Μέρος 2ον
Κάποιος φίλος μου είπε να γράψω κάτι αισιόδοξο. Προτιμώ να γράφω αλήθειες, παρ’ ότι συνήθως είναι πικρές, αφού δεν είμαι πολιτικός για να παραμυθιάζω τον κόσμο. Όταν σ’ ένα κράτος μιλούν για οικονομικές προοπτικές, αυτό έχει πολλές παραμέτρους. Σε κάθε κράτος η κυβέρνηση δανείζεται ανάλογα με τις ανάγκες της για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος. Ο δανεισμός, όπως οι περισσότεροι θα γνωρίζουν, γίνεται με ποσά που δανείζεσαι από το μέλλον, όπως άλλωστε το ίδιο περίπου κάνουν και οι επιχειρήσεις, με την προϋπόθεση ότι θα έχουν τέτοια ανάπτυξη, που θα μπορούν στο μέλλον να πληρώσουν την αποπληρωμή του δανείου.
Ειδικότερα στη χώρα μας, όλες οι κυβερνήσεις δανείζονταν αφειδώς από το μέλλον, για να ικανοποιήσουν κυρίως τους συνδικαλιστές και τα συνδικάτα, που πάντα πίεζαν για καλύτερους μισθούς στους εργαζόμενους. Όλες οι μεριές αδιαφορούσαν για τις συνέπειες στο μέλλον και τον βασικό αντίκτυπο που θα είχε στις επόμενες γενιές. Ότι συμβαίνει σήμερα δηλαδή. Ένα κράτος που έχει δανειστεί απίστευτα ποσά από το μέλλον των επόμενων γενεών, χωρίς να δείχνει σε καμία περίπτωση ικανό να ανταποκριθεί στις άμεσες και μελλοντικές υποχρεώσεις του.
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν ευτύχησε ποτέ τα τελευταία 70-80 χρόνια, ίσως και ποτέ στη νεοελληνική ιστορία της, να έχει πολιτικούς αντάξιους των προκλήσεων της εκάστοτε εποχής. Εξαίρεση αποτελούν οι Τρικούπης και Ελ. Βενιζέλος, που ακόμη και αυτοί από τις συγκυρίες των καιρών, πτώχευσαν τη χώρα, έχοντας όμως τουλάχιστον προλάβει, να αφήσουν σημαντικό έργο στις επόμενες γενιές.
«Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας, που πέτυχαν σχεδόν σε όλα με όσα ασχολήθηκαν, αλλά απέτυχαν μάλλον στο βασικότερο απ’ όλα. Στους απογόνους τους! Σε μας!
Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα, όλα τα γεράκια του παγκόσμιου χάρτη, διαγωνίζονται για το ποιος θα της πάρει μεγαλύτερο μερίδιο. Ο μόνιμα «καλός μας γείτονας», ο Τούρκος (σιγά μην άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη) προχωρεί βήμα-βήμα, κλιμακώνοντας την έτσι κι αλλιώς ένταση που υπάρχει πάντα μεταξύ μας, αφού ξέρει καλά, ότι ο Έλληνας στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, με τα χιλιάδες προβλήματα, είναι αδύνατον να αντιδράσει. Πολιτικοί ανδρείκελα σε θέσεις κλειδιά, που αποδεικνύονται, όλο και περισσότερο, εντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν την παρούσα κατάσταση. Εκλιπαρούν μόνο για βοήθεια, θυμίζοντας τις τελευταίες ώρες του βυζαντίου, πριν την άλωση, μήπως και βρεθεί κανένας επενδυτής ή ψυχοπονιάρης λαός να μας σώσει…
Αλλά πώς να βρεθεί; Ακόμη και αυτοί που ίσως θα μπορούσαν να βοηθήσουν, απογοητευμένοι από την κατάσταση και με φιλοσοφία πάντα ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα, εγκαταλείπουν τη χώρα μαζικά, όπως οι χιλιάδες νέοι που ψάχνουν το δικό τους Ελντοράντο στην ξενιτιά, μιας και η γενέθλια γη είναι η πλέον ανίκανη να τους κρατήσει. Πέρα από τους ξένους επενδυτές που δεν πλησιάζουν πλέον, εκτός μόνο για να αρπάξουν ότι έχει απομείνει, τελευταίο κλασσικό παράδειγμα η οικογένεια Αγγελοπούλου, που αποφάσισε να μεταναστεύσει φορολογικά στο εξωτερικό, ακλουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων παρόμοιων περιπτώσεων.
Και πώς να πάρεις σοβαρά μια κυβέρνηση, όταν από τα χείλη του διοικητή του ΟΑΕΕ, που έχει προκαλέσει την εξόντωση κάθε ελεύθερου επαγγελματία, τον παροτρύνει να πάρει την οικογένειά του και να πάει στη Βουλγαρία, αν δεν μπορεί να πληρώνει τις εισφορές στον πιο χρεοκοπημένο οργανισμό, της πιο χρεοκοπημένης χώρας της Ευρώπης!
Όλοι οι υπουργοί και υποστηρικτές της κυβέρνησης που έβαλε οριστικά και αμετάκλητα ταφόπετρα στα όνειρα του λαού και της αριστεράς, προσπαθούν να πείσουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο και όλα πάνε καλά. Μόνο που τα επίσημα στοιχεία δείχνουν βέβαια άλλα. Δείχνουν ότι τα ταμεία παρά την εξαντλητική φορολόγηση των πάντων, αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, όπως το υπουργείο Εργασίας που ψάχνει για περίπου 300-400 εκατ. ευρώ για να πληρώσει τις συντάξεις του ΙΚΑ για Νοέμβριο και Δεκέμβριο.
Στα οικονομικά υπάρχουν μερικοί δείκτες η πορεία των οποίων δείχνει αν η κατάσταση βελτιώνεται ή χειροτερεύει. Ένας σημιτικός δείκτης είναι η πορεία των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο. Διαβάζω λοιπόν από οικονομική ιστοσελίδα, ότι τον Αύγουστο, τα παλαιά χρέη, προ του 2016 και τα νέα χρέη από τον Ιανουάριο και μετά προς τη εφορία, αυξήθηκαν συνολικά στα 91,5 δισ. ευρώ έναντι 84,7 δισ. Ευρώ.
Τα «παλαιά» χρέη τον Αύγουστο μειώθηκαν στα 82,5 δισ. έναντι 84,472 δισ. (-1,876 δισ.) από τα τέλη Ιανουαρίου. Αυτό έγινε υπό την απειλή των κατασχέσεων, αφού σε 8 μήνες έγιναν 79.247 κατασχέσεις σε βάρος οφειλετών.
Σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, στην οικονομία διδάσκεται αυτό που γνωρίζουν και οι πέτρες. Όταν τα νέα χρέη που προστίθενται είναι περισσότερα από τα παλιά που αφαιρούνται, η εξίσωση δεν βγαίνει και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην κατάρρευση. Στο οκτάμηνο του 2016 οι νέες ληξιπρόθεσμες που προστέθηκαν αγγίζουν τα 9 δισ. ευρώ. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αφορούν πάνω από 4 εκατ. οφειλέτες σε σύνολο 6 εκατ. περίπου, οι μισοί από τους οποίους τελούν υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Οι 774.321 από αυτούς, τα έχουν υποστεί ήδη…
Αν τα στοιχεία αυτά δεν δείχνουν συνθήκες οικονομικού αφανισμού, με σκοπό την απόλυτη εξόντωση της οικονομίας, τότε τι φανερώνουν;
Στα 91 δισ. ευρώ των ανεξόφλητων οφειλών προς το δημόσιο θα πρέπει να προστεθούν και τα 33,6 δισ. ευρώ οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας στα τέλη του 2015.
Μέχρι πριν λίγες μέρες οι εκτιμήσεις ήθελαν τα φέσια προς τα ασφαλιστικά ταμεία κοντά στα 26 δισ. ευρώ, αλλά πριν λίγες μέρες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η «Ναυτεμπορική», το ποσό επαναπροσδιορίστηκε πάνω από τα 33 δισ. ευρώ για τα τέλη του 2015.
Αν στα 91 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων προς το δημόσιο, προσθέσουμε και 33,6 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων προς τα ταμεία, συν τα 3 δισ. των ληξιπρόθεσμων προς τη ΔΕΗ, συν τα 110 δισ. ευρώ των «κόκκινων» δανείων στις τράπεζες αθροίζουμε ένα σύνολο 230-240 δισ. ευρώ.
Όποιος γνωρίζει ελάχιστα μαθηματικά μπορεί να καταλάβει εύκολα με τα μεγέθη αυτά, ότι στην κυβέρνηση κυνηγούν το δέντρο και χάνουν το δάσος.
Στη βουλή ο υπουργός των Οικονομικών είπε πως όποιος δεν έχει να πληρώσει φόρο κληρονομιάς, να παραχωρήσει το ακίνητο στο κράτος. Στην περίπτωση αυτή (μιλάμε για οφειλές 120 δισ. ευρώ) το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας θα περάσει στα χέρια του κράτους. Αλλά όλα όσα θα μαζέψουν αφορούν τα χρωστούμενα στις τράπεζες.
Το εξωτερικό χρέος αυτή τη στιγμή, με την περίοδο χάριτος που έχει πάρει, δεν επιβαρύνει καθόλου την ελληνική οικονομία. Το πρόβλημα που διαλύει στην κυριολεξία την ελληνική οικονομία είναι το αυξανόμενο εσωτερικό χρέος που οι αριστερών πεποιθήσεων ερασιτεχνικές οικονομικές ιδέες, έχουν εκτοξεύσει στη στρατόσφαιρα, μην μπορώντας σε καμία περίπτωση απ’ όσο δείχνουν, να το ελέγξουν.
Τελευταία οικονομική είδηση ότι η κυβέρνηση επαναφέρει το αντίτιμο της εξέτασης των 5 ευρώ στα νοσοκομεία, εκτός κι αν βρει άλλο ισοδύναμο μέτρο. Και η αλληλεγγύη προς τους άρρωστους και τους απόμαχους της ζωής αυτής της χώρας που πήγε; Χάθηκε κι αυτή μέσα στις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τα περισσότερα ψέματα που έχουν ειπωθεί ποτέ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από πολιτικούς, που δυστυχώς ψηφίστηκαν από τους Έλληνες πολίτες, για να κυβερνήσουν και να βγάλουν από τα αδιέξοδα τη χώρα.
Δυστυχώς στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία μετά από τα εγκληματικά λάθη των πολιτικών, των τελευταίων 50 χρόνων, ούτε Άγιος, ούτε η παναγία, ούτε ο θεός ο ίδιος, δεν μπορεί να βοηθήσει.
Όσοι πιστεύουν στα παραμύθια και τους αγίους μπορούν να ελπίζουν ακόμη. Αλλά η κοινή, κυνική λογική λέει, πως με τους πειραματισμούς της υποτιθέμενης αριστερής κυβέρνησης και με τους πειραματισμούς που έγιναν από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, ασελγώντας ασύστολα στον λαό αυτής της χώρας, τα επόμενα χρόνια που θα ‘ρθουν, θα είναι εξαιρετικά δύσκολα και δεν θα έχουν καμία σχέση μ’ αυτά που ζούμε τώρα. Πράγμα που απ’ ότι διαφαίνεται, όσο κι αν δεν το θέλουμε, δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε.
Υ.Γ. Τα οικονομικά στοιχεία είναι από την ιστοσελίδα του capital.gr
