Ως πότε οι φιλοδοξίες και τα κομματικά συμφέροντα και όποια άλλα υπηρετούν, θα καταστρέφουν ότι δημιουργείται, με θυσίες του Ελληνικού λαού;
Δεν μας διδάσκουν τα δεινά που μας έχει φέρει κατά καιρούς το σαράκι της διχόνοιας; είναι γνωστό με τις φιλονικίες των αρχηγών πόσες φορές κινδυνέψαμε να υποδουλωθούμε και πάλι στην Τουρκία μετά την επανάσταση του 1821. Και είναι γνωστές οι επιτυχίες μας όταν υπάρχει ενότητα.
Μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) αξίζει να αναφέρουμε ένα δημοσίευμα του Άγγελου Βλάχου που μας θυμίζει τις επιτυχίες από την ομοψυχία των Ελλήνων.
Γράφει: «Δεν υπάρχει τότε ελληνικό σπίτι που να μην έχει σαν εικόνισμα, σύμβολο θαυμαστής ενότητας, την περίφημη φωτογραφία που παρίστανε τον στρατηλάτη Βασιλιά (Κωνσταντίνο) και το μεγάλο πολιτικό (Ελευθ. Βενιζέλο) μ’ ένα τουρκικό κανόνι, στη μέση, λάφυρα από το Μπιζάνι».
Και όμως 21 Φεβρουαρίου 1915 η φωτογραφία αυτή άρχισε να σχίζεται στη μέση, αρχή εθνικού διχασμού. Μέσα από τεράστιες δυσκολίες, θυσίες φθάσαμε στο 1920. Έχουμε μετά τον ερχομό του Ελευθ. Βενιζέλου, κομίζοντας την συνθήκη των Σεβρών το 1920 «ένα αριστούργημα τέχνης που έκανε την Ελλάδα μεγάλη δύναμη» και αντί της συσπείρωσης για την πλήρη εφαρμογή της, πρόλαβε η καταραμένη διχόνοια και επακολούθησε η μικρασιατική καταστροφή, από τα λάθη των πολιτικών μας όπως αναφέρει ο νικητής Κεμάλ Ατατούρκ: «Εμείς δε νικήσαμε τους Έλληνες, αυτοί έχασαν από τα λάθη των πολιτικών τους».
Και είναι γνωστή η αντοχή και ο απαράμιλλος ηρωισμός του Έλληνα στρατιώτη στο μέτωπο της πόλης Μ. Ασίας. Κύπρος, Βόρεια Ήπειρος, Σκόπια, από πολιτικά λάθη βρίσκονται στο στάδιο που είναι σήμερα. Ε, λοιπόν μη κοιτάμε ποιο κόμμα θα κυριαρχήσει, αλλά ποιοι θα σώσουν την Ελλάδα. Ένας δεν μπορεί. Έχομε οικονομικό παγκόσμιο πόλεμο, προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά και σε τέτοιες στιγμές χρειάζεται ενότητα, συστράτευση λαού και κομματικών ηγεσιών να βγούμε από την κρίση μέσα στο ευρώ.
Όσο για τους εταίρους μας της Ευρώπης, αν δεν υπήρχε ο Μαραθώνας και οι συνεχείς αγώνες του Ελληνισμού, τη μάχη της Ελλάδος 1940, με τελευταία την μάχη της Κρήτης, θα υπήρχε δημοκρατία στη γηραιά Ήπειρο; Η απάντηση είναι όχι.
Λίγο σεβασμό λοιπόν στην Ελλάδα του πολιτισμού και των αγώνων για την παγκόσμια ελευθερία, την δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η Ευρώπη να βρει το δρόμο της, όσο είναι καιρός. Ο Ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς.
