Εντυπωσιακή και μόνο είναι η πρωτιά που τα τελευταία χρόνια καταγράφεται στον μικρό οικισμό Αγρίδια στον Μέσα Μυλοπόταμο, καθώς στους 74 μόνιμους κατοίκους, οι 27 είναι ανήλικα παιδιά έως 17 ετών!
Ακόμα πιο εντυπωσιακό, είναι ότι τα παιδιά αυτά ανήκουν στα συνολικά δέκα ζευγάρια, τα οποία αποφάσισαν να μην φύγουν από το χωριό τους αλλά να κατοικήσουν εκεί και να ζήσουν μόνιμα στις ορεινές πλαγιές μεταξύ των βουνών του Τάλω και του Ψηλορείτη, «στη σκιά» της ιστορικής Μονής Χαλέπας.
Και όμως το γραφικό χωριό τους, είκοσι χρόνια πριν, έμοιαζε να μην έχει κανένα μέλλον και να οδηγείται στην ερήμωση. Και αυτός ήταν ο λόγος, που κάποιοι νέοι αποφάσισαν να παραμείνουν εκεί και να μην αφήσουν τα Αγρίδια να εξαφανιστούν από το χάρτη.
Και τα κατάφεραν περίφημα! Ασχολούμενοι κυρίως με τα αγροτικά και τα κτηνοτροφικά επαγγέλματα, έχτισαν τα σπίτια τους και δημιούργησαν τις οικογένειές τους.
Πολύτεκνοι οι περισσότεροι σήμερα, καμαρώνουν για τα παιδιά τους, χαίρονται που το χωριό τους άρχισε και πάλι να βρίσκεται σε περίοδο ακμής και κάνουν χαρούμενα όνειρα για το μέλλον.
Παράλληλα δημιούργησαν Πολιτιστικό Σύλλογο με πολυσήμαντη δραστηριότητα, η οποία επικεντρώνει σε δράσεις για τα παιδιά αλλά και σε πρωτοβουλίες για να σμίγουν οι κάτοικοι και κυρίως να επιστρέφουν έστω και για λίγες ημέρες στο χωριό τους όσοι αναγκάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια να μετοικήσουν σε πόλεις ή μεγαλύτερα χωριά. Ανάμεσα στις δραστηριότητές τους, είναι η δημιουργία παιδικής βιβλιοθήκης, έργο που έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα Leader και αναμένονται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για να υλοποιηθεί.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσαν τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγριδίων, το μεγαλύτερο από τα 27 παιδιά έχει κλείσει τα 17 έτη και το μικρότερο μετράει λίγους μήνες που γεννήθηκε. Σε μερικούς μήνες, το χωριό περιμένει να αγκαλιάσει ακόμα ένα παιδί του και να αποκτήσει τον 75ο κάτοικό του!
Η αναμονή ενός ακόμα μωρού, έχει δημιουργήσει ιδιαίτερα χαρούμενο περιβάλλον μεταξύ των κατοίκων, οι οποίοι παράλληλα ζουν την αγωνία δύο 17χρονων, που θα δώσουν τη μάχη για μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση! Ειδικά αυτό το γεγονός, τα Αγρίδια είχαν πολλά χρόνια να το ζήσουν και φέτος όλοι βιώνουν τα ίδια συναισθήματα ευχόμενοι να δουν τα παιδιά τους σε κάποιο Πανεπιστήμιο.
Δραστηριότητες για τα παιδιά
Τα παιδιά των Αγριδίων πηγαίνουν Δημοτικό Σχολείο στο πολυθέσιο των Απλαδιανών, όπως και Νηπιαγωγείο. Το πιο κοντινό τους Γυμνάσιο είναι του Γαράζου, ενώ για Λύκειο έχουν να επιλέξουν μεταξύ του ΕΠΑΛ Γαράζου και του Γενικού Λυκείου Περάματος.
Χαρακτηριστικό τους είναι η διάθεση για μάθηση και δημιουργία, την οποία καλλιεργεί με δράσεις ο Πολιτιστικός Σύλλογος.
Με πρωτοβουλία των μελών του κάθε Σαββατοκύριακο, στις διακοπές του Πάσχα, των Χριστουγέννων και βέβαια όλο το καλοκαίρι, λειτουργεί η «ολομέλεια των παιδιών».
Αυτό σημαίνει, δραστηριότητες με παιχνίδια, με εκστρατείες καθαριότητας του χωριού, με δημιουργία κατασκευών, με θεατρικά δρώμενα, με βοηθητικά μαθήματα από καταγόμενους εκπαιδευτικούς από το χωριό, με βραδιές σινεμά και θεάτρου, και βέβαια με ό,τι προστάζει η παράδοση ανάλογα με την εποχή.
Όπως για παράδειγμα την Κυριακή των Βαΐων, οπότε τα παιδιά μαζεύτηκαν στο παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού, κατασκεύασαν λαμπάδες και πασχαλινά διακοσμητικά και μετά βγήκαν στους δρόμους και τα χάρισαν στους συγχωριανούς τους! Ήταν μια όμορφη πασχαλινή εικόνα, η οποία πλέον έχει γίνει συνήθεια στα Αγρίδια, αφού τα παιδιά με κάθε ευκαιρία ετοιμάζουν δώρα για τους συγχωριανούς τους, κυρίως τους ηλικιωμένους, χαρίζοντάς τους χαρά και συγκίνηση.
Τις προηγούμενες ημέρες ακολούθησαν και συνέδραμαν τους μεγάλους στην καθαριότητα του χωριού και προετοιμάστηκαν για το Πάσχα μέσα σε κλίμα ευφορίας, έτσι όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να καταφέρνουν με το χαμόγελό τους.
Στην αυγή της νέας χιλιετίας, τα Αγρίδια «ξαναζούν» μέσα από αυτά τα παιδιά και δίδουν ένα καλό παράδειγμα για όλα τα μικρά χωριά, που θέλουν να κρατήσουν τη νεολαία τους και να συνεχίσουν την ιστορική τους πορεία.
Τα Αγρίδια
Τα Αγρίδια σήμερα είναι οικισμός της Τοπικής Κοινότητας Κρυονερίου του Δήμου Μυλοποτάμου. Απέχει από το Ρέθυμνο 44 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε υψόμετρο 340 μέτρων. Αναφέρεται σε όλες τις Βενετσιάνικες απογραφές από το 1583 και μετά, ενώ το 1881 εντάχθηκε στον Δήμο Δαμάστας. Αργότερα ανήκε στην Κοινότητα Ασυρώτων που μετονομάστηκε Κρυονερίου και ακολούθως στον Δήμο Κουλούκωνα.
Η ιστορία του χωριού συνδέεται άμεσα με την ιστορική Μονή Χαλέπας και αντίστοιχα Αγίας Μαρίνας, στους λόφους νότια του οικισμού.
