Μπορεί το νέο παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, το γνωστό Pokemon Go, να έχει κάνει την εμφάνισή του στην αγορά πολύ πρόσφατα, όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας ζει χρόνια τώρα τη δική του εικονική πραγματικότητα, κυνηγώντας κάθε φορά τα δικά του Pokemon…
Και μπορεί οι παίχτες του παιχνιδιού να ψυχαγωγούνται και να δραπετεύουν από την πραγματικότητα αναζητώντας τα 250 Pokemon, με παρόμοιο όμως τρόπο δραπετεύει από τα καυτά καθημερινά προβλήματα της χώρας και το πολιτικό μας προσωπικό.
Κι αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία λάτρεις του παιχνιδιού βρίσκονται στα όρια του παλιμπαιδισμού, τί θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος για τον τρόπο σκέψης και πολιτικής δράσης ενός πολιτικού προσωπικού που αδυνατεί να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος και επαναλαμβάνει ξανά και ξανά μια ατελέσφορη και καθόλου αποτελεσματική για τη χώρα πολιτική.
Ο χρήστης του παιχνιδιού εξοντώνει τα τερατάκια την ίδια στιγμή που οι παίκτες του πολιτικού Pokemon Go μειώνουν συντάξεις και «εξοντώνουν» με την υπερφορολόγηση πολίτες και επιχειρήσεις, διαλύοντας την αγορά και «σκοτώνοντας» κάθε επιχειρηματικότητα – ελπίδα για επενδύσεις, μετατρέποντας σε εικονική πραγματικότητα την ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας…
Όμως η αντίληψη μιας πολιτικής Pokemon Go δεν έχει τέλος… Ένα αδιάκοπο κυνηγητό ψήφων είτε έχει να κάνει με την εκλογή λ.χ. του Προέδρου της Δημοκρατίας ή τις 200 ψήφους για την ψήφιση και εφαρμογή του εκλογικού νόμου από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση ή ακόμη την υπερψήφιση νόμων που εξοντώνουν χρόνια τώρα τους συνταξιούχους, οδηγώντας τους απόμαχους της ζωής σε μια εικονική επιβίωση…
Κι ενώ οι ενήλικες χρήστες του παιχνιδιού καταναλώνουν ένα προϊόν «πλανητικής ψυχαγωγίας» για να ξεφύγουν από τα προβλήματα και την πίεση της καθημερινότητας, με τον ίδιο τρόπο το πολιτικό μας προσωπικό «ανοίγει θέματα» σε μια προσπάθεια να στρέψει το ενδιαφέρον των πολιτών μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα, αναζητώντας το δικό του δρόμο διαφυγής και πολιτικής επιβίωσης…
Κι αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι το παιχνίδι συμβάλλει στην ταχύτατη ενηλικίωση των μικρών χρηστών του, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την «πολιτική ενηλικίωση» ενός πολιτικού προσωπικού που αδυνατεί να συντονίσει τα βήματά του και να συνεργαστεί σε κρίσιμες για τη χώρα στιγμές, αναζητώντας συνεχώς προφάσεις και μένοντας δυστυχώς σταθερό σε ταμπού και ιδεοληψίες που κρατούν τη χώρα δέσμια σε φαύλες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Ξεθαρρεύουν έτσι και βγαίνουν από το «καβούκι» τους κάθε είδους ακραίοι και στην ουσία εχθροί της δημοκρατικής ομαλότητας.
Η προσομοίωση και η εικονική πραγματικότητα αφορούν άλλες όψεις της ζωής και της καθημερινότητας και όχι την πολιτική σκέψη, πόσο μάλλον την αξιολόγηση των κρίσιμων ζητημάτων και την αντιμετώπισή τους…
Ένας διαχωρισμός των πραγμάτων θα ήταν ωφέλιμος για τη χώρα…
E- mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis
