Δεν θα προτείνω στους αναγνώστες την επιλογή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα με κριτήριο τον πατριωτισμό, την αξιοπρέπεια ή την εθνική περηφάνια, παρόλο που οι παραπάνω λόγοι είναι πολύ σημαντικοί και πρέπει να βαρύνουν στην απόφαση.
Θα προτείνω το ΟΧΙ, γιατί η εφαρμογή των απαιτήσεων των Θεσμών θα προκαλέσει επιδείνωση των όρων ζωής στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, ειδικά στους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους (κυρίως μικρούς και μεσαίους) επιχειρηματίες στον τουρισμό και την εστίαση και τους εργαζόμενους σε αυτούς τους κλάδους, που θα κινδυνεύσουν με ακόμα μεγαλύτερη ανεργία. (Έχει υπολογιστεί πως κάθε μονάδα αύξησης του ΦΠΑ ισοδυναμεί με συγκεκριμένο αριθμό χιλιάδων ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους λόγω της μείωσης στην κατανάλωση).
Φυσικά αυτό είναι γνωστό και η συνηθισμένη απάντηση είναι πως η οικονομική αβεβαιότητα οδηγεί σε χειρότερες συνέπειες. Συμφωνώ απόλυτα και για αυτό θυμίζω πως τα χρόνια του μνημονίου είναι μια περίοδος συνεχούς αβεβαιότητας ή -ακόμα χειρότερα- βεβαιότητας για το χειρότερο. Κανείς δεν είναι σίγουρος για το ύψος του μισθού, της σύνταξης, της φορολογίας. Πέρα από τον οικονομικό τομέα, πολλά δικαιώματα καταστρατηγήθηκαν και σε κοινωνικό επίπεδο. Η ιστορία των μνημονίων είναι μια ιστορία άγχους και συνεχούς επιδείνωσης του βιοτικού μας επιπέδου, με ελάχιστες μικρές, αλλά όχι τυχαίες, εξαιρέσεις.
Επομένως η συνέχισή τους δεν ισοδυναμεί με οικονομική σταθερότητα, αλλά με συνέχιση της δυστυχίας και της αβεβαιότητας. Ούτε καν με βεβαιότητα παραμονής στην ευρωζώνη δεν ισοδυναμεί, αφού η κρίση της οικονομίας μας μοιραία θα έχει επιπτώσεις στη δυνατότητα παραμονής σε μια οικονομική ζώνη που απαιτεί συγκεκριμένα κριτήρια -κακά τα ψέματα όμως, η πολιτικά ανεπαρκής στάση των λεγόμενων «εταίρων» μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση της ευρωζώνης, ακόμα και ανεξάρτητα από το ελληνικό ζήτημα.
Χωρίς αμφιβολία ένα ισχυρό ΟΧΙ την Κυριακή θα κόψει την όρεξη σε όσους εξακολουθούν να μας μεταχειρίζονται σαν πειραματόζωο και σαν χώρα προς λεηλασία. Ο πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο πρέπει να ψηφίσουμε ΟΧΙ (ακόμα και η αποχή ή το άκυρο δεν είναι η ενδεδειγμένη στάση αυτή τη στιγμή) είναι γιατί μετά από το ΝΑΙ θα πρέπει να πούμε κι άλλα ΝΑΙ κι όταν πια δεν θα αντέχουμε άλλο και θα πούμε ΟΧΙ θα μας έχουν πάρει τις πιο πολύτιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές μας και δεν θα υπάρχουν ουρές στις τράπεζες, γιατί δεν θα υπάρχουν χρήματα για να σηκώσουμε.
* Ο Χρήστος Σουρουλής,
είναι καθηγητής φιλόλογος Πειραματικού Λυκείου Ρεθύμνου,
πρώην πρόεδρος ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
