνη του υπολογιστή όπου το «αγαπημένο» μου λογισμικό, το My School, με περίμενε από το προηγούμενο διάλειμμα να ξεκινήσω να καταχωρώ μερικές εκπαιδευτικές άδειες. Πληκτρολογώ με μανία όταν ακούω χτυπήματα στο παράθυρο πίσω μου… Όχι τώρα, σκέφτομαι θέλω λίγο χρόνο ακόμα για να κλείσω τις καταχωρίσεις… Γυρνάω το βλέμμα προς το παράθυρο για να αντικρίσω με χαρά έναν φίλο-αρωγό του σχολείου μας, τον Μιχάλη. Είχα ξεχάσει. Σήμερα είναι η μέρα που θα ξεκινούσαμε τις εργασίες αναμόρφωσης στο εσωτερικό του σχολείου με τη βοήθειά του. Γυρίζω απότομα και ενημερώνω τον Νίκο και την Ελένη που είναι και αυτοί ζαλισμένοι από τη διευθέτηση σχολικών υποθέσεων. Ο Μιχάλης ήρθε!
Η αποχώρηση των μαθητών έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Υποδεχόμαστε και οι τρεις τον Μιχάλη ανταλλάσσοντας μερικές φιλοφρονήσεις και μπαίνουμε κατευθείαν στην ουσία. Ο Μιχάλης ο από μηχανής θεός για το ΕΕΕΕΚ φέτος, είναι ένας εθελοντής με ευαισθησίες για τα άτομα με ειδικές ανάγκες που προθυμοποιήθηκε να καλύψει εθελοντικά επιτακτικές ανάγκες μας σε μια περίοδο ανεπαρκούς κρατικής χρηματοδότησης… Άμεσος στόχος η ανακατασκευή και ανάπλαση του κυρίως λειτουργικού λουτρού και η διακόσμηση του χώρου συγκέντρωσης των μαθητών.
Δομικά υλικά, πλακάκια, λάστιχα που μετατράπηκαν σε μικρά έργα τέχνης απεικονίζοντας εξωτικά πουλιά και εργαλεία, μεταφέρονται εντός του σχολείου.
Οι εργασίες ξεκινούν για να διαρκέσουν όλο το Σαββατοκύριακο… Τη Δευτέρα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί… Ο Νίκος και η Ελένη θα επιβλέψουν τις εργασίες σε βάρδιες το ΣΚ*.
Το κακό λέει ο κώδικας των εκπαιδευτικών με τα ΣΚ είναι ότι περνούν πάντα πολύ γρήγορα. Έτσι και με αυτό.
Δευτέρα ξανά! Μια νέα εβδομάδα ξεκινάει. Πως να πήγαν οι εργασίες άραγε; Φτάνω λοιπόν καλημερίζοντας την Κέλλυ στην είσοδο του σχολείου. Η περιέργειά μου είναι έκδηλη. Πως είναι την ρωτάω; Απλά υπέροχο μου αποκρίνεται απλώνοντας ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της. Πηγαίνω με αγωνία προς το λουτρό. Τίποτα δεν θυμίζει το παλιό και άθλιο λουτρό μας. Νέα πλακάκια, τουαλέτα για ΑΜΕΑ, κουρτίνα, αερόθερμο, υδραυλικός εξοπλισμός… Μια αναγέννηση… Βγαίνοντας από το λουτρό, το βλέμμα μου μαγνητίζεται από χρωματιστά αντικείμενα που αιωρούνται στο ταβάνι του χώρου συγκεντρώσεως… Ασυνείδητα στρέφω προς τα έντονα χρώματα που κοσμούν τα αιωρούμενα αντικείμενα στο ταβάνι και αντικρίζω τα παλιά λάστιχα αυτοκινήτων που με την έμπνευση του Μιχάλη έχουν μετατραπεί σε εξωτικά πουλιά, σπάζοντας την μονοτονία του σχολικού χώρου, παραπέμποντας σε μικρό ζωολογικό κήπο… Στάθηκα για λίγο εκεί με το βλέμμα χαμένο να ατενίζει τις αιωρούμενες κατασκευές… Το κουδούνι σταμάτησε βίαια τις σκέψεις μου και σήμανε την ώρα της πρωινής προσευχής… Σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε που βρήκαμε ακόμα έναν ΑΝΘΡΩΠΟ να μας στηρίζει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς… Ο Μιχάλης έβαλε έναν ακόμα λίθο στο οικοδόμημα που λέμε ΕΕΕΕΚ, αποδεικνύοντας ότι σε εποχές ανάδειξης του χρήματος σε ρυθμιστή των πάντων, η ανθρώπινη ψυχή αντιστέκεται στο ψυχρό σκοτάδι του κόστους που απλώνεται γύρω μας…
*Σαββατοκύριακο
Το παρόν κείμενο αποτελεί ευχαριστήριο του ΕΕΕΕΚ Ρεθύμνου (Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Ρεθύμνου) προς τον Μιχάλη Κουμνά για τις εργασίες αναβάθμισης που πραγματοποίησε στο σχολείο το σχολικό έτος 2015-16
*Ο Λαμπαθάκης Μιχαήλ είναι MSc (Καθηγητής Φυσικής Αγωγής ΕΕΕΕΚ)
