Ένας χρόνος Capital Controls

Η υστεροφημία συνδέεται στενά με την άσκηση της πολιτικής και χαρακτηρίζει την παρουσία και την προσφορά ενός πολιτικού προσώπου στη δημόσια ζωή. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι μία ψύχραιμη αποτίμηση των πολιτικών πεπραγμένων, συνήθως, χρειάζεται μία δεκαετία για να αποτυπωθεί χωρίς πάθη και συναισθηματισμούς.

 

Η περίπτωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι βέβαιο ότι αποτελεί, και ως προς αυτό, εξαίρεση. Πολλάκις η πατρίδα μας έχει πληρώσει το λαϊκισμό, με υψηλό τίμημα όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Όμως, δεν έχει υπάρξει άλλη περίπτωση όπου κυβέρνηση, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημία, τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα.

 

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας καταγράφουν πλέον με τον πιο γλαφυρό τρόπο το μέγεθος των καταστροφικών χειρισμών της κυβέρνησης:

 

• Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς αγγίζοντας το 24,2%, ενώ στην Ευρωζώνη η ανεργία τον Απρίλιο του 2016 κινείται σταθερά στο 10,2%.

 

• Τα δημόσια έσοδα έχουν καταρρεύσει: μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογούμενων προς το Δημόσιο αυξήθηκαν κατά 11,3 δισ. ευρώ, αφού έφτασαν τα 85 δισ. ευρώ στο τέλος του 2015, έναντι 73,7 δισ. ευρώ στο τέλος του 2014.

 

• Είμαστε η μόνη χώρα της ΕΕ που κατέγραψε ύφεση το Α’ τρίμηνο του 2016, βάσει των στοιχείων της Eurostat.

 

• Δεν έχουμε ημερομηνία λήξης στα capital controls. Ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού κ. Σταθάκης στο περιθώριο της πρόσφατης Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος δήλωσε ότι «Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο οποιοσδήποτε που να μπορεί να κάνει ασφαλή πρόβλεψη (για τη λήξη των capital controls).»

 

• Οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 13,1%, οι εξαγωγές κατά 3,8% και ο τζίρος των βιομηχανικών επιχειρήσεων κατά 10,4% το 2015.

 

• Λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας των δύο περασμένων ετών υπήρξε εκροή καταθέσεων 40 δισ. ευρώ και κλείσιμο των τραπεζών.

 

• Η Κυβέρνηση με την στάση πληρωμών κατάφερε να αυξήσει κατά 2,5 δισ. ευρώ τις ληξιπρόθεσμες οφειλές (δηλαδή κατά 80%) από το τέλος του 2014 μέχρι σήμερα, στραγγίζοντας τη ρευστότητα στην αγορά.

 

• Από τον Ιανουάριο ως το Μάιο 2016, έκλεισαν 15.445 επιχειρήσεις, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΜΗ, Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού.

 

• Για πρώτη φορά οι εργαζόμενοι στις ευέλικτες μορφές εργασίας ξεπέρασαν αυτούς που εργάζονται με κανονικό ωράριο.

 

• Και φυσικά, μόλις πρόσφατα, νομοθετήσατε συνολικά 9 δισ. μέτρα, μια πραγματική φοροκαταιγίδα, μέτρα εξόντωσης των επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών, περικόψατε συντάξεις, καταργήσατε το ΕΚΑΣ, και αυξήσατε τους έμμεσους φόρους κατά 1,8 δισ. ευρώ.

 

• Οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκουν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες, όχι μόνο λόγω φορολογικού, αλλά και για να έχουν πρόσβαση στον απαραίτητο τραπεζικό δανεισμό.

 

Αυτή η πραγματικότητα δεν κρύβεται, είναι αισθητή στην καθημερινότητα όλων των Ελλήνων. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί απεγνωσμένα να αποτινάξει τις πολιτικές του ευθύνες είτε χαρακτηρίζοντας συνεργάτες του ως «ανόητους», όπως τον κ. Βαρουφάκη, είτε προσπαθώντας να καλλωπίσει τον ακατάσχετο λαϊκισμό του χαρακτηρίζοντας τον ως «αυταπάτες». Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι έδρασε έχοντας τις καλύτερες των προθέσεων. Όμως στην πολιτική δεν κρίνεται κανείς από τις προθέσεις, αλλά από τα αποτελέσματα. Και τα αποτελέσματα της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι καταστροφικά.

 

Η Τράπεζα της Ελλάδας υπολόγισε το κόστος των capital controls και των γενικότερων οικονομικών χειρισμών σε 80 δισ. ευρώ. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ. Ρέγκλινγκ συνυπολογίζοντας και το πισωγύρισμα της ελληνικής οικονομίας από τους εκτιμώμενους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης σε ύφεση για τα έτη 2015 και 2016, ανέβασε το κόστος στα 100 δισ. ευρώ.

 

Ένα χρόνο πριν, η Κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι οι κεφαλαιακοί περιορισμοί θα αρθούν εντός του 2015 ή στις αρχές του 2016. Ένα χρόνο μετά αποδεικνύεται ότι δεν έχουν κανένα συγκροτημένο σχέδιο για το πώς και πότε θα το πετύχουν.

 

Ένα χρόνο μετά αποδεικνύεται ότι η αστάθεια και η ανασφάλεια που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση κοστίζει πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό. Ο λαϊκισμός που έθρεψαν έχει υψηλό κόστος για την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, το κόστος του λαϊκισμού το διαπιστώσαμε πρόσφατα με τη διενέργεια του βρετανικού δημοψηφίσματος και την απόφαση εξόδου από την ΕΕ, που αμέσως μετά μετάνιωσε ο βρετανικός λαός. Ένας λαϊκισμός, που ευτυχώς δεν επικράτησε στον Ισπανικό λαό, με αποτέλεσμα την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο ευρωπαϊκό όραμα.

 

Η ίδια η κοινωνία διαμορφώνει σταδιακά τις προϋποθέσεις εθνικής σοβαρότητας και υπευθυνότητας που θεμελιώνονται στην παραδοχή της αλήθειας και στη δημιουργία ενός ασφαλούς και σταθερού φιλοευρωπαϊκού πλαισίου λειτουργίας αποκηρύσσοντας τον λαϊκισμό.