Με αίτημα που κατατέθηκε χθες στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Τάσο Παπαδουράκη και κοινοποιείται στον δήμαρχο και τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Ρεθύμνου Μανούσος Μανουσογιάννης ζητά να γίνει συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο για το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν φοιτητές και εκπαιδευτικοί και να προταθούν συγκεκριμένα μέτρα για την άμεση εκτόνωση του προβλήματος, αλλά και για την ουσιαστικότερη επίλυσή του. Ειδικότερα στο αίτημα του ο κ. Μανουσογιάννης, τονίζει:
«Τις μέρες αυτές γινόμαστε μάρτυρες του δράματος που ζουν οι νεοεισαχθέντες φοιτητές με τις οικογένειές τους, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και όποιος άλλος έχει την ατυχία να αναζητά μια κατοικία. Παρά το συνεχιζόμενο πετσόκομμα των μισθών και του λαϊκού εισοδήματος, σε όλες τις πόλεις παρατηρείται μεγάλη αύξηση των τιμών. Στο Ρέθυμνο όμως η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Από 6 ευρώ η μέση τιμή ανά τετραγωνικό το 2017 ξεπερνά πλέον τα 9,5 ευρώ (αύξηση 58,5%) αλλά και πάλι τα προσφερόμενα δωμάτια είναι πολύ λιγότερα από τις ανάγκες. Είναι ορατός ο κίνδυνος πολλά παιδιά να διακόψουν τις σπουδές τους πριν καν τις ξεκινήσουν, ενώ ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αλλά και κάθε ένας που αναζητά σπίτι να στεγαστεί.
Η αυξημένη τουριστική κίνηση και το Airbnb είναι το κερασάκι στην τούρτα. Η ρίζα όμως του προβλήματος βρίσκεται στη διαχρονική απουσία οποιουδήποτε κρατικού σχεδιασμού, που να διασφαλίζει το δικαίωμα στη στέγαση συνολικά αλλά και ειδικά στη στέγαση των φοιτητών. Στην πολιτική που παραδίδει και αυτή την κοινωνική ανάγκη στους νόμους της αγοράς. Κυβερνήσεις, τοπικές και πανεπιστημιακές αρχές αγνόησαν επιδεικτικά τα αιτήματα του εργατικού και φοιτητικού κινήματος και βλέποντας τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς κ.λπ. ως πελάτες, προτίμησαν να αναλώνονται στην αδιέξοδη διαμεσολάβηση κυρίως με τις μικρές επιχειρήσεις ενοικιαζομένων δωματίων και μικρών ξενοδοχείων, χωρίς μάλιστα και εδώ να διεκδικούν κάτι ουσιαστικό, που θα μπορούσε να ανακουφίσει την κατάσταση.
Για να αμβλυνθεί το πρόβλημα πρέπει εδώ και τώρα να παρθούν επείγοντα μέτρα από την κυβέρνηση, την τοπική διοίκηση και τις πρυτανικές αρχές.
Για να ανέβει η προσφορά δωματίων τουλάχιστον για το 9μηνο της ακαδημαϊκής χρονιάς και να εκλογικευτούν τα ενοίκια είναι επείγουσα ανάγκη η κυβέρνηση να αλλάξει το φορολογικό καθεστώς των αστικών μισθώσεων, που γίνονται από τις μικρές τουριστικές επιχειρήσεις. Το ενοίκιο αυτό θεωρείται, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι, ως παροχή ξενοδοχειακών υπηρεσιών, υπόκειται σε ΦΠΑ, φορολογείται ως ξενοδοχειακό έσοδο, υπόκειται σε κρατήσεις του ΕΦΚΑ με αποτέλεσμα να διογκώνεται υπέρμετρα και να μειώνεται η προσφορά. Το καθεστώς αυτό είναι απαράδεκτο αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι οι ολιγοήμερες μισθώσεις μέσω Airbnb έχουν απαλλαγεί απ’ όλα αυτά.
Επιβάλλεται επομένως η κυβέρνηση με κατεπείγουσα ρύθμιση:
A) Να απαλλάξει από τον ΦΠΑ τις αστικές μισθώσεις των μικρών τουριστικών καταλυμάτων και
Β) Τα έσοδα αυτών των μισθώσεων να τα φορολογεί αυτοτελώς ως έσοδα από ενοίκια όπως πράγματι είναι και όχι ως έσοδα από ξενοδοχειακή εκμετάλλευση.
Γ) Να επεκταθεί και να αυξηθεί άμεσα το επίδομα του φοιτητικού ενοικίου με έκτακτη επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και ανάλογο μέτρο να παρθεί για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς τουλάχιστον στις τουριστικές περιοχές με οξυμένο πρόβλημα στέγασης.
Δ) Να προχωρήσει με γρήγορες διαδικασίες ένταξη όλων των άπορων φοιτητών στις φοιτητικές εστίες και το έλλειμμα των εστιών να καλυφτεί με την ενοικίαση από το κράτος δωματίων, που θα καλύψουν το κενό.
Ε) Ο δήμος να πάψει να επιβαρύνει την κατάσταση διατηρώντας τα τέλη στα ενοικιαζόμενα δωμάτια σε διπλάσια ή και τριπλάσια επίπεδα απ’ ότι στα πολυτελή ξενοδοχεία.
Τα μέτρα αυτά είναι δυνατόν να δώσουν μια προσωρινή εκτόνωση στο πρόβλημα, όμως σε καμιά περίπτωση δεν το επιλύουν οριστικά.
Γι’ αυτό πρέπει με ευθύνη του κράτους, των τοπικών και πανεπιστημιακών αρχών να ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη μελέτη με στόχο την κάλυψη των αναγκών στέγασης στην πόλη. Να αξιοποιηθούν τα ακίνητα του πανεπιστημίου και του δημοσίου για την ανέγερση φοιτητικών εστιών με κρατική ευθύνη και χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης κ.λπ. Πρέπει επίσης να ενεργοποιηθούν τα προγράμματα του ΟΕΚ, ο πολεοδομικός σχεδιασμός κ.λπ. στην κατεύθυνση της εξασφάλισης προσιτής, ασφαλούς και σύγχρονης λαϊκής κατοικίας.
Τόσο το δικαίωμα στη στέγαση όσο και το δικαίωμα στις σπουδές είναι θεμελιώδεις κοινωνικές ανάγκες και πρέπει να απαλλαγούν από την αγοραία, πελατειακή λογική που το αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις διαχρονικά, καθώς και η πλειοψηφία των τοπικών και πανεπιστημιακών αρχών. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει αν δεν το επιβάλει ο αποφασιστικός αγώνας των εργαζομένων και της νεολαίας».