Το 2018 δεν ήρθε με τους καλύτερους ποδοσφαιρικούς οιωνούς. Πρώτα ήταν ο Σέρβος προπονητής Μιτόσεβιτς που διετέλεσε στον πάγκο του Ηρακλή, ο οποίος «έφυγε» στα 68 του χρόνια χτυπημένος από την επάρατη νόσο και χθες ήρθε το σοκ (όσο κι αν ήταν επιβαρυμένη η υγεία του) με το άκουσμα του θανάτου του Ολλανδού και πολυαγαπημένου εδώ στην Κρήτη, Ευγένιου Γκέραρντ. Στα 77 του χρόνια, αποχαιρέτισε τον μάταιο τούτο κόσμο αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα (κινητικά και οργανικά) μετά το τροχαίο που είχε.
Ο Ολλανδός τεχνικός που έγινε γνήσιος Κρητικός, αγαπήθηκε απ’ όλη τη φίλαθλη Ελλάδα με την 15ετή (1985-2000) παρουσία του στον πάγκο του ΟΦΗ.
Ήταν ο μακροβιότερος ξένος προπονητής σε ελληνικό σύλλογο έχοντας ως κορυφαία του στιγμή την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1987 με 3-1 στα πέναλτι απέναντι στον Ηρακλή αλλά και την πρόκριση στους «16» του Κυπελλούχου επί της Ατλέτικο Μαδρίτης το 1996.
Το 2000 αποχώρησε και ανέλαβε χρέη τεχνικού συμβούλου στην ΑΕΚ δίπλα στον Τόνι Σαβέφσκι που ήταν προπονητής, ενώ το 2001 ανέλαβε τον ΑΠΟΕΛ και το 2002 κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή. Τελευταία του ομάδα ήταν η Παναχαϊκή, για δύο μήνες από το Φεβρουάριο ως τον Απρίλιο του 2010.
Δεν είχαν περάσει παρά 40 μέρες από τη γιορτή που είχε ετοιμάσει ο ΟΦΗ (σα να το ‘ξεραν) αποκλειστικά για ‘κείνον διοργανώνοντας έναν αγώνα μεταξύ των «παιδιών Γκέραρντ» και των φίλων Γκέραρντ. Τα ρίγη συγκίνησης ήταν πάμπολλα καθώς στις εξέδρες του «Γεντί Κουλέ» δονούνταν το σύνθημα «Ολλανδέ – Ολλανδέ, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!».
Δυστυχώς από χθες, αυξήθηκαν σε πολύ περισσότερα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.