Γυρνώντας από το Κ.Υ. που είχα πάει για τις εξετάσεις της κ. Σοφίας μας, βρήκα στρωμένο γλέντι! Το πρόγραμμα ήταν άλλο για σήμερα.
Δεν ξέρω ποια ήταν η αιτία… αλλά έτσι δε γινότανε στην καθημερινότητά τους πάντα; στο λεπτό ορδίνιαζαν ένα γλεντάκι από το τίποτα…
- «με 2 ελιές και μια σαρδέλα»
- «με το σύντεκνο που πέρασε»
- «με το φίλο που ήρθε»
- «με το λόγο που δώσαμε»
- «με τον τρύγο που τελείωσε»
- «με το πρώτο κουκουδόλαδο που βγάλαμε»
- « με το κοπέλι που γεννήθηκε»
- «με την ταράτσα του γείτονα που ρίξαμε»
- «με το ζευγάρι που κάναμε με το συζευτή»
- «με το αλώνισμα στο αλώνι»
- « με το γείτονα που πάντρεψε τη θυγατέρα του»…
Ό,τι και να γινόταν, ήταν δυνητικά λόγος για γλέντι και χορό. Τώρα λοιπόν, τι κι αν διανύουν την 9η ή τη 10η δεκαετία της ζωής τους,
τι κι αν δεν θυμούνται πόσα παιδιά έχουνε ή τα ονόματα τους; τι κι αν το σώμα τους παραμορφώθηκε από τα βάσανα και τη δούλεψη, τι κι αν πέρασαν τα χρόνια! στο άκουσμα της μουσικής όλα ζωντανεύουν στο μυαλό, έρχονται παλιές θύμησες, τα νιάτα, οι φίλοι, οι αγάπες, τα πανηγύρια… Και τότε τα πόδια πάνε μόνα τους και ζωγραφίζουν ομορφιές…
Και σαν δε μπορεί να ακολουθήσει το κορμί, σηκώνεται με το πι και κάνει τα βήματα του χορού… Εεεε ναι είναι σπουδαίοι… μας δίνουν κάθε μέρα μαθήματα ζωής, μαθήματα σοφίας, μαθήματα θέλησης…
Έχουμε στην καθημερινότητά μας τους σοφότερους και πιο ετοιμοπόλεμους ανθρώπους, τους απίθανους ηλικιωμένους μας!
Η κάθε δράση μας, η κάθε κουβέντα μας, η κάθε μέρα μας, έχει τραγούδι ή μαντινάδα ή παιχνίδια. Όσο περιμένουν το λεωφορείο να έρθει να τους πάρει στο επόμενο δρομολόγιο, αντί να γκρινιάζουν γιατί είναι μεσημέρι και νύσταξαν ή κουράστηκαν, είναι πάντα έτοιμοι για κάτι τις ακόμα.
Πότε δεν πλήττουμε μαζί τους… Απεναντίας, μας εκπλήσσουν διαρκώς με τη διάθεσή τους, την ζωντάνια, την όρεξη για ζωή και την ευρηματικότητά τους!
Μα τι πλούτος αλήθεια είναι οι πολύτιμοι ηλικιωμένοι μας, πόσα μπορεί να δώσει χωρίς αντάλλαγμα αυτή η αναξιοποίητη ηλικιακή ομάδα…
Για όλα αυτά και άλλα πολλά, ο Σύλλογός μας έχει ενημερώσει εκτενώς το αρμόδιο υπουργείο Εργασίας, γιατί θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενημερώνουμε τους καθ’ ύλην αρμόδιους με επιχειρήματα τεκμηριωμένα και με προτάσεις στοιχειοθετημένες, μήπως και κάτι ξεκουνήσει, μήπως και κάτι εισακουστεί.
Στο επόμενο Κοινοτικό Πλαίσιο, οι ηλικιωμένοι είναι «Ομάδα Στόχου» κι ελπίζουμε να αξιοποιηθούν τα χρηματοδοτικά εργαλεία για την «Φροντίδα» τους και βεβαίως για την αξιοποίηση της πολύτιμης σοφίας και της γνώσης τους.
Θα μας δείξουν τόσους δρόμους, θα μας θυμίσουν αρχές και αξίες ξεχασμένες, που αναπολούμε με νοσταλγία πολλές φορές… Επένδυση στο μέλλον θα είναι οι συναντήσεις τους με τα παιδιά, με τα μικρά παιδιά, στα πλαίσια της «Διαγενεακής Σύνδεσης», εγχείρημα που το έχουμε δοκιμάσει.
Το έχουμε δοκιμάσει και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Η πανδημία μας πήγε πίσω, όμως πρέπει να κερδίσουμε αυτό το χρόνο πριν όλα αυτά χαθούν για πάντα και τότε θα είναι μη αναστρέψιμη η μετάλλαξη!
Θεωρώ υποχρέωση, με το θεσμικό μου ρόλο, να απευθύνομαι, να ενημερώνω, να παροτρύνω και επιχειρηματολογώντας να διεκδικώ τα καλύτερα για τους πολύτιμους ηλικιωμένους μας. Βεβαίως πάντα σε αγαστή συνεργασία με το Δ.Σ. του Συλλόγου και με τους συναδέλφους μας που αφουγκράζονται την ανησυχία και την αγωνία μας!
Είναι ευλογία η συναναστροφή μαζί τους! Εμείς που έχουμε την τύχη να τους έχουμε στην καθημερινότητά μας, είμαστε ευλογημένοι και ευγνώμονες!
Αυτό που μπορούμε προς ώρας, είναι να μοιραζόμαστε μαζί σας ότι μπορούμε τουλάχιστον έντυπα ή διαδικτυακά…
Εμμανουέλα Μαθιουδάκη
Πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων ΚΗΦΗ