Και ποιός δεν έχει περάσει μέσα από τις «Συμπληγάδες» της τρίτης τάξης του Λυκείου; Ποιός δεν έχει μαρτυρικά υποστεί τον Γολγοθά του διαβάσματος, της εξουθένωσης και του άσκοπου άγχους, καθώς και των παρενεργειών της καφεΐνης, που έξαφνα εμφανίζονται με την μετάβαση στην πιο καθοριστική χρονιά της -μικρής ως τότε- ζωής του; Μολονότι, όμως, το αναμενόμενο θα ήταν να αποδίδονται από πολλούς αρνητικοί χαρακτηρισμοί, εντούτοις στην πλειονότητα μένει -θετικά- αξέχαστη! Και ο λόγος; Μια λέξη γνωστή και πολυαγαπημένη αρκεί εν προκειμένω: εξαήμερη!
Η εξαήμερη είναι πράγματι μια ευχάριστη ανάπαυλα, ένα ξεκούραστο και συνάμα εποικοδομητικό διάλειμμα από την όλη υφιστάμενη πίεση. Πόσο μάλλον όταν ο προορισμός είναι το εξωτερικό. Οι μαθητές βέβαια του πρώτου ΓΕΛ Ρεθύμνου είχαμε την τύχη να βιώσουμε εις τετραπλούν την απόλαυση, καθώς επισκεφθήκαμε όχι μία, αλλά τέσσερις χώρες! Έτσι, και εντός έξι μονάχα ημερών θαυμάσαμε τα παραμυθένια τοπία της Τσεχίας, της σύγχρονης Γερμανίας, την αρμονική Αυστρία και το βραδινό τοπίο της Σλοβακίας. Τέσσερις χώρες γεμάτες εκπλήξεις ικανές να σου χαρίσουν κάτι ξεχωριστό και πρωτόγνωρο.
Στην ευχαρίστηση βέβαια σίγουρα συνέβαλε και το ίδιο το πρόγραμμα της εκδρομής. Την πρώτη, λοιπόν, μέρα, αφού αποχαιρετήσαμε με βαριά… βαλίτσα(!) την Κρήτη και το σχολείο μας απογειωθήκαμε νωρίς το πρωί στην Πράγα. Άρωμα Ευρώπης μύρισε ξαφνικά και η απόλαυση έγινε εντονότερη όταν περπατήσαμε στην επιβλητικότατη Γοτθική γέφυρα του Καρόλου, όταν κλειδώσαμε την καρδιά μας στην γέφυρα των ερωτευμένων, όταν σταθήκαμε, εκεί στο πολυσύχναστο και πολυαγαπημένο κέντρο της παλιάς πόλης (Stare Mesto) περιτριγυρισμένοι από μία ανθρώπινη μάζα, από κάθε γωνιά της γης, να παρατηρήσουμε την αλλαγή της ώρας στο αστρονομικό ρολόι. Η νύχτα όμως, προβλεπόταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα: με το Θέατρο Σκιών προορισμό και τη φαντασία συνοδό, ζήσαμε για λίγο μαζί με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Επειδή, όμως, «επανάληψις εστί μήτηρ πάσης μαθήσεως», τη δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε ξανά την Πράγα. Αυτή τη φορά όμως, η γνώση εμπλουτίστηκε με τη θέαση της Καστρούπολης, καθώς και την πανοραμική θέα από την Καστρούπολη: είχαμε πραγματικά στα πόδια μας όλη την Πράγα! Και αυτό το βράδυ όμως, είχε εκπλήξεις για τους καλλιτεχνικά ευαίσθητους: είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την ιταλική όπερα «Rigoletto» στο γεμάτο χλιδή Μέγαρο, έχοντας πρώτα περπατήσει στο κόκκινο χαλί!
Επιστρέφοντας, όμως, έπρεπε να πάρουμε δυνάμεις, γιατί η τρίτη μέρα προβλεπόταν ολίγον τι κουραστική. Επρόκειτο για την μέρα που επισκεφθήκαμε την Δρέσδη, με την χαρακτηριστική γερμανική κουλτούρα και ποικίλα ιστορικά κτήρια. Όσον αφορά τον καιρό… η πλήρης απογοήτευση: πολλοί κυκλοφορούσαν με κοντομάνικα! Για την κούραση και το πολύωρο ταξίδι, όμως, ανταμειφθήκαμε ικανοποιητικότατα το βράδυ, οπότε και ήπιαμε το κόκκινο κρασί ή την μπύρα μες σε ένα γνωστό υπόγειο «Jazz bar» της πόλης. Η έκπληξη δεν έλειψε και πάλι: εκτός από απόλαυση live jazz μουσικής, είχαμε την τιμή να παίξουμε και εμείς οι ίδιοι μουσική. Οι μουσικοί της Δρέσδης μεταφέρθηκαν στο μπαρ το ναυάγιο!
Την άλλη μέρα, έχοντας δεχθεί ένα γερό γεύμα, κατεβήκαμε πάλι στην Πράγα -την οποία ομολογώ ότι πραγματικά δυσκολευτήκαμε να αποχωριστούμε αναχωρώντας- όπου αφεθήκαμε ελεύθεροι να την εξερευνήσουμε μόνοι μας. Η γερή δόση live μουσικής στην πλατεία, τα ζεστά λουκάνικα, το πλακόστρωτο, η μαγεία που είχε κάτι από την παιδική μας ηλικία μας έκαναν να θέλουμε να μείνουμε για πάντα εκεί: στην χώρα του ποτέ, τη χώρα των θαυμάτων. Έπρεπε όμως να φύγουμε από το κέντρο, γιατί το βράδυ το πρόγραμμα περιελάμβανε μπαλέτο, την «Αμερικάνα», που στεγαζόταν στον ίδιο ακριβώς χώρο όπου είχαμε παρακολουθήσει την όπερα.
Την επόμενη μέρα είχαμε ξανά μακρύ ταξίδι. Ακόμη και η διαδρομή μέσα στο πράσινο, μουντό και μελαγχολικό κλίμα της περιοχής μας εντυπωσίασε. Προορισμό αυτή την φορά είχαμε το γραφικό Κάρλοβυ Βάρυ, γνωστό για τις ιαματικές πηγές του και… για την ταινία «Casino Royal» του James Bond. Όμορφη μέρα, δε λέω, αλλά ήταν η τελευταία μας στην Τσεχία! Για αυτό και επιβαλλόταν να την αποχαιρετήσουμε πανηγυρικά με τρόπο αξέχαστο. Έτσι και έγινε: τη νύχτα πήγαμε σε ένα μεσαιωνικό εστιατόριο, σε ένα μεσαιωνικά διαμορφωμένο χώρο, με μουσικούς, μάγους, χορεύτριες, φίδια και φωτιές! Φάγαμε, λοιπόν, ήπιαμε και νηστικοί κοιμηθήκαμε -ή μάλλον…. δεν κοιμηθήκαμε- το τελευταίο βράδυ! Με βαριά καρδιά οφείλαμε πλέον να εγκαταλείψουμε το ξενοδοχείο «Olympic», να αποχαιρετήσουμε τους νέους φίλους μας, Έλληνες και Ιταλούς, και τους ενοχλητικούς σεκιουριτάδες. Μια γεύση παιδικών χρόνων μας επιφύλασσε και αυτή η τελευταία μέρα: περάσαμε από τη Βιέννη με το κάστρο της Σίσυ και τα γευστικότατα σοκολατάκια «Mozart». Ήμασταν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση, πράγμα που έγινε με αφετηρία το αεροδρόμιο της Μπρατισλάβα. Και ας μην ήμασταν έτοιμοι για απογείωση τελικά!
Όλα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν. Το πήραμε, λοιπόν, και εμείς -δύσκολα βέβαια- απόφαση, και δυο μέρες αργότερα βρήκαμε ξανά τους παλιούς μας ρυθμούς. Μέσα στο τόσο διάβασμα, όμως, ακόμα αναπολούμε, ακόμα συζητάμε μεταξύ μας για την αξέχαστη εκδρομή! Για αυτή μας την εμπειρία, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αρχηγό της εκδρομής κυρία Αθηνά Ζησηνάκη που οργάνωσε τέλεια μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια τα πάντα, τους συνοδούς καθηγητές: Αρτεμισία Τουτουντζιδάκη, Σταυρούλα Δαφνομήλη και Βιργινία Διαμαντή, που μας υποστήριξαν, τον πάντα παρόντα σε όλες τις δράσεις τους σχολείου μας Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, το τουριστικό γραφείο «Kalamaki Travel», που μας προσέφερε άψογες υπηρεσίες, καθώς και τους ίδιους μας τους γονείς! Εύχομαι στους επόμενους καλή δύναμη για τον κοινό μας γολγοθά και προκαταβολικά καλή διασκέδαση στην δική τους εξαήμερη εκδρομή!
