Το βιβλίο τυπώθηκε αχρονολόγητα στο Βερολίνο το 1941, είναι εξαιρετικά σπάνιο και αποτελεί τελείως πρόσφατο απόκτημα. Το ρεθεμνιώτικο ενδιαφέρον του βιβλίου επικεντρώνεται κυρίως σε μια εκπληκτική φωτογραφία. Είναι αυτή που δείχνει ένα έπιπλο (καναπέ;) σφηνωμένο στο αλεξικέραυνο του καμπαναριού του καθεδρικού μας ναού. Δε θα μπορούσε να υπάρξει άλλο ντοκουμέντο που να δείχνει τόσο ρεαλιστικά την ένταση του βομβαρδισμού της πόλης μας από τα γερμανικά αεροπλάνα, τον Μάιο του 1941.
Η φωτογραφία δεν ήταν άγνωστη. Έχει αναδημοσιευθεί κακέκτυπα σε δύο τουλάχιστον ελληνικά βιβλία, χωρίς όμως να γίνεται αναφορά στην πηγή. Ανακάλυψα τυχαία αυτή την πηγή (δηλαδή τον τίτλο του βιβλίου όπου η πρώτη δημοσίευση της φωτογραφίας), πριν από 14 χρόνια. Ψάχνοντας για κρητικού ενδιαφέροντος βιβλία στην περίφημη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, είδα τη φωτογραφία με τον καναπέ και, φυσικά, εξασφάλισα φωτοαντίγραφο του βιβλίου.
Όμως οι αναζητήσεις μου στις διάφορες δημοπρασίες και στα παλαιοβιβλιοπωλεία του κόσμου για να βρω το πρωτότυπο αποδείχτηκαν μάταιες. Να όμως που την περασμένη βδομάδα ένας Γερμανός παλαιοπώλης ανακοίνωσε στο Διαδίκτυο ότι διέθετε το βιβλίο με την περίφημη φωτογραφία. Το γεγονός μου το γνωστοποίησε ο γιος μου από την Αμερική, ρωτώντας με για το … πρακτέο. Παρότι η οικογενειακή βιβλιοσυλλογή είχε ήδη εκχωρηθεί στην εδώ Δημόσια Βιβλιοθήκη, αποφασίσαμε να έλθει στο Ρέθυμνο και αυτό το βιβλίο.
Στο σημείο αυτό έχει τη θέση του ένα σχόλιο. Θα το διατυπώσω όσο γίνεται πιο σύντομα και απλά, παρακάμπτοντας την όποια εύλογη πικρία μου: Εδώ και τρία χρόνια έχουν κατασχεθεί τα σημαντικότερα βιβλία της οικογενειακής Συλλογής. Παρότι η κατάσχεση κρίθηκε αρμοδίως παράνομη (sic), η διαδικασία προβλέπει την επιστροφή των βιβλίων μετά τη λήξη της υποδικίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Με άλλα λόγια, αν η υποδικία παραταθεί, θα δημιουργηθούν τραγελαφικές καταστάσεις!
Ένα δεύτερο σχόλιο, γενικότερο: Κάποτε θα δημιουργηθεί Μουσείο της πόλης του Ρεθύμνου. Στο Μουσείο αυτό εξέχουσα θέση θα έχουν τα βιβλία. Για παράδειγμα, πώς θα μπορούσε να απουσιάζουν οι βενετσιάνικες εκδόσεις της Ερωφίλης, τα έργα των Μπουνιαλίδων κ.λπ. κ.λπ. Προβλέπω πως όταν κάποτε δημιουργηθεί το Μουσείο η απόκτηση τέτοιων βιβλίων θα είναι αδύνατη.