Της ΜΑΡΙΑΣ ΜΙΧΑΛΗ*
Οι εξαιρετικοί άνθρωποι (γονείς) αναπτύσσουν, δυνατές, ενδιαφέρουσες και ξεχωριστές σχέσεις.
Εξαιρετικοί γονείς, γονείς γυμνασιόπαιδων, υπέροχοι άνθρωποι, από τους πιο δικούς ανθρώπους. Διακριτικοί αλλά και διεισδυτικοί. Άνθρωποι που αναγνωρίζουν το σωστό και το επαινούν, απαιτούν τη συγγνώμη, ζητάνε συγγνώμη, διεκδικούν και διορθώνουν. Πάντα δίπλα, κοντά, συνεργάτες και συνοδοιπόροι, συμπορεύονται, συμπάσχουν, μοιράζονται τις χαρές, τις νίκες, τις επιτυχίες των παιδιών κι αυτές πολλαπλασιάζονται. Μοιράζονται την προσπάθεια για το καλύτερο κι αυτή γιγαντώνεται.
Η επικοινωνία απλή και ουσιώδης. Ένας απλός χαιρετισμός, ένα νεύμα του κεφαλιού, μια γλύκα και τρυφερότητα στο παραμικρό χαμόγελο, αλλά και κουβεντούλα πιο προσωπική. Με καθαρό και ειλικρινές βλέμμα, κάθε γονιός μιλώντας τη γλώσσα της καρδιάς, κάτι που το νιώθει κανείς αμέσως, εκφράζει την αγωνία του, μοιράζεται την ανησυχία του, το ενδιαφέρον όχι μόνο για το δικό του παιδί, αλλά και για τους φίλους του παιδιού του. Συγκινητική και αξιοσημείωτη γονεϊκή προσέγγιση. Η γενναιοδωρία, η διάθεση για προσφορά, για στήριξη, υλική και συναισθηματική, είναι κάτι που συγκλονίζει και συγκινεί συγχρόνως. Δωρίζουν πράγματα και υπηρεσίες «χωρίς να γνωρίζει η αριστερά τους τι ποιεί η δεξιά τους», χωρίς ιδιοτέλεια (ακόμα και γονείς που τα παιδιά τους δεν φοιτούν στο 1ο Γυμνάσιο). Είναι μεγάλη χαρά, τύχη και ευλογία, η συνεργασία, η συναναστροφή με αυτούς τους ανθρώπους, με τη ζηλευτή συναισθηματική ευφυΐα.
Παντοτινό όραμα και συνεχής προσπάθεια για μια σχέση, μεταξύ παιδιών, δασκάλων και γονέων, αγαπησιάρικη, τρυφερή και κυρίως ειλικρινής. Διατηρώντας το σεβασμό του ενός προς τον άλλο, ικανοποιώντας την ανάγκη να θαυμάσουμε και να θαυμαστούμε, προσδοκούμε να νιώθουμε γεμάτοι, ολοκληρωμένοι, να βρίσκουμε ισορροπίες. Με πιο βαθιά την επιθυμία, η επαφή «να καλλιεργεί την ομόνοια, να συμβιβάζει τις διαφορές, να απαλύνει τις αντιθέσεις». Μαζί με τα παιδιά βασική επιδίωξη η δημιουργία αξέχαστων στιγμών, παίρνοντας μικρές και γενναίες αποφάσεις, ξεφεύγοντας απ την απρόσωπη και μηχανική δουλειά, που δεν ταιριάζει στο μαθητή ούτε στο δάσκαλο. Αρέσει και εκπλήσσει θετικά που τα παιδιά μας κάνουν ωραία, ευγενικά όνειρα, και πιθανότατα πραγματοποιήσιμα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η διάθεσή τους για έρευνα, αμφισβήτηση, ανατροπή, αγωνιστική διάθεση και ο πόθος για έναν όμορφο και δίκαιο κόσμο. Μοσχομυρίζει το σχολειό νιάτα, ζωντάνια, σφρίγος, αγνότητα. Προσδοκία όλων, δημιουργικές και εμπνευσμένες ώρες, μέρες, χρόνια. Πώς; Επενδύοντας στην ειλικρίνεια, στην κατανόηση, στη συμπάθεια, στην αρμονία, στην ενσυναίσθηση κι όχι στην κενολογία και την ασχήμια.
Έχω την τύχη να υπηρετώ τα τελευταία χρόνια στο 1ο Γυμνάσιο της πόλης μας. Κάθε σχολική χρονιά είναι ανεπανάληπτη. Η φετινή βέβαια είναι ξεχωριστή, αγνή και δροσερή με τη δική της δυναμική, τη δική της ωραιότητα, ευωδιαστή, μια πρόκληση… χάρη σ’ αυτά τα παιδιά κι αυτούς τους γονείς. (Αρκετοί φοίτησαν σ’ αυτό το σχολείο που φοιτά το παιδί τους κι είναι γεμάτοι αναμνήσεις και νοσταλγίες).
Ένα δυνατό συναίσθημα ευγνωμοσύνης, προς τους γονείς και τα παιδιά, με πλημμυρίζει. (Τα παιδιά, δεν είναι παρά ο καθρέφτης μας). Επιθυμώ να μεταφέρω, να μοιραστώ τούτη τη γλύκα, τούτη τη ζεστασιά με όλους κι έναν έναν ξεχωριστά, κάθε γονιό, με τη μοναδική του αξία, την ιδιαίτερη σημασία για μένα, ως άνθρωπο, ως γονιό και ως εκπαιδευτικό. Κι επειδή το αύριο δεν το γνωρίζουμε, σήμερα είναι η σωστή στιγμή να πούμε λόγια δυνατά, αληθινά, όμορφα, να πούμε ευχαριστώ.
Γονείς της αγαπημένης μου Αγλαΐας, Αναστασίας, Άννας, Αντωνίας, Αμαλίας, του Αλέξανδρου, της Ασπασίας, του Βαγγέλη, του Βασίλη, του Βαρδή, της Γεωργίας, του Γιάννη, του Γιώργου, του Γρηγόρη, του Δημήτρη, της Δώρας, της Ελένης, της Ειρήνης, της Εύας, της Ελευθερίας, της Ελπίδας, Ευρυδίκης, της Ζωής, του Ιάκωβου, της Ιωάννας, της Ιφιγένειας, της Καλλιόπης, της Μαλαματής, του Μανώλη, της Μαριάνας, της Μαρίας, της Ματίνας, του Μιχάλη, του Μάρκου, Μάριου, της Μυρτούς, του Νικόλα, του Παναγιώτη, του Παύλου, της Ραφαηλίας, της Σοφίας, του Σπύρου, του Στέλιου, της Στέλλας, του Στρατή, της Σταυριάνας, της Φιλίας, της Φωτεινής… παιδιά μου, που γινόμαστε κάθε μέρα μια ζωντανή παρέα, η καθαρή σκέψη σας, η ευαισθησία σας, δυναμώνει την προσπάθεια για το δίκαιο, το αληθινό, το ωραίο. Δεν έχει σημασία αν θα το πετύχουμε, θα έχουμε όμως παλέψει, θα έχουμε μοχθήσει, θα έχουμε ζήσει μαζί, στιγμές μοναδικές.
Σας Ευχαριστώ διαχρονικά και σας εύχομαι Καλές Γιορτές.
*Η Μαρία Μιχάλη είναι καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής-στο 1ο Γυμνάσιο