Για όσα έχουν γίνει στην Ελλάδα κατά τον ένα χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τους φανερούς και αφανείς πρωταγωνιστές τους ακούμε και βλέπουμε πολλά από πολλές και διαφορετικές πηγές ορμώμενα κάθε μέρα.
Δεν προτίθεμαι, επομένως, να συμπληρώσω κάτι ως κριτική ή ως έπαινο για τους κρατούντες. Αρμοδιότερος εμού και στο τέλος της εκλογικής τετραετίας να μιλήσει, να επιδοκιμάσει ή να απορρίψει όσα έκαναν οι νυν κυβερνώντες είναι, φρονώ, μονάχα ο λαός. Ούτε οι με πληκτρολόγιο και μικρόφωνο δημοσιογράφοι, ούτε οι από ραδιοτηλεοπτικών «παραθύρων» και διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης «αυλοκόλακες» ή αρνητές των πάντων.
Τέλος πάντων, σκοπός του σημερινού σημειώματος είναι να λειτουργήσει ίσως ως ένα από τα μηνύματα που φτάνοντας στα αφτιά των κρατούντων θα τους ωθεί να λειτουργούν και να πολιτεύονται όχι υπέρ εαυτών και των δικών τους ανθρώπων, αλλά εις όφελος του συνόλου των πολιτών.
Πώς θα το καταφέρουμε αυτό; Δεν είναι σίγουρο ότι θα μας ακούσουν, αλλά ας το δοκιμάσουμε, χρησιμοποιώντας τέσσερα αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη.
Τα εδάφια που θα παρουσιάσουμε σε δική μας απόδοση στα νεοελληνικά προέρχονται από τις «Παροιμίες» και έχουν, θαρρώ, διαχρονική ισχύ και αξία στη σκέψη και στον τρόπο δράσης όλων των ενεργών και σωφρόνων πολιτών ενός τόπου.
«Πήγαινε στο μυρμήγκι, τεμπέλη! Δες τους δρόμους που παίρνει και γίνε σοφός. Το μυρμήγκι χωρίς να έχει άρχοντα, επιβλέποντα ή κυβερνήτη προετοιμάζει την τροφή του το καλοκαίρι και μαζεύει όσα θα φάει στην εποχή του θερισμού. Ως πότε θα κοιμάσαι, τεμπέλη;» ( Κεφάλαιο στ, 6 – 9).
«Οι θησαυροί που προέρχονται από τις άνομες πράξεις δεν ωφελούν κανέναν και καθόλου. Η δικαιοσύνη, όμως, απελευθερώνει από τον θάνατο. Ο Κύριος δεν πρόκειται να αφήσει καμία δίκαιη ψυχή να πεθάνει από την πείνα και ανατρέπει την περιουσία όσων δεν τον σέβονται» (Κεφάλαιο ι, 2 – 3).
«Η κομπορρημοσύνη προηγείται της καταστροφής και ο κομπασμός του πνεύματος φέρνει μαζί του και την πτώση. Πιο καλό είναι να φέρεται κάποιος με ταπεινοφροσύνη ζώντας κοντά σε ταπεινούς παρά να μοιράζει λάφυρα με τους αλαζόνες.» (Κεφάλαιο ιστ, 18 – 19) και
«Μη ζηλεύεις τους κακόψυχους ανθρώπους, μήτε να επιθυμείς να τους συναναστρέφεσαι, γιατί η καρδιά τους μελετά πώς να τυραννούν τους άλλους και τα χείλη τους μιλούν κάθε κακό. Με τη σοφία χτίζεται ένα σπίτι και με τη σωφροσύνη αποχτά γερά θεμέλια. Και με τη γνώση τα ταμεία θα γεμίσουν από κάθε ανεκτίμητης αξίας και ευχάριστο πλούτο.» ( Κεφάλαιο κδ, 1 – 4).
Και η ζωή θα συνεχίζεται, μα ο έχων ώτα τα μηνύματα σαν και το εμό ακουέτω εγκαίρως…
