Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΤΟΒΙΝΟΥ
Με τη χθεσινή ανακοίνωση των αποτελεσμάτων έκλεισε και τυπικά ο δωδεκαετής κύκλος των σχολικών χρόνων. Για μας, τους ρομαντικούς της εποχής, το σχολείο είχε και έχει μια πολύ σημαντική θέση στην καρδιά μας. Και αυτό διότι σ’ αυτή τη μικρογραφία της κοινωνίας αφιερώναμε τη μισή μας μέρα. Ήρθαμε σε επαφή με τους συμμαθητές μας, συνεργαστήκαμε, γελάσαμε με τα αστεία τους, στεναχωρηθήκαμε όταν αποτύχαμε σε κάποια δοκιμασία. Με τους φιλότιμους καθηγητές στο πλάι μας μάθαμε να συμβιώνουμε αρμονικά στον σχολικό χώρο σεβόμενοι τους ίδιους κανόνες.
Μεταξύ άλλων μας δίδαξαν το πόσο μεγάλη σημασία έχει, σ’ αυτή την κοινωνία που μας περιμένει, να αναπτύσσουμε και να προάγουμε τον διάλογο για να επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας. Όμως, το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτή τη δύσκολη και παράξενη χρονιά που μας πέρασε στάθηκαν αέναοι φρουροί της προσπάθειας μας. Μέσα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας μάς στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις, συναισθηματικά και εκπαιδευτικά. Και το λέω αυτό διότι ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης το σχολείο έχει δεχθεί σφοδρή κριτική για το έργο και τον ρόλο που επιτελεί. Επειδή λοιπόν τα παιδικά – σχολικά χρόνια της αθωότητας ανήκουν στο παρελθόν οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς τους ανθρώπους που αφιερώνουν τη μισή τους μέρα στο σχολείο με στόχο εμείς, οι νέοι, να γίνουμε χρήσιμα και ενεργά μέλη στο κοινωνικό σύνολο.
Η επαύριον των πανελλήνιων θα βρει όλους εμάς να χαιρόμαστε για τα αποτελέσματα, να κάνουμε σχέδια για το μέλλον και βήμα-βήμα να προσπαθούμε, με τα εφόδια που έχουμε στη φαρέτρα μας, να κτίσουμε τη ζωή μας.
Ως τελειόφοιτος του -φτωχού κατά πολλούς- δημόσιου σχολείου, κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν συνειδητοποιώ ότι δίχως αυτό τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε σημασία. Διότι μπορεί πράγματι να στηριχτήκαμε στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα μαθήματα για να πετύχουμε τον στόχο μας αλλά δίχως τα χρόνια της ξεγνοιασιάς και της ανεμελιάς που μας προσέφερε απλόχερα το σχολείο, θα ήμασταν άνθρωποι δίχως αναμνήσεις, δίχως ουσιαστική παιδική ηλικία. Δηλαδή μισοί άνθρωποι. Από αυτά λοιπόν τα δώδεκα χρόνια εγώ κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι…
Ο Άγγελος Ντοβίνος ,μαθητής του 1ου ΓΕΛ εισήχθη στην Νομική Σχολή Αθηνών
