Πριν μερικές μέρες είχα μια προσωπική περιπέτεια, ένα ατύχημα πέφτοντας από μεγάλο ύψος καθώς βοηθούσα σε κάποιες εργασίες στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Δεν γράφω αυτές τις λίγες γραμμές για σας πω πόσο μια τέτοια στιγμή κάνει έναν άντρα να αναθεωρήσει προτεραιότητες και υποχρεώσεις, απλά νιώθω την υποχρέωση να πω δυο λόγια.
Δυο λόγια καταρχήν για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το πολιτικό προσωπικό στο Δημόσιο Νοσοκομείο Ρεθύμνου. Τους ανθρώπους που πολλές φορές έχουν κατηγορηθεί για πολλά, τους ανθρώπους αυτούς που με λίγα μέσα και μικρές αμοιβές, εντελώς δυσανάλογες με τη προσπάθεια που καταβάλλουν και τη μόρφωση που έχουν, μου φέρθηκαν (και όχι μόνο εμένα) σαν το δικό τους άνθρωπο, σαν αδερφό.
Η ολιγοήμερη περιπέτεια που έζησα μου απέδειξε ότι πραγματικά κάτω από αντίξοες συνθήκες, άνθρωποι ταγμένοι, άνθρωποι του καθήκοντος μπορούν κάθε μέρα και κάνουν μικρά θαύματα. Βάζω λοιπόν το χέρι στην καρδιά και λέω ένα μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Δεν θα αναφέρω ονόματα. Σας ευχαριστώ όλους παιδιά.
Και να κλείσω με τους δεκάδες συγγενείς και φίλους, για τις ευχές τους και τις επισκέψεις τους, για το αληθινό τους ενδιαφέρον. Εύχομαι καλή Σαρακοστή και καλή υγεία σε όλους.
