Πριν από λίγες εβδομάδες, είχα αποφασίσει να διαβάσω το βιβλίο του «Ιώβ» από την Παλαιά Διαθήκη. Δεν το διάβασα, όμως, από την αρχή και ολόκληρο, αλλά σκόρπια αποσπάσματα έτυχαν της ιδιαίτερης προσοχής μου και θα ‘θελα να σας κάμω σήμερα κοινωνούς όσων θυμάμαι.
Στο κεφάλαιο 23, μιλά ο Ιώβ για την αγάπη που έχουν για τα σκοτάδια οι φονιάδες, οι κλέφτες και οι μοιχοί. Και οι τρεις πιστεύοντας ότι κανείς δε θα τους αντιληφθεί και δε θα τους δει δρουν τις νύχτες, γιατί, όπως λέει κι ο Ιώβ, η αυγή και το φως της σε όλους αυτούς είναι σκιά θανάτου.
Ναι, καλοί μου άνθρωποι, αγαπάτε το φως της ημέρας! Όλοι μας ας το αγαπάμε, γιατί είναι δώρο θεού στο ανθρωπολόι…
Με το φως της ημέρας, ο φονιάς δεν μπορεί να σκοτώσει, ούτε ο κλέφτης να κλέψει, ούτε ο φρενοπλάνος να κοροϊδέψει, ούτε ο μοιχός ν’ ασελγήσει σε βάρος των άλλων. Το σταλμένο από το Θεό φως, λοιπόν, προστατεύει τους αθώους και αμέριμνους ανθρώπους από τους φονιάδες, τους κλέφτες, τους δημαγωγούς και τους μοιχούς, γιατί οι γεμάτοι αγάπη αληθινή συνάνθρωποί μας και οι πραγματικοί μας φίλοι, οσάκις βλέπουν ότι κιντυνεύουμε, θα τρέχουν να μας βοηθήσουν να νικήσουμε κάθε κακό και δε θα ‘μαστε μόνοι και αβοήθητοι στον αγώνα εναντίον του.
Όπως το φως μισεί το σκοτάδι, όμοια η αγάπη, η αλήθεια, η ειρήνη και η δικαιοσύνη μισούν την κακοψυχία, το ψέμα, την έχθρητα ή τη ζήλεια και την ανομία, γιατί διαφθείρουν τις ψυχές των ανθρώπων, διαλύουν τις οικογένειες και καταστρέφουν τις κοινωνίες και οδηγούν τον άνθρωπο στην αποξένωση και στη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών που βοηθούν στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κοινών για όλους μας καθημερινών μας προβλημάτων.
Το θεόπεμπτο φως της ημέρας χαρίζει σε όλους σωματική υγεία, πνευματική διαύγεια, ψυχική ισορροπία και ηθική ακεραιότητα.
Τόσες γραμμές, όμως, αφιερώσαμε ίσαμε τώρα στο φως και δεν αναφέραμε ποιο είναι! Δεν είναι, λοιπόν, μονάχα, το πασίδηλο ηλιόφως, αλλά, να το θυμάστε!, κυρίως, το αόρατο διά γυμνού οφθαλμού άγγιγμα του Θεού στην ψυχή μας προς ενδυνάμωσή της και ολοκλήρωση αυτής διά της αγάπης, εξ ου και πρωτύτερα το έγραψα και θεόπεμπτο…
Συνεπώς, αγαπάτε το φως, αδέλφια, και ας αγωνιζόμαστε κάθε στιγμή, ώστε να παραμένει άσβεστο μέσα μας…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος