Ήθος ανθρώπων δαίμων

Και ας τελειώνουμε πλέον με την σχοινοτενή, πλαδαρή, επαναλαμβανόμενη συνέντευξη του Α. Ξανθού στο Ρέθυμνο 8/11.

Στο ερώτημα της δημοσιογράφου «πώς ο εν λόγω σχεδιασμός θα περάσει σύντομα στην υλοποίηση», ο Υπουργός αστράφτει σαν νέος νεφεληγερέτης Δίας. «Αρκετά ήδη υλοποιήθηκαν» (πού να πάρουμε χαμπάρι! Τι τραβάς ορέ Ξανθέ, χαράς την υπομονή σου). Ήδη! Όχι παίζουμε. «Έγιναν προσλήψεις, ατομικές συμβάσεις (σφόδρα ενάντιοι ως αντιπολίτευση!), οικονομικό νοικοκύρεμα». Εγώ ως διοικητής παρέδωσα χωρίς 1 ευρώ έλλειμμα, το έλλειμμα δημιουργήθηκε όταν χρηματοδότησαν καλοκαίρι 2015, λιγότερα των προγραμματισμένων. Ψεύτες σε κάθε τους λέξη, λεκτικοί απατεωνισμοί λες και οι πάντες καθεύδουν.

«Τον ήττω λόγον κρείττω ποιείν». Το κατώτερο επιχείρημα, ισχυρότερο κάνουμε. «Αρχή της αντίφασης». Πρωταγόρας από τα Άβδηρα 480 – 410π.Χρ. Δίδαξε στην Αθήνα. Εξορίστηκε σαν άθεος. Ιδού πως χρησιμεύει σήμερα παγκοσμίως και στο ΣΥΡΙΖΑ μας ειδικώς.

Το πλέον κατά τον Υπουργό «συγκινητικό», το ανθρώπινο δυναμικό που προσφέρει στα όρια των αντοχών. Γιατί άραγε στα όρια αφού συνθήκες, αμοιβές, εγκαταστάσεις, εξοπλισμός τα τακτοποίησαν κατά πως διατείνονται; Το ψεύδος καθώς κλείνεται σε όλες τις πτώσεις, σε ενικό – πληθυντικό. Περάσαμε στην υλοποίηση, δημοσιογράφε! Δεν το κατάλαβες; Σιγά τα 3 ΣυριζοΑνελοχρόνια που έβαλε το προσωπικό πλάτη, ας βάλουν ακόμα λίγο, μην τα θέλουν όλα δικά τους… Μπράβο Υπουργέ! Αυτή είναι ιδεολογία αριστερή! Εύγε!.. «θεωρούν ότι αξίζει τον κόπο να βάλουν λίγο πλάτη ακόμα» (επειδή βλέπουν τη δική σου… προσπάθεια). Καμαρώνεις, επαίρεσαι γι’ αυτά που θα έπρεπε να ντρέπεσαι. ΝΤΡΟΠΗ.

Κλείνοντας, μόλις κλείσει (σύμφωνα με τον Ξανθό) η τρίτη αξιολόγηση, οι εκκρεμότητες (την… άνοιξη(!) προβλέπει), κλείνουμε τον κύκλο (άντε με το καλό και να τον τετραγωνίσετε), πάει κι αυτός ο στόχος (στόχος! Όχι πως θα κλείσει κιόλας!), οπότε (τι θα πάθουμε λέτε;) -όπως διαβάζω- «να μπούμε (ΘΑ κι αυτό) σε μια πιο ευοίωνη τροχιά». Από την ευοίωνη (με καλούς οιωνούς. Όχι πραγματική. Προσέξτε τη λέξη), σε πιο ευοίωνη. Να πέρνου και να ζύμωνες σιγοτραγουδούσε τω καιρώ εκείνω ο νεαρός, καθώς αναλογίζονταν το θέαμα του στήθους και των γοφών όπως τα λευκά μπράτσα της κεράς θ’ ανεβοκατέβαιναν στη ζύμη. Σε δύο ρήματα πάθος, πόθος, προσμονή, ευχή, λαχτάρα. Κλείνει η αξιολόγηση, προς πιο ευοίωνη τροχιά. Αυτά μας είχαν τάξει οι αναίσχυντοι για την υγεία, αξιολόγηση μνημονίου αντί να το σκίσουνε αυθημερόν μέρα μεσημέρι στη Βουλή με τα νταούλια να βροντούν και ευοίωνες τροχιές αντί αυθημερόν να τα λύνανε όλα που βρίσκανε ως αντιπολίτευση τότε, στραβά.

Να κάνουμε κριτική γόνιμη (όπως δηλαδή τη θέλουν Ξανθός – Πολάκης – Σύριζα), με σοβαρότητα (όπως ξεχειλίζουν εκείνοι), ώστε να μη διαμορφωθεί κλίμα καταστροφολογίας (σώπα!), δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα (τη δική τους), δεν μας αξίζει τέτοια πολιτική αντιπαράθεση. «Δημιουργούν κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης και φόβου». Τώρα που είναι κυβέρνηση τα διαπίστωσαν και τα ζητούν…

Επίλογος, «είχαμε δύο επιλογές». Ποιες λέτε; Της φυγής των ευθυνών πασπαλισμένες σκόνης από άρες – μάρες και του ρίσκου. Προτίμησαν το ρίσκο!!! Οπότε (αν υπάρχει θεός έστω ψευτοκομμούνι) ήρθαν σε… «σύγκρουση με ιδεολογικές αξίες»! Αυτές που είχαν σύσσωμοι…

Κύμβαλα οικτρά, άλλοτε οιμώζοντα, άλλοτε αλαλάζοντα, άλλοτε βουβά από τις ανομίες τους, από τα ουρλιαχτά νυχθημερόν για τα ψεύτικα και γελοία στο Γ.Ν.Ρ, στους παρατρεχάμενους, στη ΔΥΠΕ, στο Υπουργείο, η δήθεν αυτοπεποίθηση έγινε τούμπαλιν κυνισμός και έτσι συνεχίζει. Η δήθεν σεμνότητα (φέξε μου και γλίστρησα) πάγια αναίδεια, η δήθεν ειλικρίνεια (αριστερού προς το κομμουνιστικό, έτσι προς το μυστακοφόρο μπολσεβίκικο λόγω και παραστημάτων) έγινε ψεύδος, ψέμα, απάτη, η όποια απορρέουσα εκ του αξιώματος δύναμη, κουδουνιστός κομπασμός. Ψεύτικο ακούγεται ό,τι κι αν λαλήσουν, κάθε τους λέξη οι πάντες τη συνοδεύουν με πονηρά χαμόγελα. Φλυαρίες, κενολογίες, παραμύθια, αοριστολογίες, φραστικές, ανούσιες τάχα πρωτοτυπίες, άνευ περιεχομένου, ατάκες του συρμού, της πλάκας, προβληματισμοί βάθους αντίστοιχου παιδικής εκδρομής στα πεύκα, βαριεστημένες αερολογίες σε ασύντακτες αρλούμπες, εμφανείς δυνατότητες – επάρκειες όσες του αγροίκου που μοιράζει δυο γαϊδουριών άχερα. Αριβισμός, λεονταρισμοί, θεατρινισμοί από την αφάνεια του σκότους τους μέχρι τους προβολείς του προσκηνίου, μαινόμενοι, τραχείς, περιφρονητικοί, αυταρχικοί, ανυπόφοροι.

Παγίως παραλείπονται εκ μέρους του Υπουργού περισσότερα όσων αναφέρει, παρότι διαφημίζεται (ερήμην του να πιστέψω) πως τάχατες ο ίδιος «δεν παραλείπει». Δύο μόνον περιστατικά επ’ ευκαιρία επαναφέρω:

Το ΚΕΦΙΑΠ έκλεισε εξαιτίας σας (Σου). Το παραλάβατε ανοικτό, εν λειτουργία και το κλείσατε σ’ ένα εξάμηνο. Το ανοίξατε Μάρτη 2017 με συμβάσεις 12μηνών, άρα θα λειτουργεί μέχρι τον επόμενο Μάρτη. Ή μήπως λανθάνω; Το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο που βαφτίζεις «νέα δομή», το παρέλαβες εν λειτουργία (από το 2007), ΕΠΙΣΗΣ το ΕΚΛΕΙΣΕΣ και το άνοιξες ως τάχα «νέα δομή» μ’ ένα απλό… τροποποιητικό ΦΕΚ! ΝΤΡΟΠΗ σας ξανά.

Αυτοί ήταν εξαρχής, παραμένουν και θα είναι δια βίου. Αυτοί, κρίμα τους και κρίμα μας.