Ακριβοί στα πίτουρα

Ανέκαθεν είχα αντιρρήσεις για κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις που ευνοούν τους ισχυρούς. Και πρόσφατα μάλιστα ενεργοποιώντας τις ψυχικές μας άμυνες γλίτωσα το εγκεφαλικό, όταν την ώρα που κυκλοφορούν ανενόχλητοι κροκόδειλοι, νυφίτσες, πύθωνες, παραπέμπονται να δικαστούν εκτροφείς πτηνών συντροφιάς, επειδή έτυχε κοντά στα καναρίνια τους να εκτρέφουν και κανένα αγριόπουλο. Προστασία της πανίδας το λένε.

 

Αλλά τόση πια απαξίωση του νομικού κόσμου της χώρας, ούτε που το φανταζόμουν. Ότι θα ζήσω τη μέρα που θα έρθουν ξένοι νομικοί σύμβουλοι για να μου πούνε πως θα ξαναπάρω πίσω την εθνική μου κληρονομιά, ούτε που το περίμενα ποτέ.

 

Θα πείτε ότι από εποχή Μελίνας που ξεκίνησε η σταυροφορία- και ας πάψουν οι όψιμοι αρχαιολάτρες να κομπάζουν για τις «ενέργειές τους» -δεν είδαμε προκοπή. Κι έγινε το θέμα αντικείμενο λαϊκής κατανάλωσης και μόνο. Και γίνεται είδωλο αυτός που λέει απλά το σωστό και δίκαιο.

 

Να καταφύγουμε όμως στα φώτα μιας κυρίας που δεν λέω είναι πανέμορφη, δεν αντιλέγω ότι είναι «καπάτσα», αφού κατέκτησε έναν αμετανόητο εργένη, φαντασίωση γυναικών από 13 έως 93 ετών, για να πάρουμε πίσω τα Ελγίνεια, πάει πολύ.

 

Και δεν μπορώ να μην υψώσω φωνή διαμαρτυρίας όταν ενώ πεινά τόσος κόσμος τα ίδια κανάλια που προβάλουν τις εκθέσεις της αρμόδιας επιτροπής που δίνει στοιχεία σοκ για την κατάσταση κάθε νοικοκυριού, μας ενημερώνουν ακόμα και για την ώρα που πάει στα ιδιαίτερά της η καλεσμένη μας νομικός, η οποία και θα τα «πάρει χοντρά» για να μας δώσει τα… φώτα της.

 

Και δεν αντέχω τη δόση να βλέπω τον πρωθυπουργό της χώρας μου να κοιτά στα μάτια τη διάσημη δικηγορίνα, όταν στη χώρα μας υπάρχουν «τσακάλια» της νομικής που βγάζουν στον αφρό… άντε να μην πούμε παρακάτω και δεν κάνει.

 

Φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε και ακραίες αναφορές γιατί δεν «κατεβαίνει» αυτό το χάπι, όση ζάχαρη κι αν βάλεις.

 

Η ουσία είναι μία. Αν δεν είμαστε άξιοι σαν ηγέτες να διεκδικήσουμε τα εθνικά μας δίκαια, καμιά κυρία με διεθνείς περγαμηνές για τις νομικές της γνώσεις μπορεί να μας σώσει.

 

Και μη μου πείτε πως δεν υπήρξε ηγέτης που με μια γροθιά στο τραπέζι έκανε το Γερμανό πρόεδρο να λαχταρήσει και να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση εν μια νυκτί. Και δεν πιστεύω να ξεχνάμε τους διπλωματικούς ελιγμούς άλλου ηγέτη της απέναντι πολιτικής όχθης που έσωσε τη χώρα από πολεμικές περιπέτειες. Κι αν δεν το ξέρετε, να προσθέσουμε, ότι μια εποχή που ήταν και πάλι στο χείλος της κατάρρευσης η χώρα μας, κάθισαν στο ίδιο τραπέζι χωρίς κάμερες και δηλώσεις οι αρχηγοί των κομμάτων και βρήκαν λύσεις που απέτρεψαν, μοιραίες για το λαό, εξελίξεις.

 

Για να μη θυμίσω λοιπόν μια μικρασιάτικη παροιμία που δίνει επακριβώς την εικόνα, πως συνήθως δικαιολογούμε την ανικανότητά μας, αλλά θα μου βάλουν πιπέρι στο στόμα, θα καταλήξω με το θλιβερό συμπέρασμα ότι αν δεν έχουμε ικανότητα να διοικήσουμε ένα κράτος κι αν απαξιώνουμε με τόση δημοσιότητα ένα ολόκληρο επιστημονικό κλάδο, εγνωσμένου και αναμφισβήτητου κύρους, καμιά κ. Κλούνεϊ δεν μπορεί να μας σώσει.