Άκουσα τον υφυπουργό κ. Μάρδα προχθές και θυμήθηκα τα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά. Είπα λοιπόν να σας διηγηθώ ένα παραμύθι γιατί αξίζει τον κόπο.
Όπως θα θυμάστε όλα τα παραμύθια ξεκινούσαν με το μια φορά κι έναν καιρό… ήταν λοιπόν ένας μετανάστης Σύριος και είχε 250 χιλιάδες ευρώ, μπορεί και παραπάνω. Ο Σύριος λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες επειδή γινόταν πόλεμος στην πατρίδα του, βάζει σε ένα σάκο (βουργιάλι μας έλεγαν παλιότερα) τα ευρώπουλα, και όπως μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας, δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει… στον δρόμο του βέβαια προσπαθούσε να ξεφύγει πότε από τις συμμαχικές δυνάμεις, που δεν τον άφηναν σε χλωρό κλαδί, πότε από τον ΙΣΙΣ. Τη μια από τους κούρδους την άλλη από τους τούρκους και τελικά με χίλια ζόρια και κακουχίες, με τις βόμβες να στήνουν χορό γύρω του, άυπνος, πεινασμένος και διψασμένος, μα με την ελπίδα για οδηγό πάντα, κατάφερε να φτάσει με τα πόδια στην Τουρκία, ένα από τα πιο δημοκρατικά κράτη στον κόσμο!
Συνέχισε το περπάτημα και έφτασε στα παράλια της Μικράς Ασίας και από κει με κάποιο φουσκωτό σκάφος, πληρώνοντας ελάχιστα χρήματα σε ένα βαρκάρη, (ούτε δυόμισι χιλιάδες ευρώ για 20-25 λεπτά απόσταση), μέσα από μια παγωμένη, φουρτουνιασμένη και αδηφάγα θάλασσα, που πήρε στον πάτο της πολλούς φίλους του, αυτός κατάφερε και βγήκε σώος στη Μυτιλήνη, κατ’ άλλους στη Χίο, ενώ άλλοι λένε στη Σάμο και στην Κω. Από εκεί περιμένοντας για μέρες, κατάφερε τελικά να μπει σε πλοίο και να φτάσει στον Πειραιά το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας.
Στο μεταξύ στις τηλεοράσεις του πλοίου είδε τον Σφακιανάκη, έναν έλληνα τραγουδιστή, σε μια εκπομπή, να τον κατηγορεί για ρίψασπι, αλλά αυτός κυνηγώντας το όνειρο μιας καλύτερης ζωής χωρίς πόλεμο, έφτασε με κάθε τρόπο στην τοποθεσία Ειδομένη, στα σύνορα με τα Σκόπια, κουβαλώντας πολλές φορές στους ώμους του, ανάπηρους συμπατριώτες του, γέρους ανήμπορους και μωρά. Τα σύνορα όμως τα είχαν κλείσει τα αδέρφια μας οι ευρωπαίοι και αναγκάστηκε να περιμένει μέσα στο κρύο.
Στη σκηνή που του έδωσαν οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι εθελοντές (γιατί για άλλη μια φορά το κράτος δεν είχε στοιχειώδη σχεδιασμό) άρχισε να σκέπτεται τι θα κάνει, μέσα στη θεομηνία, με τη σκηνή να μπάζει από παντού νερό, το κρύο και τη λάσπη. Και ξαφνικά είδε να έρχεται η σωτηρία από το πουθενά! Ακούει στις ειδήσεις (στα αραβικά παρακαλώ, από την ΕΡΤ! Όχι παίζουμε!) ότι ο Δημήτρης Μάρδας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και νυν υφυπουργός Εξωτερικών, κάνει την πρόταση στους μετανάστες, αν θέλουν προνομιακή μεταχείριση, να επενδύσουν στην Ελλάδα τουλάχιστον 250 χιλιάδες ευρώ! Σώθηκα αναφώνησε αμέσως! Που να τρέχω τώρα σε Ευρώπες Αυστρίες, Γερμανίες, Γαλλίες κ.τ.λ. Εδώ αυτοί με θέλουν σαν τρελοί! Μωρέ Ελλάδα και πάλι Ελλάδα! Και πήγε τρεχάτος στην πρώτη τράπεζα που βρέθηκε στον δρόμο του, αλλά σαν έφτασε εκεί, τι να δει; Μια τεράστια ουρά από πρόσφυγες, που είχαν ακούσει κι αυτοί την είδηση και έτρεχαν σαν τρελοί να επενδύσουν στην Ελλάδα! Τι να κάνει ο άνθρωπος; Περίμενε υπομονετικά τη σειρά του, γιατί ήθελε οπωσδήποτε να επενδύσει στην Ελλάδα! Ξέχασε και τα κλειστά σύνορα και την Ευρώπη και όλα! Να επενδύσω στην Ελλάδα έλεγε και ξανάλεγε για να σωθώ!
Υπήρξαν βέβαια και άλλες αλυσιδωτές αντιδράσεις και ανέλπιστες ωραίες εξελίξεις για την ίδια την Ελλάδα! Από όλα τα μέρη της γης, διάσημα οικονομικά πανεπιστήμια προσπαθούσαν να κλείσουν πλέον διαλέξεις με τον κ. Μάρδα. Αιτία η απίστευτη ιδέα του και η ανταπόκριση που είχε αυτή από τους μετανάστες, ενώ παντού σε όλο τον κόσμο οργανώνονταν πλέον συνέδρια για να τιμήσουν, αλλά και για να αξιοποιήσουν το νέο οικονομικό κεφάλι, με τις εκπληκτικές καινοτόμες οικονομικές ιδέες, που ανέτειλε ξαφνικά στα παγκόσμια οικονομικά πράγματα.
Όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε, ο μετανάστης και ο κάθε μετανάστης επένδυσε άμεσα στην Ελλάδα και ο Μάρδας δικαιώθηκε στα μάτια όλου το κόσμου, παρά τις αρχικές αντιδράσεις. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ μείωσε την ανεργία κατακόρυφα και πλέον είναι ένα βήμα από το να ξεχρεώσει με το χρέος της χώρας μια και καλή και όλοι οι έλληνες να ζούμε σαν βασιλιάδες!
Όπως καταλαβαίνει και ο πιο αδαής περί των οικονομικών, ο Μάρδας είναι μακράν ο πιο προχωρημένος οικονομικός εγκέφαλος, γιατί πάνω απ’ όλα, δεν είναι κολλημένος σε αναχρονιστικές ιδέες, έχει φαντασία, βλέπει μακριά και βρίσκει διαρκώς νέες λύσεις για να μας ξαλαφρώσει από φόρους. Τι άλλο να θέλει κάποιος από ένα καλό υπουργό που παίζει την οικονομία στα δάχτυλά του; Το θέμα είναι να μπορείς να μπεις στο μυαλό ενός μετανάστη, που έχει τουλάχιστον 250 χιλιάδες ευρώ και νάτο! φτάνεις αμέσως στην εξαιρετική ιδέα και το κυριότερο, μην το ξεχνάμε έτσι; οπωσδήποτε άμεσα υλοποιήσιμη. Που είχε ο κ. Μάρδας.
Και έζησαν αυτοί (στην κυβέρνηση πάντα!) καλά κι εμείς… αφήστε το για μια άλλη φορά που θα πούμε για τον Τοτό!
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής
