Τι χρειαζόμαστε άραγε για να κερδίσουμε αυτό που ονομάζουμε ευτυχία;
Πιθανόν σε βάθος χρόνου, σε διάρκεια αν και αυτό ήταν (και στις μέρες μας πολύ περισσότερο είναι) πολύ εγωιστικό λαμβάνοντας υπόψιν τις καθημερινές εντάσεις της εποχής.
Η ευτυχία είναι στιγμές -η ζωή είναι στιγμές, είναι ένα ισοζύγιο…
Έρχονται οι στιγμές αυτές από το «πουθενά» και το μεγάλο ζήτημα είναι να μην χαθούν και έτσι να οδηγηθούν σε ένα απόλυτο κενό.
Το αν δηλαδή θα υπάρξει το σωστό «τάιμινγκ» της συνάντησής μας μαζί τους και το αν θα μπορέσουμε κάθε φορά να τις αντιληφθούμε και να τις βιώσουμε σε όλο το μεγαλείο που κουβαλούν κάθε φορά μαζί τους.
Δεν απαιτείται τεχνική και γνώση. Απαιτείται αυτογνωσία, παρουσία του πραγματικού μας εαυτού, αξιοποίηση βιωμάτων-εμπειριών, ικανότητα αντίληψης-κατανόησης, αυτοπεποίθηση, θάρρος (ίσως και θράσος), υπομονή-επιμονή, αυτοκυριαρχία, ικανότητα αξιολόγησης των γεγονότων αλλά και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Την δυνατότητα να μπορούμε να δίνουμε και να εισπράττουμε συναισθήματα.
Στιγμές ευτυχίας προσφέρει το πλέον εγωιστικό συναίσθημα όλων, ο έρωτας…
Ιερός, ελπιδοφόρος, ζωοδότης, απόλυτος κυρίαρχος αισθήσεων, παράλογος, παράτολμος, ιδιοτελής και ανιδιοτελής ταυτόχρονα, εχθρός ακόμα και της κοινής λογικής, καταστροφέας της σκέψης, απαιτητικός, τυφλός, με αίσθημα αθανασίας αλλά ουσιαστικά ευάλωτος και τυπικά ανίκητος, επιθετικός και αμυντικός μαζί, αδίστακτος και διστακτικός, θεός και θνητός, προκλητικός και απρόσκλητος, ελευθερωτής και τύραννος. Ταυτόχρονα όμως γλυκός-τρυφερός, θαρραλέος και παθιασμένος.
Και όμως οι δικές του στιγμές ζωής είναι ανεκτίμητες και χαράσσονται στη ψυχή και στη καρδιά μας ανεξίτηλα για καιρό… Σημαδεύουν τη ζωή μας και την επηρεάζουν σε βάθος χρόνου. Οδηγούν σε συγκρίσεις, αποκλεισμούς, εσωτερικές συγκρούσεις, σε πάθη και (ευχάριστα) λάθη…
Αλλά εμείς εκεί! Διεκδικητές αγωνιζόμενοι, μάχιμοι, παθιασμένοι, εγωιστές, ασυμβίβαστοι. Να τον αρπάξουμε κάθε φορά από τα «μαλλιά» να μην χαθεί λεπτό η παρουσία μας από το βλέμμα του, να γευτούμε τις στιγμές ευτυχίας που μας επέτρεψε να κερδίσουμε.
Πάντα άπληστοι.
Και δεν μιλάμε για τους καλοκαιρινούς και εφήμερους έρωτες. Μα για εκείνους που μας παιδεύουν ευχάριστα, τους έρωτες ζωής εκείνους με τους οποίους ονειρευόμαστε να περάσουμε τη ζωή μαζί τους.
Το αποζητούμε, το έχουμε ανάγκη, ελπίζουμε να βρεθεί στο δρόμο μας και εμείς στο δικό του!
Και τότε; Η ζωή μας αλλάζει. Μεταμορφωνόμαστε. Ευχόμαστε και ονειρευόμαστε ένα άλλο παρόν και μέλλον!
Σκέψεις… Σκέψεις όχι μόνο της καλοκαιρινής χαλάρωσης. Έκφραση συναισθημάτων το σημερινό σημείωμα. Μιας πραγματικότητας που παραμένει για την ώρα μυστική, ελπιδοφόρα αλλά ταυτόχρονα δυναμική… Αναζητά τη στιγμή που θα σταθεί στα πόδια της και θα εκφραστεί.
Και εμείς εκεί… Γύρω από το «κάστρο»!
Αλλά είπαμε σκέψεις, αισθήματα, πάθη, αδυναμίες και λάθη…
