Μια ευχάριστη έκπληξη μας περιμένει τώρα τελευταία σε πολλά από τα χωριά που επισκεπτόμαστε. Είναι πρόσωπα αξιόλογα που αποφασίζουν να επιστρέψουν στη γενέτειρα και να συνεχίσουν τη ζωή τους κοντά στη φύση που γέμισε μνήμες τα παιδικά τους χρόνια.
Ένα από τα ζευγάρια που κέντρισαν το ενδιαφέρον μας είναι ο Δημήτρης Πορίχης και η γυναίκα του Μαρία Καραβίτη.
Γνωριστήκαμε το περασμένο καλοκαίρι στις εκδηλώσεις που έγιναν στ’ Ακτούντα προς τιμήν του πρωτομάστορα της μουσικής Αλέκου Καραβίτη. Εκεί η Μαρία έδωσε ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας σε μια τόσο σοβαρή εκδήλωση που απέκτησε τελικά πανελλήνιο ενδιαφέρον.
Ας μην ξεχνάμε πόσες προσωπικότητες τίμησαν εκείνη τη βραδιά. Και οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν σε κείνο το βράδυ.
Σε κάθε ευκαιρία να μιλήσουμε για τα δικά μας ενδιαφέροντα όλο και κάτι καινούργιο θα ερχόταν να μας εντυπωσιάσει και να μας κάνει πιο έντονη την επιθυμία να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Καθόλου εύκολο αν σκεφτείς ότι και ο Δημήτρης και η Μαρία αναπτύσσουν τόσο σημαντική δράση αποκλειστικά γιατί αυτό αποτελεί τρόπο ζωής και όχι βήμα προσωπικής προβολής. Για να καταφέρουμε το στόχο μας ακολουθήσαμε το μοναδικό μονοπάτι που οδηγεί στις προσωπικές τους αναφορές εντελώς τυχαία. Ο λόγος το φέρνει. Είναι το πάθος τους για την παράδοση και τις καλές τέχνες.
Και μέσα από τις αφηγήσεις αυτές μαθαίνουμε για το όμορφο αυτό ζευγάρι το βίο και την πολιτεία τους πριν πάρουν τη μεγάλη απόφαση να έρθουν για μόνιμη εγκατάσταση στ’ Ακτούντα. Και με τον καιρό να αποδεικνύονται δώρο Θεού για τον τόπο.
Ανιψιά του μεγάλου μας καλλιτέχνη Αλέκου Καραβίτη η Μαρία έζησε μεγάλες στιγμές κοντά σε παρέες προσωπικοτήτων και ανθρώπων που υπηρετούσαν με συνέπεια την παράδοση. Ο πατέρας της ήταν πάντα ο μέντοράς της και ο πιο βασικός συντελεστής για τις επιλογές ζωής που θα έκανε μεγαλώνοντας. Ο ίδιος είχε μεταβάλει το σπίτι του σε γραφεία του συλλόγου της Αθήνας με επίλεκτα μέλη που έκαναν περήφανο το χωριό τους τ’ Ακτούντα.
Στο ομώνυμο βιβλίο του ο εκλεκτός εκπαιδευτικός κ. Μανόλης Δημητρακάκης μας αναφέρει με κάθε λεπτομέρεια εκτός από πολλές πληροφορίες για το χωριό και περισσότερα για τις προσωπικότητες αυτές.
Η Μαρία γνώρισε το Δημήτρη, 6-6-66, στις Γυμναστικές επιδείξεις σχολείων στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου εκείνη συμμετείχε με το σχολείο της, το Α Πρότυπο Παρθεναγωγείο της Πλάκας, κι εκείνος είχε πάει με φίλους του να παρακολουθήσει τη συμμετοχή γνωστών της παρέας του.
Όταν τέλειωσε η γιορτή, μέσα σ’ εκείνο τον κόσμο που συνωθούνταν στην έξοδο, συναντήθηκαν τυχαία οι παρέες του Δημήτρη και της Μαρίας, γνωρίστηκαν, φιλεύτηκαν και τα άλλα ήταν επόμενο να ακολουθήσουν. Γεγονός είναι ότι από εκείνο το βράδυ έγιναν αχώριστοι.
Η Μαρία αργότερα εργάστηκε ως δημοτική υπάλληλος και ο Δημήτρης, άριστος τεχνικός, πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μεγάλες εταιρίες πριν δημιουργήσει μια σχολή οδηγών.
Μετά την εργασία όμως επιδίδονταν και οι δυο στις μεγάλες αδυναμίες τους που ήταν κάθε μορφή τέχνης. Ο Δημήτρης υπήρξε μέλος γνωστών χορωδιών όπως αυτή της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου.
Όταν τέλειωσαν και οι δυο τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και αμάθητοι στην τεμπελιά του συνταξιούχου αναζητούσαν διεξόδους δημιουργίας, η Μαρία πρότεινε μια μέρα να πάνε στη …Μαδαγασκάρη!!! Είχε επηρεαστεί από το έργο ενός φωτισμένου ιερέα που είχε αφιερωθεί στην παιδική μέριμνα και αποφάσισε να τον ακολουθήσει στην προσπάθειά του και να συνεχίσει κι εκείνη πλάι του την κοινωνική της προσφορά.
Ο Δημήτρης την άκουσε με προσοχή μετά το πρώτο ξάφνιασμα. Κι έπειτα αντιπρότεινε να έρθουν στην Κρήτη στο χωριό της Μαρίας και να ζήσουν εδώ.
Τα υπόλοιπα ήρθαν χωρίς καμιά άλλη συζήτηση ή προετοιμασία. Κατέβηκαν στο χωριό για διακοπές, κι όταν έφτασε ο Οκτώβρης ο Δημήτρης ανέβηκε στην Αθήνα, πήρε μερικές βαλίτσες και κατέβηκε πάλι στ’ Ακτούντα. Είχε ξεκινήσει η μετεγκατάσταση χωρίς περιττές τυμπανοκρουσίες.
– Έτσι χωρίς περαιτέρω συζήτηση; διακόπτουμε τη νοσταλγική αναφορά του.
– Δεν ξέρω αλλά η ζωή εδώ μου άρεσε πάντα μας απαντά. Ξέρεις τι είναι την ώρα που μαζεύεις τα φύλλα στην αυλή, να περνούν διάφοροι και να σε καλημερίζουν εγκάρδια. Να ρωτάνε για σένα σαν να είσθε συγγενείς. Αυτό το συναντάς στη Αθήνα όταν μένεις σε ένα διαμέρισμα;
– Και τα ενδιαφέροντα;
– Όταν ψάχνεις βρίσκεις. Είμαι μέλος στη δημοτική χορωδία Ρεθύμνου που διευθύνει η κα Ισιδώρα Χαλκιαδάκη, με ενδιαφέρει κάθε συμμετοχή σε πολιτιστικά γεγονότα…
Και πολύτιμο μέλος του Φιλοζωικού Συλλόγου θα προσθέταμε. Δεν είναι πολλές μέρες που εθεάθη με μια ντουζίνα γάτες που μετέφερε στο Ρέθυμνο για στείρωση.
– Τις μαζέψαμε από το χωριό θα μας εξηγήσει η Μαρία στο πλαίσιο συνεργασίας με το Φιλοζωικό. Όπου μπορούμε να βοηθήσουμε.
– Ιδέα της Μαρίας παρεμβαίνει ο Δημήτρης. Και προσθέτει με σημασία:
– Μπορώ να της αρνηθώ;
Και ποιος μπορεί να αρνηθεί στη Μαρία αυτό που θα ζητήσει όταν αναλώνεται όλη την ημέρα σε κοινωνική και πολιτιστική προσφορά; Εκτός από τους συλλόγους του χωριού και τις πρωτοβουλίες της για την ποιότητα ζωής των κατοίκων είναι πολύτιμο μέλος της θεατρικής ομάδας Α.Ψ.Ε.Ν.Τ.Η του Σ.Ο.Φ.Ψ.Υ Ρεθύμνου. Η εκπομπή της μάλιστα στο ραδιόφωνο κάθε Τρίτη μεσημέρι από τη συχνότητα του TEEM FM παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον χάρις στην πλούσια θεματική της.
Είναι περίεργο πόσα μπορεί να καταφέρει αυτή η γυναίκα.
Όταν πρωτοπήγε στο χωριό το 2013 για μόνιμη εγκατάσταση και πληροφορήθηκε ότι είχε να λειτουργήσει αγροτικό ιατρείο 17 χρόνια δεν άντεξε να παρακολουθεί αμέτοχη το πρόβλημα. Με τη δραστηριότητα που ανάπτυξε και την εκπληκτική της πειθώ που την κάνει ασυναγώνιστη κατάφερε να επισκέπτεται γιατρός το χωριό δυο φορές το μήνα.
Συνεχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες σε κάθε τι που μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα και να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες των συντοπιτών της.
Μέσα από το πρόγραμμα «Δια βίου μάθησης» προσεγγίζει τις διάφορες ηλικίες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους.
Εκεί όμως που της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια είναι που κατάφερε να βρίσκεται σήμερα η λύρα και η φορεσιά του Αλέκου Καραβίτη στο πολιτιστικό κέντρο του χωριού.
Αρχικά την είχε εντοπίσει στο δήμο Ρεθύμνου όπου είχε παραχωρηθεί. Με την σχετική διαδικασία κατάφερε να την πάρει στο χωριό του Καραβίτη για να αγάλλεται η ψυχή του.
Στη διαμόρφωση του σχετικού χώρου βοήθησε η κόρη του μεγάλου λυράρη και εστεμμένη καλλονή Υακίνθη Καραβίτη και τα εγγόνια του Χριστίνα και Αλέξανδρος.
Και σήμερα ο χώρος του πολιτιστικού κέντρου κοσμείται με αυτά τα πολύτιμα εκθέματα.
Η εκδήλωση που είχε οργανωθεί το καλοκαίρι σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Τόση που να ξεχάσει σύντομα η Μαρία τους πόνους από τον τραυματισμό της στη διάρκεια της διοργάνωσης από πτώση κατά τη μεταφορά αντικειμένων και εξοπλισμού, στο χώρο της εκδήλωσης.
Στον δικό τους παράδεισο ζουν τώρα ο Δημήτρης Πορίχης και η Μαρία Καραβίτη. Οι δυο γιοι τους που κληρονόμησαν την ανάγκη για το ωραίο και υψηλό μένουν ένας Αθήνα, ο άλλος Ρέθυμνο αλλά με τις ίδιες ευαισθησίες των γονέων τους.
Και πώς να περνά άραγε τις καθημερινές του το ωραίο αυτό ζευγάρι;
Το πρωί θα πιούνε τον καφέ τους σε μια από τις γωνιές του σπιτιού που κάθε μια με τη διακόσμηση που έχει προσφέρεται για χαλάρωση και ρεμβασμό.
Μετά θα ασχοληθεί καθένας με τις δραστηριότητές του. Από τα πολλά ταλέντα του Δημήτρη και το πρωτότυπο κλάδεμα των δέντρων της αυλής του που αποτελούν ένα πραγματικό αξιοθέατο.
Και αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας ο Ζήκος. Ένας υπέροχος γατούλης, πολύ φιλικός και αφάνταστα διακριτικός όταν το ζευγάρι δέχεται επισκέπτες.
Ο Δημήτρης Πορίχης αν μεγαλωμένος στην πρωτεύουσα μοιάζει να απολαμβάνει κάθε στιγμή στο χωριό. Μπορεί να νοιώθει έτσι την ευλογία του παππού Γιάννη Δασκαλάκη, από την Ασή Γωνιά, που ανήκε στο τάγμα του Γύπαρη, αλλά ούτε τον έφτασε ούτε και ξέρει περισσότερα γι’ αυτόν. Υπάρχει όμως η ρίζα.
Και η Μαρία συνεχίζει να μας κερδίζει με το γλυκό της χαμόγελο, το πάθος της για κοινωνική προσφορά και κείνο το Καλωσόρισμα που θα ζήλευε και ο πιο γνήσιος εκφραστής της κρητικής παράδοσης.