Η άσφαλτος αποτελεί για την Ελλάδα «πεδίο μάχης» με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες κάθε χρόνο, ενώ τα στοιχεία της 15ετίας 2000-2015, είναι εφιαλτικά: 245.404 «τροχαία συμβάντα», 22.397 νεκροί και 310.522 τραυματίες, εκ των οποίων οι 32.555 βαριά. Η χώρα μας, έχει δαπανήσει πάνω από 81 δισ. για τη «θεραπεία» των τροχαίων στην Ελλάδα σε αυτή τη 15ετή περίοδο.
Θλιβερά είναι τα στοιχεία και για τους δυο πρώτους μήνες του 2017, τα οποία παρουσιάστηκαν στην Βουλή στις 30 Μαρτίου: Καταγράφηκαν 101 νεκροί πανελλαδικά και περισσότεροι από 1.600 τραυματίες. Τα θύματα, στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν νεαρής ηλικίας.
Η επί πολλά έτη, προκλητική, θα έλεγε κανείς, κυβερνητική αδιαφορία, η απουσία οποιουδήποτε σοβαρού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση του προβλήματος, η ανυπαρξία μέριμνας πλην των μέτρων αστυνόμευσης και τις κλήσεις αλλά και έλλειψη οδικής παιδείας και η εγκληματική οδική συμπεριφορά μεγάλου ποσοστού οδηγών, πέραν των δρόμων-καρμανιόλων που συναντώνται σε πολλά σημεία της χώρας, είναι βασικοί παράγοντες της αιματοχυσίας στην ελληνική άσφαλτο.
Τα παραπάνω αποκαλύπτονται από έγγραφα που παρουσίασαν πρόσφατα στην εθνική αντιπροσωπεία της Βουλής ο πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας, Γ. Ουρσουζίδης και ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκας και δημοσίευσε η Καθημερινή.
Και παρά τις εφιαλτικές διαστάσεις που έχουν τα τροχαία για την χώρα μας, το θέμα δεν τέθηκε ποτέ σε προτεραιότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων, όπως εξ άλλου προκύπτει από έγγραφο-ντοκουμέντο που καταδεικνύει ότι έχουν επισημανθεί ύστερα από συστηματική δουλειά, από στελέχη της εθνικής αντιπροσωπείας, οι «τρύπες» του συστήματος όμως ουδείς ενδιαφέρεται να τις επουλώσει.
Η εθνική αντιπροσωπεία μάλιστα, έχει εντοπίσει «εργαλεία» για την αντιμετώπιση του προβλήματος, πλην όμως οι εξελίξεις δείχνουν ότι η εκτελεστική εξουσία αδιαφορεί να τα αξιοποιήσει.
Σε πόρισμα πολλών συνεδριάσεων της εθνικής αντιπροσωπείας του Κοινοβουλίου, στις οποίες είχαν κληθεί υφυπουργοί, γ.γ. υπουργείων, καθηγητές, εκπρόσωποι ΟΤΑ και φορέων, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής χαρακτηριστικά της αδιαφορίας για το θέμα των τροχαίων:
«…Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η οδική ασφάλεια υπήρξε πάντα πολύ χαμηλά στη σχετική λίστα προτεραιοτήτων όλων των κυβερνήσεων. Είναι γεγονός, ότι το «Στρατηγικό Σχέδιο για την Οδική Ασφάλεια 2011-2020», που είχε παραγγελθεί από την πολιτεία και έχει ήδη παραδοθεί από το 2010, ακόμα δεν έχει θεσμοθετηθεί.
…Ουσιαστικά δεν υπάρχει συγκροτημένο και κωδικοποιημένο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά μια καθαρά γραφειοκρατική δομή. Υπάρχουν διάσπαρτα, σειρά νομοθετημάτων, Προεδρικών Διαταγμάτων, Υπουργικών αποφάσεων, Εγκυκλίων κ.λπ.
…Οι όποιες προτάσεις της Επιτροπής μας, ελάχιστα έχουν ληφθεί υπόψη στους σχεδιασμούς των συναρμόδιων υπουργείων. Διυπουργική Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας που συστάθηκε το 2010 με πρωθυπουργική απόφαση, «παρά τις βαρύγδουπες αρμοδιότητες, ελάχιστες φορές έχει συνεδριάσει και ουσιαστικά είναι ανενεργή.
Εθνικό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας συστάθηκε με νόμο το 2010 (συμβουλευτικό όργανο), έχει συνεδριάσει ελάχιστες φορές, «ενώ είναι αμφίβολο αν κάποιος παρακολουθεί ή επιβλέπει την υλοποίηση των αποφάσεών του».
